Alle inzendingen over algemeen concentratie zang armoede werelddag

Armoedeverzet Trap-vol concentratie-kamp Kolbe's toon-gezang…

Alleen en dakloos steeds buiten door weer en wind ontroerend verhaal.…

Het poëzieweekthema klopt in algemeenheid niet Het zegt: ~De liefde die begon met ’t zingen van een lied~ Maar 't kan in dit verband niet om sacrale liefde gaan Want door de jaren heen geeft heel veel jeugd ons te verstaan In ‘t zeer bekende spreekwoord dat volkomen anders luidt ~Voor dat het koor de zang inzet moet je de kerk wel uit~…

ze had zo haar eigen choreografie limieten in tijd een rekbare spanningsboog voor overmoedige werelddagen zij liep de kilometers waren haar beloning zij voelde zich koningin met de mooiste onderdanen showde haar elegante energiek dansende stijl in lichte tred alsof het haar altijd voor de wind ging vermoeidheid lag te rusten…

vliegt weg bij het minste zuchtje wind begraaft zich diep onder het zand laat ik het er maar liggen omdat ik mijn handen niet vies wil maken er dwaalt een verloren wereld afgezonderd van wat niet zou moeten zondigen probeer ik het vast te houden ik zal er verder mee moeten komen focus mijn ogen op aanwezigheid dwing mijn verstand erbij…

met volle aandacht de focus op één aspect in concentratie…

Leesvaardigheid is wederom gezakt Hoe moet dat met die TikTokgeneratie Als ik ze met hun telefoons op straat zie Dan mis ik ieder onderling contact Zal deze jeugd nog ooit een keer gaan leren Zich langer op één taak te concentreren…

De Werelddag Voor Vrijheid Van Muziek. U denkt beslist: ~Toe zeg, kom nou toch even, dat zal ik potverdomme nog beleven, 'k bepaal met de muziek zelf mijn ethiek.~ Maar menig Duitser zal beslist nog weten dat wat niet arisch klonk ~Verboten~ was; ook Mendelssohn gaf in die tijd geen pas.…

koude in stilte rillingen door het lichaam in concentratie…

met aandacht gericht in gedachten verzonken vol concentratie…

avond komt het meanderen van wanen zang van verloren tranen het eerste maanlicht mild in beschaving van het verlangen naar eenvoud van de dood u brengt het dichtbij uw bruin verdorde gras deprimerende schaamte door u heb ik mijn kompas verloren.…

De armoede van onze rijkdom is schrijnender dan je wel denkt, de armoede van onze rijkdom is dat men heeft, maar niet schenkt. De armoede van onze rijkdom is pijnlijker dan je wel weet. 't Overwoekert in 't leven het mooie dat werkelijk rijkdom heet.…

Lief beekje dat daar kronkelt, En zachtjes murm’lend vloeit, Zo aangenaam verdonkerd Door ’t lommer dat hier groeit! Ik zet mij onder de eiken Op ’t zwellend oevermos, Geen zorg kan mij bereiken Hier in dit zalig bos. Ik zie door 't windj' u strelen, Het krult uw oppervlak, 'k Hoor 't in de takjes spelen Van ’t groene schomm’lend…

Gedichten zijn eigenlijk gedachten Maar soms met onbegrijpelijke krachten Zij kunnen vlijmscherp zijn of pijn verzachten Zij brengen voor de geest verhitting, bezinning of verkoeling; maar altijd heeft de dichter een bedoeling; gebruikt hij woorden, heel dicht bij elkaar gebracht in samenhang vertellend over ’t algemeen of over iets uniek…

Een blik Die ik niet kan loslaten Van dit jongetje, een gewone en simpele blik waar zoveel van uitstraalt uitstraling van onschuld en ongedurfde dromen Hij kijkt zo intens en hopeloos zonder van iemand iets te verwachtten of begrip van medemens Hij heeft het al opgegeven en heeft geen kracht om te vechten want hij heeft al heel zijn…

morgen is zij jarig haar kleine trots een feest of cadeau vertellen tranen is er echter niet haar moeder leuk en opgeleid met hoge hypotheek ontslag en schulden dopt de boontjes zelf schaamte voelt ze bij elke aanmaning die eindeloos komt machteloos ook het tij te keren natuurlijk wil zij wel het beste zelfs liefst voor haar meisje…

je armoede ziet de ellende er omheen en het verdriet.…

jij, jij leeft als een luxe object en kijkt minachtend neer als een mens je voorbij gaat gekleed in doodsimpele gewaden je verbergt je schijn door te paraderen met veel te hoog gegrepen madammen terwijl diep in jezelf je geweten je verwart want ook jij leeft in de armoede van de maatschappij…

bewondering - non-verbale communicatie concentratie orkest en dirigent eensluidend meesterwerk -ongelooflijk mensenwerk ! ------------------…

Gedichten spreken andere taal dezelfde spelling andere macht dezelfde klanken andere toon Gedichten tonen uiterste concentratie…

Mysterieuze klanken doorweven van schoonheid gouden klanken zo betoverend als zij zingt Weerstand smelt door brandende liefde de ondergang lonkt via haar stem verstand verdwijnt in haar nevel Ondergang gehuld in ragfijne tonen gevoelens die heersen in het hoofd harten die verwachtingsvol kloppen Dromen van klanken gehuld in nevel we…

Maar alle groten op deze aarde Al ’t moois ten spijt We zijn hun muziek niet vergeten En genieten volop, van vervlogen tijd Dus bedankt Toon voor je liedjes Bedankt Ben voor je zang Bedankt Bennie en Andre, voor dat wat aan muziek binnenkwam Bedankt voor al ’t mooie wat jullie brachten ’t zal nooit eender zijn, dat is bekend En ze zeggen…

Ik studeerde zang bij juf Merel Vinkenest in het Elfjesbos...…

Boven twee noten op zijn zang zong het kruis dat stond te zwaaien als een kaartenhuis in lichter laaie. Potsier van stier een kwaaie zag zij 't zwellen bij haar vent zijn rozerode lellen fier dat flemend fluitje van een cent.…

In de war Kijk hem daar staan, zo bedenkelijk Kijkend, starend, voor een poos Iets deed hem niet meer doorlopen En hij kijkt een beetje boos Nog steeds kijkend, nog steeds starend Blijft hij staan, hij denkt maar door Hij maar kijken, ik maar denken Waar stopt hij in Gods naam voor? Het moet iets belangrijks wezen Want hij kijkt nu wel te…

Als een zang die langzaam en machtig wiegt, Uit de verte aansuist en dan weer vervliegt, En op nieuwe wind Me nauwer omwindt, Hoor 'k steeds het geruis van de zee.…

zingende stemmen zo snel gaan ze en dan weer zo langzaam elke stem elke toon vloeit in een andere bevestigt ons bestaan maar lost ons ook op in het al…

Mijn ziele is in mijn zangen, Mijn zang is mijne ziel: Mijn lied is 't zoet verlangen, Dat in mijn harte viel. Dat groeit daar stil verholen, En groeit straks wonderhoog, En rankt in duizend bloemen Der wereld uit het oog.…

[fragment] Kom, Volken, nader! trots op uw voortreflijkheid! Beklim de rechterstoel! Beslist gij zelf het pleit! Durf vonnissen! en wij, bewust van onze waarde, Wij schromen 't vonnis niet, noch de uitspraak van heel de aarde. Neen Neêrland zwicht niet! In het rijk der Wetenschap Handhaaft zij hare roem, staat op de hoogste trap; Gij, die…

Op deze dag ... op alle dagen, ziet ze nog alleen die glimlach rond haar mond maar is vergeten wat ze verder had te vragen. Op deze dag ... op de daarop volgende dagen komen misschien de kleinkinderen langs en gaat ze in haar denken wanhopig op zoek naar hun namen ... "ze kende hen toch!" Op deze dag... op de nog zo veel komende…