Netgedichten

netgedicht (nr. 11.277):

De verleiding

De ochtend ligt hongerend op het veld
met de schrik van krijsende kraaien
wolken als opgeklopt draaien weg
Zuidwaarts koppig en eigenzinnig
een dwingende toon

Kom mee!!
Reis verder!!

Ik die vlucht uit de voorspelbaarheid weet
het gif van de verleiding dringt binnen
steeds verder kronkelend als de rivier
in mijn aderen, effectief en onverwachts

Het breekt abrupt
verkeerde richting vandaag
lang nog staar ik mij na.