Alle inzendingen over alma mater RUG

Mater Dolorosa werpt een trieste blik vanaf haar hoge plek aan de muur over zielen die niets zien dan elkaar flanerend door Tossa Zwarte Madonna discreet wachtend op vrouwen die kussen de voeten van 't Kind Ontvangenis hopend in Sant Vincenc, mirakels in Tossa Maria, Maria moeders der smarten ook Magdalena's vurige voeten…

tegen de borst Van haar, de 'Dame de Voyage' Een stoffen pop, zij was een rage Die heel wat lieden heeft getorst Pygmalion had één van hout Parijs had rubberexemplaren Daarmee was het geweldig paren Olie in schaamlippen; niet fout Nu zijn er latex exemplaren Opblaasbaar plastic , siliconen Kokoschka had een imitatie Van Alma…

Zijn schaduw toont een verrassende draaiing, baart het vrouwtje Alma, dat hem zal leren driftige plannen bedachtzaam te keren. Haar breiwerk schept grootse verwondering. De pennen dansen losjes, tegelijk wild in de kleine vingers; vlijtig steken, doorhalen: het tovenaarsbrein wordt mild.…

De onheilstijding die hij brengt wordt opgevangen door haar rug. Als zij zich los wil maken trekt het brood in wording haar weer terug. -------------------------- uit 'Kindsbeen' (1944)…

ren naar het slagveld om een gedicht te schrijven graaf geen kuil voor gevallen woorden ik laat de bomen stapelverliefd ruisen de bergen elkaar opnieuw ontmoeten en om geen kind te zijn dat nooit meer slapen kan geef ik landen voeten om het geluk met ons te delen Voor vrede plant ik een stokroos een echte met kaarsrechte rug…

Het geld groeide niet op d'r rug, waarop ze het wilde verdienen.…

Wanneer ik mij omdraai en wegloop wandelt er dan een grijns over jouw gezicht of draai je gewoon het licht uit zodat alleen het duister jouw grimas kan zien zoek jij dan op de tast de afstandsbediening en zap je even langs die jaren waarvan de scherpte, de kleuren en het geluid niet afgesteld hoefden te worden omdat het klopte…

Jouw rug is mijn doek die ik beschilderen mag met vlinders zo volmaakt dat het plezier te lezen staat op je huid De pijn die het spreken van mijn naald vertaalt zijn de vleugelslagen in het bos waar jij van rups tot mijn geliefde bent ontwaakt…

Vanaf de nek een vloeiende Beweging naar mijn billen maar Stopt nog net En laat zien de golvende lijnen van het schouderblad En ook links een schouderblad en die andere rechts Zacht maar aanwezig En sterk is Schouders en rug die hebben gedragen De pijn van al die jaren komt hier bijeen Tezamen op een plek die ik wel kan voelen Maar…

Ik, juist mijn “kikkerproef” achter de rug… juich bijna naar hem terug: “Misschien dat in april mijn buik ook groeien wil!" Dit gedicht had ik ingestuurd voor de Selexyz Scheltema Almere Poëzieprijs 2009, die dit jaar als thema had: "Achter mijn rug".…

Rug aan rug gezeten. Verbonden door kabels Van goot naar goot gespannen. Spanning Op het scherm te lezen. De vreemdeling door bevreemding aangerand. Een droge boterham Met zand. Zij schuurt de maag Met knopen.…

Dikwijls komen de veulens in stilte dichterbij de haag, ongeduldig zonder fourage, willen uit de omheining, de roep naar verse klaver naast eenvoudig haver, uit de strelende ogen dromen zij van tijden, om het bit te vieren over onbegrensde weiden, ik berijd hen op de ruggen van de vrijheid, in één sprong over hindernissen van…

Daniëlle Branderhorst Was een mooi kind van De stad, de cultuur kwam Uit haar ogen, lichtjes Dansten in de glazen Van haar modieuze bril, En Maarten Schrevel had Een fijn getrimde baard, Mooiste jongen bij Engels In dit eerste jaar - Bertus Weggemans kwam uit dat Godvergeten gat in de negorij Van het achtergebleven Zuidoost Drenthe…

Er groeit sinds kort in Nederland een boom Die wortelt in de ruggengraat van mensen Je plukt ervan zoveel als je kan wensen Biljetten woekeren als in een droom Maar denkt u bij het planten niet te licht Uw rug bezwijkt nog onder het gewicht…

Achter de rug Van engelen Huist geen wetenschappelijke Verstrengeling Van oud zeer Noch wederkeer Alles gaat sneller dan Ooit Berooid Nooit De kat blijft prakken Nagels diep Het blijft wel plakken Werelds diep…

Eerst 't passiespel: uit doop in de oceaan Zag je mijn zonneheros zeg'nend gaan, Een heerser over lucht en land en water; Dan voor wat zilv'ren sterren deed zijn hater Hem op bebloede bergen ondergaan; En wit van smart en eerbied stond de maan; En 't donderorgel speelde Stabat Mater.…

Weereens tegenslag Weer iets negatief Het haalt ons niet meer neer We blijven positief Zelfs een onderbreking Zelfs flink tegenwind Denk maar aan wat kracht geeft Je blijft door mij bemind Ook als dit niet zal stoppen Ook als dit eeuwig duurt Nooit hoef je ver te zoeken Je vindt me in je buurt…

Zij kromt haar rug als het roofdier -klaar voor de aanval- alleen is zij het die wacht op de blauwe vadervlek die straks haar pols zal sieren net als de armband om zijn sorry’s te verzilveren Maar ja, spijt komt altijd te laat en hoop te vroeg veel te vroeg……

Schuin voor me ging ze zitten lang nog even slank en gracieus geen bril , noch lenzen zag gewoon haar ogen nog even blauw zo had ik altijd willen wensen zag ze mij , ze hield haar hoofd licht hellend de beweging van haar neus, voelde het ze herkende heus ik knikte, lachte even muziek begon te spelen in mijn stoel zat ik een…

Je kan praten achter mijn rug om omdat ik het dan niet hoor Je kan lachen om wat ik draag achter mijn rug om omdat ik het dan niet merk Je kan me pijn doen achter mijn rug om omdat ik het dan niet voel Je kan me kapot maken achter mijn rug om omdat je denkt dat ik het niet weet Maar het zwarte schaap onder jullie heeft jullie…

drijvende wolken vormen een geducht schouwspel wereldopvoering…

lang is leven in lieflijke zachtheid bij me gebleven maar soms ontbreken er momenten in fragmenten die ik niet volgen kan je zwaaide en draaide in de schaduw van je rug kwamen mijn tranen het was geen afscheid slechts een groet dat gebaar maakte mij intens bedroefd als ik de stralende intensiteit van kind en jeugd ontmoet is ingetogenheid…

Nu de crisis de kaasschaaf laat snoeien Sleept het jeugdsentiment ons graag mee We verliezen ons in Roosvicee, Hak-producten en Melkunie-koeien Rug van Rutte of kwartje van Kok Met beloftes doen blijft het een gok…

landschap volgend naar de einder mijmerend peins ik over fouten in mijn leven steeds kleiner word ik inzicht wordt me niet gegeven wanneer details naar achtergronden vervloeien vooruit ga ik rijden in de trein focus krijg ik op het landschap de horizon zet zich uit komt razend naderbij met de toekomst niet meer in mijn rug…

je ogen pakken ons niet meer en dat doet zeer jij die vroeger meester was in spreken zonder woorden schouders iets naar voren gebogen is je rug je wilt nog gaan maar je onzekerheid geeft geen bereik jouw wereld is een eiland in de drukte van bestaan hoe lang kun jij de oversteek naar ons nog aan wil melker 10/10/2010…

Met de rug naar mijn toekomst Sta ik, het verleden trekt, Trekt mij gaandeweg steeds Meer naar zich toe, spant Zijn kleverige tentakels Om mijn magere lijf, Zodat ik geen kans heb Me om te keren om een Glimp van mijn toekomst Op te vangen die hier Onbereikbaar achter mij ligt…

verblindt gedachten zweven zonder toe te geven met hun schaduw op de vlucht het licht schreeuwt opgelucht geen spinsels uit een gouden droom ik ben gewoon een vriend die boomt over gedichten de zon lijkt lichter als het donker wordt de rode gloed is koud we strijden zonder moord nagels krabben werkelijkheid in striemen op mijn rug…

gewoon schijnheilig, achterbaks en jaloers Deze mensen hebben zelf geen leven en houden zich liever bezig met een ander In plaats dat ze hun eigen leven veranderen hebben ze liever commentaar op een ander In je gezicht zijn ze poeslief als je je omdraait zijn ze dat niet In plaats van eerlijk in je gezicht te wezen zullen ze liever een mes in je rug…

daar waar ik wankel toch de lijn heb uitgezet belet het evenwicht me nog de drempels steeds te nemen keer op mijn schreden terug jouw ogen prikkend in mijn rug…

Leer ons de rug te rechten, Met opgeheven hoofd in Dit leven te staan - De voeten gespreid Op het oppervlak Van deze aarde die ons Tot woonplaats gegeven is…