Alle inzendingen over alleen maar duiden

Garen spinnen, Draden spinnen Levenslijnen In de hand, In het hart, Die waarheid duiden In de gewonnen Werkelijkheid van Het gedicht, Die inzicht geven In wie ik ben Zonder dat ik Mijzelf ooit Gekend heb…

Als je niet (meer) wil smakken, zoenen en snakken naar seks en lichamelijkheid dan kan je ook nog met een vriend, vriendin, je broer, zus, nicht, neef, tante, oom, oma, opa, vader en/of moeder gaan samen gaan wonen, leven, participeren; met of zonder hond, poes of overige huisdieren! want voor alles is er een registratievorm in onze zo gewenste…

Toch luistert diep in hen een lied, dat alleen de ware vriendschap ziet. De stom geslagen momenten van dat prentenkabinet van isolementen. Een stuurloos wiel in de maatschappij, die geen luisterend oor heeft tussen de burgerij. De onbegrepen mimieken uitgesloten van te duiden replieken.…

het wroegen beklijft zo aan mijn fysiek en verder dan diepe rimpels kan ik duiden vanuit mijn kruin tot in mijn geluidloos kermen getrokken groeven van spierloos eigen vuist weer en weer en weerom…

Een hoofd draait naar links Met onbeschrijfbare snelheid Een knik omlaag Richting duiden Het lijf verstijft Het lichaam verstart De tijd bevriest Voor een moment Totale leegte Dan de angst…

Er wordt nu dagelijks gedebatteerd Waarbij politici hun stem verspillen Door telkens weer te duiden op verschillen Zo wordt hun zeteltal gelimiteerd Om straks voldoende winst te kunnen boeken Moet men nu overeenkomsten gaan zoeken…

Er stond een massa praatjesmakers klaar Om bij de NOS haar troonsafstand te duiden Een koor van louter juichende geluiden Haar vakvrouwschap, de opvolging, dat haar Ze werd de hele avond uitgewoven Maar ook tot op het bot toe afgekloven.…

Het asfalt was een grijs oneindig lint, Waar ruimte bleek voor andere geluiden, Het hoe en wat, dat kon ik nog niet duiden, Van oliecrisis wist ik niet als kind. Ik voelde najaarslucht, het koele niets, Genietend achterop mijn moeders fiets.…

Zomerzon zal zelden zeewaarts zinken Zolang zij zenitzoekend zwerft in 't zwerk 'Zalig zij zus Zilvermaan,' zo zuchtte Zebedeus, zoon en zendeling Zwaarmoedig, zorgzaam, zeldzaam zielsverwant Zo zintuigzwevend zacht - een zonderling…

"Pluk elke dag in 2M2X4" Zal ik aan die millennials gaan zeggen Hèn hoef ik zulke taal niet uit te leggen Zij wensen mij 'n gelukkig twintig vier Ik vrees alleen dat hun schrijfvaardigheid Ten koste gaat van hun leesvaardigheid...…

zachtjes prevelen stokstijf staan dit is te mooi om te beschrijven te duiden wat het met me doet laagjes stilte beheersen mijn hart het wordt me gegund drijfveertjes, een flits in een schimmig bos maakt een glunder in me los…

De gids wijst met een “on-ne-sait-pas...” naar inscripties van het volk der Cro-Magnon, mysterie dat men nimmer duiden kon, en toch zijn de symbolen zonneklaar. De eeuwenoude boodschap die men leest onthult dat Killroy hier óók is geweest.…

Het is jouw stralende glimlach geïllustreerd op een donkere doek ik zeg dit graag als bewondering ik kom alleen ‘s nachts op bezoek. Ik concentreer mij met gesloten ogen de afstand tussen ons is niet te duiden in aardse begrippen is het onbegrijpelijk maar je wijst mij op de nachtelijke geluiden.…

als moeder Gaia chaos wordt en wervelstormen baart die niet zijn in te tomen als wilde stromen raken in de nucleaire kern als gekerm de straten overmant en kinderen onbeschermd tussen vallend puin wezenloos bewegen laat mij dan meer oog dan lichaam zijn alziend goddelijk oog dat de gulzigheid van Gaia doorseint aan het alomvattend…

Bloemen krijg je aangeboden met goede bedoelingen Zij laten het na een week afweten in mijn hart hoop ik dat de vriendschap blijft.…

Een dronkaard heeft, om fraude aan te duiden, Besloten om de grote klok te luiden.…

Ze kreeg weer hoop door Nawijns proefballon, die duidde op een generaal pardon. De kans werd door het kabinet gekeerd. Gemeenten schreven dus naar Balkenende. Wat gaf die man een hoop. - Een hoop ellende.…

'k Denk aan jou Normaal de dingen Die doorgaans simpel Zijn te duiden Tastbare contouren In mooie lijnen Ademend de passie Over de grenzen van Een dieperliggend Verlangen naar Een wellust Juist intimiteit Altijd passievol In haar grootte…

Ooit werd de foto van een ex door mijn collega omschreven: o, die heb je nooit voor je alleen Toen vroeg ik me af hoe ze dat kon duiden, zo meteen. Nu ik jou in gedachten voor me zie, je ogen..…

woorden zijn zo ontoereikend ze omvatten meest mijn voelen niet noch het trage duister dagen in mijn ogen duiden kunnen ze het niet wat mijn toekomst rustloos overzien mag al mijn zorgen niet behelzen noch bedoelen dat omspannen, het be-grijpen nee, dat doen ze niet…

De een zit in een hutje op de hei, Een ander in een koestal in de polder, Een derde bij zijn schoonmoeder op zolder, Een vierde vond zelfs onderduik bij mij. En straks is er geen enkel kamerlid Dat nog manhaftig in de kamer zit.…

Galmende, golvende muziekklanken vervoeren mijn vloed tot eb mijn schuim landt op het strand mijn lichaam laaft zich aan het nog warme zand als ik naar de hemel kijk laten de sterren zich maar wat graag raden ik zie de opkomende maan vriendelijk knipogen naar de ondergaande zon de zee zich spiegelen aan mijn avondrust van…

Nooit voelde ik mij eenzaam of alleen Met mijn geliefde elke dag om mij heen.…

De oude bard, die duidde het geheel: Steeds wij de spelers, ’t leven het toneel.…

Ik voelde me wat kil Soms zelfs wat koud Maar toen werd ik opgewarmd Door het Parool Krantenbericht De haghtag#nietalleen 2021 Een klinkend begin te maken Alle kerkklokken van Nederland luiden Het nieuwjaar van 2021 in Voor velen een kouwe douche Voor mij ’n warm gevoel: Gelukkig Nieuwjaar…

't Zijn planten, die me op natuurvuil duiden. Die onkruidplanten - 'k zal het niet verbloemen - zijn vuil: ik zal ze ongewassen noemen.…

Eerst had ik nog een lichte aarzeling Daar ik de witte rook niet goed kon duiden, Maar toen ook alle klokken gingen luiden Wist ik meteen wel waar de klepel hing. Ik kreeg het bimbamBeieren te horen En dacht: O jé, daar is de paus geboren!…

ik zie je tranen de worsteling met leven dat zo zwaar kan zijn de weg, die moet je zelf gaan hem duiden kan ik niet want elk pad is uniek luisteren kan ik wel vertellen hoe het was toen ik in duister liep vroeg of laat valt iedereen meestal komt er hulp als je vraag oprecht is…

ben een chaosman pakte je hand toen jij niet wilde je gilde in raken pas later konden we weer samen praten elkaar duidden waarom warmte ons contact verkilde toch was ik er de chaosman die voor even jouw honger stilde…

jij schaduwt wat ik ongeweten wilde heb je lief ik rafel maar jij kent mijn franjes soms duid je de patronen niet dan kleur ik in gelijk erkennen laat de lijnen op elkaar afstemmen ik licht je bij weet mijn lief want onze zorgen zijn voor allebei…