Alle inzendingen over avond OR hoop OR rust

Vredige avond eerste van het nieuwe jaar mocht hoop doen leven.…

Aandacht voor wie ik ben, mag zijn Rust, in acceptatie. Hoop op beter, maar zijn in nu en sterk in mij groeit de hoop die rust gezaaid heeft en opkomt in mijn lente. Loop de berg op en rust wanneer, het mij te moede is. Bezoek mijn ziel, en rust in zijn gedachten, het zij goed, het zij kwaad.…

De Avond. Wat brengt het Leven? Dood. Wat wil mijn hart gehavend? Rust na nood.…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Voor M. L. R Wat hebben wij ontzettend veel gemeen De zware, onderdrukkende gebeden Wat wij met onze knuffelberen deden De kleine dorpen, God die niet verscheen Een dierbare die op een dag verdween De plannen om te vluchten die wij smeedden Wat hebben wij ontzettend veel gemeen Een keel tot aan de rand gevuld meteen Toen bleek dat Sint…

Door een overdosis aan emoties En een teveel aan verdriet Wil het denken niet meer lukken Zit ik aan mijn limiet Mijn hoofd gevuld met watten Op mijn tranen flink ingeteerd Mijn lijf kan niet veel meer hebben Ik raak geïsoleerd Zo sterk heb ik behoefte Aan een enkel sprankje hoop Zodat ik even rusten kan Mijn maag weer uit de knoop…

Zo'n zee van rust.…

Rust zacht lieve opa. Ik hoop dat je mij nog een keertje ziet. kusjes jasmijn. dit gedicht is voor m'n opa, de liefste opa op de wereld.…

zo’n blaadje cirkels schrijvend aan een draad, gesponnen door november het lijkt een stil gebed welhaast smekend, als het zonlicht brekend in de oude nerven scherven vol verkleuring zet ach, het leven schenkt opnieuw het wacht onder de vracht van afgestorven hoop de samenloop van toen en ooit is weggegooid in lege glascontainers…

‘s Avonds als ze wakker ligt In lange stille nachten De echte wereld achter zich Verzonken in gedachten ‘s Avonds als ze slapen wil De rust maar niet kan vinden Donker, koud en ijzig stil Zoekt zij naar haar beminde ‘s Avonds in haar warme rust Droomt zij van ware liefde De minnaar die haar teder kust De prins die zij verdiende…

Voordat de avond valt en de nacht genaakt spreidt zich het hemelsblauwe uur tot rust en wederkeer. En wederkeren doet het licht voorafgaand blauw als morgenlicht waarin de vogels zingen; prijst deze nieuwe dag voor ieder is het licht ontstoken tot dat de avond valt.…

Eens is alle leed geleden, Alle strijd ten eind gestreden, Rust bekomt het hardste gemoed. Navond, navond, Vredige avond, De avond maakt de mensen goed. -------------------------- * 't Dumstert: de duisternis valt…

Toen de dag de avond op haar mond kuste, keek ik bewonderend toe, om dan snel huiswaarts te keren, de avond wachtte. Toen de avond de nacht omarmde, en de lichtjes in haar boog bloot gaf, keek ik bewonderend toe, legde mij te ruste. De nacht ging langzaam tot haar stilte.…

Een geest die tot rust wil komen heeft meer nodig dan geduld: eindeloos rondtollen kan enkel leiden tot het vluchten uit het labyrint. Laat dwalen de geest en de gevoelens, laat ze dansen tot de avond.…

aan het einde van de wind daar waar alleen stilte hoorbaar zal zijn wil ik je ontmoeten om samen in alle rust te kunnen genieten van wederzijds aangenaam tot de late avond ons vloert…

Iedere avond keer op keer Huil ik me in slaap De volgende ochtend Is mijn kussen doorweekt Dan denk ik: ‘Alweer’ Iedere avond keer op keer Zak ik weer verder in het zwarte gat Mijn hoop om er uit te komen Is allang vervlogen Er komt bijna bloed uit mijn ogen Iedere avond keer op keer Lig ik op bed Dan denk ik: ’Wat heeft het nog…

dromen en steeds kijken naar het statig groen van eiken op de cour de rust van studiezaal voor het gezamenlijke eten momenten om niet te vergeten de avonden werden gerekt na het gebed in de kapel ging ieder naar zijn chambrette dan kwam de angst in passen surveilleren de hand aan het gordijn het stil proberen de fluisterstem die…

Het nieuws is heftig en best wel naar, dus gaat de televisie uit, de radio brengt me niets beters dus is het rustig in huis! Ik sluit de wereld buiten, de gordijnen dicht hier en daar een kaarsje, wat flakkerdend kaarslicht het is zalig warm, knus en rustig binnen ook al moet de inloop nog beginnen! Maar soms moet je besluiten, wat beter…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

En waar doe je het allemaal voor Shakespeare had het al vroeg door Ik maak ook lawaai en schrijf dus ik hoop, dat ik nog even blijf…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

avond avond kamer klein sfeer bepaald door liters wijn jij gevangen in mijn geluk avond avond morgen weer stuk…

onder een tapijt van mist leg ik ’s avonds geduldig al m’n vragen in afwachting van antwoorden laat ik het donker er een nachtje over slapen in de hoop dat ochtendzon helderheid zal brengen…

er komt een tijd van rust zulks is zo goed als zeker de hoop is slechts nog een verschil te zien met uitgeblust…

Ik ben verdrietig om scheiden, lijden en dood, maar hoop op hemel. God is de eeuwige rust, het dansen van de golven.…

‘s avonds hoeft zij niet meer lang te wachten nog even en de wereld is in rust als elkeen welterusten is gekust en toeft in dromen die de dag verzachten dan blijft zij hier alleen met haar gedachten haar wakker lichaam van zichzelf bewust de stem van het verstand die zachtjes sust en spreekt van hoop met haar verborgen krachten nog draalt…

En bovendien, zo valt alom te vrezen, staat elke dichter van zichzelve paf en denkt dat als hij rusten zal in ’t graf zijn werk nog generaties wordt geprezen. Dat hoeft geen ene rijmer dus te hopen: Hij kan zijn bundels nu al niet te verkopen.…

de wind huilt door de avond heen het laatste gouden licht zinkt weg over de daken mijn ogen branden van vermoeidheid de rust ligt buiten onder de bomen maar dat zie ik niet meer…