13268 resultaten.
WEEMOED
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
256 beter te zwijgen
Ik wil nog 'n ijsco
op 'n terrasje eten
Nog bruin en bronzen
in een ligstoel
Maar wind wil
niet langer liggen
Avond aan zee
toch wat koel
Goudgeel blad
ligt op m'n pad
Zomer wil niet
op z'n schreden terugkeren.…
Schrijven
netgedicht
4.0 met 2 stemmen
156 Hoe wij onze namen schreven
vlak bij de zee toen de zon ging dalen?…
de avond valt aan zee
netgedicht
3.0 met 6 stemmen
187 warmkleurige slingers
schildert de zeewind
langs de vroege avondhemel
met een laatste vleugelslag
bezweren vogels
de ruisende geluiden
en ik droom weg
over zachtdeinend water
uit "De Zee en Ommelanden"
(tweede reeks) Eli Stater…
Avond aan zee
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
149 Hier stempelen wij voetafdrukken
in door zout water geschoond zand
hoeden wij schelpen in onze hand
als waren het schatten
concerteren schuimende golven
onweerstaanbaar en dominant
mooie sonates voor het strand
lopen wij betoverd gevangen
en aan de verre kim danst verlangen
voorbij de uitersten van ons zicht
onder flonkerend sterrenlicht…
'k Zit met mijn lamme benen
poëzie
3.0 met 14 stemmen
2.408 'k Zit met mijn lamme benen
in de asse van een stervend vuur.
Ik bid; mijn vrienden wenen;
en 't hangt mijn keel uit op den duur.
Zal ik mij dan vervelen
met langer Job te spelen?
De schoonste lol, de liefste lol
maakt op den einde dol.
De schapen moet men scheren
en de ezels moet men slaan, ja slaan.
Zo wil 'k, in alle…
O BLIK VOL DOOD EN STERREN
poëzie
3.0 met 10 stemmen
1.776 o Blik vol dood en sterren,
o hart vol licht en leed.
De dag is spijtig verre;
de nacht is hel en wreed.
Mijn mond vol wondre smaken
die géne vrucht verzaadt.
Niemand, o hunkrend waken,
die langs mijn venster gaat...
Wij zullen nimmer wezen
dan Godes angst'ge wezen.
- God, laat ons waan en schijn
dat we Uwe wezen zijn.…
Duinenkust
snelsonnet
2.0 met 11 stemmen
515 Een kekke kuil was ’s avonds al gegraven
zodat ik vrolijk mij erheen begaf
maar weldra stond ik stil, verbaasd, zelfs páf:
Er lag een jonge vrouw vol overgave
Ze rook naar zout, zand, zee, had ik wel lust?
Ik ging, maar ja… alsof je duinen kust…
Adem van de zee
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen
288 adem van de zee
streelde het lichaam en de ziel
je gaf je over met ontroering
de euforie van geluksvervoering
heelde door haar macht de kracht
want zij haalt alles uit de bron
daar verdween de grens die ik verzon
in eindeloosheid
wenkte stralend licht het vergezicht
naar kwaliteit van leven
daar aan de zee
vloeide liefde tomeloos in een…
Over de zee hangt matelijk te tampen
poëzie
3.0 met 8 stemmen
2.936 Over de zee hangt matelijk te tampen
een zoele en droeve klokke door de mist.
De dag is zonder klaarte en zonder lampe.
Hij, die zijn hart bezit, weet wat hij mist.
Een stemme galmt, en ieder loopt verloren.
Ik loop alleen. En 'k weet dat duizend zijn
die naast me dragen door te dichte smoren
lijk al te volle teilen melk hun pijn.…
En hoort uw hart
poëzie
4.0 met 4 stemmen
1.529 En hoort uw hart: hoort gij uw hart niet slaan ?
Daar is de maat waarop uw dagen dansten.
Niet wen gij waart met weelden overlaên
of dronken van een overmoed'ge waan,
stond ge in de rei die blijde tijd omkranste.
Brandde in uw brein al 't lijden dat het droeg
leg op uw hart uw hand, en gij zult horen
al de geheimen die, nog ongeboren,
zich…
EEN VRUCHT DIE VALT...
poëzie
4.5 met 2 stemmen
501 Een vrucht die valt...
- Waar ‘k wijle in ‘t onontwijde zwijgen,
buigt statiglijk de nacht zijn boog om mijn gestalt.
De tijd is dood, omhoog, omlaag. Geen sterren rijgen
haar paarlen aan ‘t stramien der roereloze twijgen.
En geen gerucht, dan deze vrucht, die valt.
Een vrucht.
- En waar ik sta, ten zatte levens-zome,
vol als de nacht, maar…
Troost
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
167 En als dan straks
In het uur tussen hond en wolf
De stad
Haar aangezicht verbergt
Weer dat je ne sais quoi gevoel
Dat me verder drijft
Doorheen het labyrint van tijd
Tastend n het ongewisse
Verlangend naar het licht
Dat na de nacht
Verzacht
Als een pleister
Op een slepende wonde.…
Avond aan zee
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
123 van de avond
valt als een grote rouwsluier
over de natuur, de zee en mij…
Avond aan zee
netgedicht
0.0 met 2 stemmen
158 [Haiku]
golven glinsteren
in het naderende licht
van de avondzon…
Avond aan Zee
poëzie
5.0 met 1 stemmen
1.019 De nacht is peilloos; waar de verte zwicht,
Verschijnt, verdwijnt het wezenloze licht
Van ene baken in de zee verloren.
De boten, onbeweeglijk, gaan te lore.
Ginds in de nachtelijke wederschijn,
Schaduw en schaduwbeeld verschemerd zijn.…
de zee - avond
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
101 de avond ligt op het water
vloeiend donker weg gedragen
het voorzichtig omslaan van de grijze golven
die hun geluid inbinden of ze onder de
rood aanlopende hemel willen bidden
voor meer stilte.
de tonen zijn gelijk met een dof bereik.
de zee raakt alleen en onmerkbaar traag
varen aan de horizon nog een paar schepen.…
EEN VRUCHT DIE VALT
poëzie
4.0 met 9 stemmen
3.198 Een vrucht die valt...
- Waar ‘k wijle in ‘t onontwijde zwijgen,
buigt statiglijk de nacht zijn boog om mijn gestalt.
De tijd is dood, omhoog, omlaag. Geen sterren rijgen
haar paarlen aan ‘t stramien der roereloze twijgen.
En geen gerucht, dan deze vrucht, die valt.
Een vrucht.
- En waar ik sta, ten zatte levens-zome,
vol als de…
Gelijk een hond
poëzie
3.0 met 11 stemmen
1.764 - Waarom uw avondlijke vreê bevuild
met slijk van derf verleden, o Geheugen?
Gelijk de vogel die zijn woonst beslecht
met peerlen bloeds, door de eigen pluim te plukken...
- Waarom, waarom uw beeltenis gerecht
uit leem van leed, vereeuwigend Verrukken?…
Muziek
poëzie
3.0 met 11 stemmen
3.784 Als 't avond is, avond aan 't strand en de zee,
En de hemel aan flarden van goud en van zwart,
En de dreunende golven beschuimen het strand,
En de vlokken die beven en rollen en rillen,
En het duin is verlaten en eindloos alleen,
En ik luister verrukt naar de ruisende zee -
Dan waait soms uit de golven
Een diepe muziek.…
'k Heb mijne nachten meer doorbeden dan doorweend
poëzie
5.0 met 2 stemmen
530 'k Heb mijne nachten meer doorbeden dan doorweend
al wemelt twijfel in de opalen van mijne ogen;
'k heb in mijn leven meer geloochend dan gelogen,
en zie: de bitterheid ligt om mijn mond versteend.
o Gij, die morgen om mijn laatste bed gebogen,
u voor het raadsel van dees ziele hebt vereênd:
uw zucht trilt door een ijlt die gij vol wisheid…
Katwijk kust mij
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen
124 Het woord elfstedentocht was het hele jaar 2019 niet eens uitgesproken
Ja..., zwemmend
Ik zit met mijn rug gekeerd
Zie in mijn spiegel de zee
..heb hem even niet nodig..…
‘t gebladert’ staat verdiept
poëzie
3.0 met 5 stemmen
1.448 En slechts ’t gewieg der zee doorzucht de vrede, alover
de trage bomen en de adem van de lucht.
De zee, en haar gedein door mijn bewogen longen…
Maar neen: mijn loomt’ verdroomt de maat van alle maat.
- o Zang van liefde en hoop: mijn zomer is verzongen,
’t gebladert’ staat verdiept en reeds met dood verzaad.…
Harde modder, guur kristal
poëzie
3.0 met 10 stemmen
1.642 Huis dat afsluit en dat kijkt:
hart dat, onbewogen,
hoort de zee die wast en wijkt
vóor verzádigde ogen.
In geen spiegel, gruwvol-eêl,
't beeld van een begeren.
Al de beezmen zijn te veel
om de grond te keren.…
O zee, die mijne lip doorkeent
poëzie
3.5 met 2 stemmen
587 o Zee, die mijne lip doorkeent met zout-kristallen
waarin het volle licht van alle zonnen breekt;
zand, bij mijn veer'ge zool breed-uitgestraald doorweekt,
waar krijsend iedre tred doet duizend schelpen schallen;
o tuimelende lucht, die brandt mijne ogen toe
maar sluit ze op 't dansen van ontallig-vuur'ge bollen:
ik ben van zee en lucht…
Spiegeling
netgedicht
4.0 met 6 stemmen
365 Zie hoe de wolken zich grijzend spiegelen
in het deinende water dat zo vurig brandt
waar de zon in het westen is verzonken
Rood glijdt een gloed over het verlaten strand
Kabbelende golven ruisen zachte woorden
ze dansen zich tot een roes van schuim
Het zwarte zwerk knipoogt heldere sterren
Een meeuw krijst de magie uit het hemelruim
Een…
Vuurzee
netgedicht
3.0 met 6 stemmen
179 de druppels samen
aan een lege horizon
geven volop vuur…
Bodrum
netgedicht
4.0 met 5 stemmen
158 De landtong slurpt aan de zee.
Verrukt springen golven op.
Dit minnespel dooft uit, stilaan
wanneer de avond haar sjaal slaat
en het land tegen de bergen aanlegt.
Restanten van het festijn drijven
als verguld glas de haven in.
Nog lang pikken vogels
de dag al fluitend in.…
Adem van de zee
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen
263 Adem van de zee
streelt het lichaam en de ziel
je geeft je over in vervoering
de euforie van geluksontroering
heelt door haar macht de kracht
want zij haalt alles uit de bron
daar verdwijnt de grens die ik verzon
in oneindigheid
wenkt stralend licht het vergezicht
naar kwaliteit van leven
hier aan de zee
vloeide onze liefde tomeloos…
K.O.
netgedicht
4.0 met 21 stemmen
1.056 Een wolkenvuist
beukt de horizon
bloedrood
de avond valt
op het canvas
van de zee en
in Arnemuiden
slaat de klok
nèt te laat.…
Mantel aan Jas
netgedicht
2.0 met 4 stemmen
146 Voor M. L. R
Wat hebben wij ontzettend veel gemeen
De zware, onderdrukkende gebeden
Wat wij met onze knuffelberen deden
De kleine dorpen, God die niet verscheen
Een dierbare die op een dag verdween
De plannen om te vluchten die wij smeedden
Wat hebben wij ontzettend veel gemeen
Een keel tot aan de rand gevuld meteen
Toen bleek dat Sint…