inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 27.142):

Striemen op mijn rug

weerbarstig krult het haar
groener buigt de wind
ogen komen bomen tegen
de dwarse schijn verblindt

gedachten zweven
zonder toe te geven met
hun schaduw op de vlucht
het licht schreeuwt opgelucht

geen spinsels uit
een gouden droom
ik ben gewoon een vriend
die boomt over gedichten

de zon lijkt lichter
als het donker wordt
de rode gloed is koud
we strijden zonder moord

nagels krabben werkelijkheid
in striemen op mijn rug
ik gaf voor jou mijn dromen op
kreeg krassen ervoor terug


Zie ook: http://wilmelkerrafels.deds.nl

Schrijver: wil melker, 25 juli 2009


Geplaatst in de categorie: liefde

4.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 192

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)