Alle inzendingen over ach ja

ach Rosamunde teder vraag ik je ten dans je laat je glimlach op mijn ogen rusten ik wil je kussen je neigt het hoofd je hebt het mij allang heel speels beloofd ach Rosamunde kom met mij dansen ik wil je kussen een glimlach rankt om je hoofd ik heb het je allang heel speels beloofd ach Rosamunde laat ons dansen wij hebben het…

Ach, als de zuivre zonne week, Verbleken de lachende rozen. Hoe is uw voorhoofd nu zo dof, Zo stroef en zo droef en zo duister? Ach, als de wind ze sleurde in 't stof, Verliezen de lelies hun luister. Hoe staan die oogjes nu zo flauw, In wenende wimpers verscholen? Ach, drijvende in te kille dauw, Besterven de blauwe violen.…

II Ach, wat blijft me uw afzijn kwellen! Scheiding, ach, een ijslijkheid . . . Doch – ik zal eens even schellen Om Katrijn, de linnenmeid. Diep in droefheid neergezeten, Schrei ik om de dood en ’t graf, - Kom, Katrijn, de kamer vegen! En veeg ook mijn tranen af!…

ach was ik maar niet zo denk ik vaak zoals jij me ziet een illusie: de schijnbare werkelijkheid van driedimensionale vergetelheid jij kleurt mij in met wazige tinten hersenspinsels op een kluit ach was ik maar niet te vinden achter jouw etalageruit…

ach wat treur ik laat het de wilg…

Ach, lief, wat kan het mooi toch zijn Ach lief, ik wou dat ik met jou kon delen ook mijn hartepijn... Want leven, is niet altijd rozengeur en maneschijn, Ik wou dat ik met jou kon delen, heel veel zonneschijn... Mijn lief, jouw lieve woorden zijn zo fijn mijn lief, zou het ook zo wezen, als je altijd bij me zou zijn?…

Ach vlinder, wat doe je nou, op zoek naar bloemen en dat in de kou? Kwam je te vroeg uit je cocon, ik wilde dat ik je helpen kon! Ach vlinder, nu kun je niet meer terug, voortaan niet meer te vlug, uit je coconnetje kruipen hoor. Daar is het nu nog veels te koud voor!…

Ach huil maar niet mijn vriend Laat het nu maar gaan het boek is uit de deur is dicht van binnen blijft het bestaan.…

Heel zuinigjes aan, 'k heb alleen maar Ach Owee 't is al bijna op... en de hele maand moet ik er mee. Ik heb zo'n hekel, om in 't rood te staan... Ach, maak je toch geen zorgen, je bent al vijfentachtig... wat komt het er op aan.…

Ik heb mijn dag niet sprak de eendagsvlieg, maar ach niets is voor eeuwig…

ach aller liefste ik vries je in omdat ik je bem- in…

Ach was IS maar was de wereld zou dan toch weer iets beter af zijn…

zinssnede, "hout mijn zitting dicht", zelfs de leuning, anders behoorlijk dwars doet er het zwijgen toe oh, mochten deze tafel en stoelen praten een woud met bomen is niet genoeg om de woorden, ooit gezegd, af te drukken de lach en de tranen door het blad opgevangen schuren gedachten en beitsen verlaten gevoel ik kijk achterom, ach…

Ach mijn geliefde in je berghang heerst chaos woedt brand cipressen als toortsen dorpen verschroeid omsingeld door vuur je aarde gloeit ach waarom sloeg het boze weer toe je bergdorpen ijlen verkoold en doodmoe…

Ach, waren alle mensen wijs Deze aarde zou zijn een paradijs Helaas is de mens vaak een dwaas Met veel ophef, geraas en gedaas. Ach, waren alle mensen wijs Deze aarde zou zijn een paradijs Maar helaas het mag niet zo wezen De mens heeft nog veel te vrezen.…

waren zo eerlijk zouden niet vergeten dat wat bindt ach jij weet wat wat is verloren wat ik niet meer vind in een zoektocht naar gouden zilveren sterren in de nacht ach lief je wacht tevergeefs wat is nog eerlijk wat is nog waar tot in het oneindige verborgen eerlijkheid weegt jou te zwaar…

Ach...wat zeur ik ook , en keek omhoog naar het grote heelal. Ach ik snap het al...... Geen bal......…

ach dat arme gras bij het krieken van de dag al zo in tranen…

Ach, laat ik het zo formuleren: "had wat meer tijd genomen Here".…

Mijn familie eist gehoorzaamheid, ach, liefde -- is niet onkwetsbaar.…

geen eeuwigheidsland meer iets voorlopig en ach het houdt zolang stand…

Kijk maar naar een held van vroeger, zijn standbeeld, ach -- wat een misverstand!…

Mensen denken wel: hij heeft een goed geheugen -- maar ach, het heeft hem.…

Oompje raakt me aan, mijn borsten, ach, vooruit maar -- hij is zo zielig.…

vergeet dan maar de gedachte aan het zonlicht in de lach om mijn mond dat mij verbond met je hart vergeet dan maar het maanlicht in mijn ogen dat sterren naar de hemel zond vergeet dan maar ach laten we toch vergeten zodat het licht van zon en maan nooit zal weten hoe donkerrood de rozen hadden kunnen geuren…

dat ik over 't weiland staarde mijn wortels stevig in de aarde met in mijn kruin een vogelgaarde sprookjesachtig, als een droom ach was ik maar een boom.…

Ach mijn hart is een droefheidsbron, Nimmer straalt er de lentezon. Zoet en lieflijk streelde Eens mijn wangen de min, Een zee was de weelde En - ik stortte me er in. Ach mijn hart is een droefheidsbron, Nimmer straalt er de lentezon.…

na zeven slokken wijn beslaat de schrijn van helder glas ik teken rondjes en een kruis het dodenhuis van nu is opgebouwd uit zonlicht en een wervelend grand cru vol rode, volle lagen eens verschijnt mijn hamerslag eens verliest mijn lach ach ik zal je nimmer vragen om het einde van de dag…

Ach, waarheen wenk jij mij, jij scherpe zomerwind, Jij fluistert en suist, heb je mij ooit gekend? Wind, wind, waarheen draag je mij, hoe volg ik het beste jouw sporen? Ach, lieve hete oosterse zomerwind blaas niet te hard aan mijn hoofd en mijn oren.…

Ach sirene ach en wee... Je weet net als ik dat het rijmt op de zee het lied van de einde loze dei ning van de golven en als de zon straks wordt bedolven dan licht één een lampion van duizend kleurig vermiljoen maar niemand weet wat al die tinten met een ziel kunnen gaan doen…