Alle inzendingen over balkon

Sluit je de ogen om te luisteren terwijl je ruikt aan hun kleurrijke idolen in je tuin op je balkon of in het wild dan hoor je de violen een driekleurige sonate spelen in G-kleine terts voor hun kleine maar geurrijke naamgenoten…

's Avonds vanaf mijn balkon Zie ik het licht van de Maan Of eigenlijk dat van de Zon Die net is ondergegaan De Zon is uit het zicht Het is de Maan die wordt verlicht Maar als de maan straks verdwijnt Is het weer de Zon die schijnt…

de regen op de stijlen van mijn balkon de bladeren in de binnentuin ruisen door de regen en ik die daar sta en denk aan de warmte die ik voel van zo ver Sahara, toendra, steppe en de troepen van snelle ruiters hijgend van de hitte verlangend ijsklontjes en naar haar, altijd…

Je kunt een bom afschieten TV staat bij iedereen aan De stilte op mijn balkon Is daarom meer dan aangenaam Prijs de dag niet voor het avond is Dat doe ik niet, want zeker en gewis Zal de herrie straks toeslaan Bij verlies of winst Maar Nu, nu geniet ik!…

Vier eeuwen heeft ze smartelijk staan smachten, de jonge blom die in haar nachtjapon naar liefde hunkert hoog op haar balkon. Gelukkig hoeft ze nu niet meer te wachten, want Julia kiest heden zelf haar beau: een echte Rotterdamse Romeo.…

Merels vlogen uit en zij bewoog vernieuwde dagen met gestreken witte lakens die zij uitsloeg van balkon haar wilde haren gingen op en neer alsof het vogels waren die zij vangen zou in stilte op haar rode nachtjapon Vanaf het raam zag ik haar staan ik zeg niet dat ik er naar staarde maar zij liet mij er geen keus toen zwaartekracht er langzaam…

Zonder uiting of woord in de bepalmde tuin van het witte huis onder een getralied balkon staan, blakerend in de voorjaarszon. Verkeren in de waan dat een opwapperend gordijn rond het middaguur de schaduw prijs geeft van haar figuur.…

Wij lagen na het middagmaal hoorden bonken tegen het raam Ben opgestaan en trof een pimpelmees op het binnenkozijn, in mijn hand gedaan Ik riep je naam en je kwam kijken was net als ik geroerd door kleurenpracht door onvermoede tederheid zo dichtbij Voorzichtig de vogel op het balkon beschut tegen mogelijk gevaar er een vetbol bijgezet…

Ze houdt van zee-land en de zon hoopt dat ze bruiner worden zal Ik zag ze liggen op 't balkon en geloof me maar bruinisse al…

integendeel, jij liet mij achter in het donker en ik stonk er bijna in ik zit met een borrel en een peuk op mijn balkon flauw sterrend aanschouw ik het zwerk, morgen maak ik werk van jouw zerk het is bijna beangstigend, je ligt er nog…

op mijn balkon drinkt een vogel van het smeltende ijs in een stralende zon achter het glas hoor ik het gesprokene overdenk en laat bezinken buiten ploft de sneeuw uiteen op de grond de merel lest zijn dorst en ik de mijne…

Vanaf m'n balkon zie ik je staan statig en trots in de stralende zon bezaaid met uitbundige bloesem die als een waterval gracieus hangen aan je takken waarmee je me iedere lente weer met je schoonheid weet te pakken…

Ik zag ze zitten, op de rand van mijn balkon. Een rijtje spreeuwen, schitterend, in de warme voorjaarszon! De vonken spattend, van hun gekleurde veren. Ik bleef maar kijken.... en kon ze niet de rug toekeren! Het gaf me een blij gevoel van binnen, toen ik die spreeuwen zo hoorde zingen!…

Als ze uit de envelop komt Zit ze op een balkon. Robuust is broos geworden. Blond is blond gebleven. Lach? Zon valt op Gezicht van meisje Goede fee Geveld door toverslag.…

Het wordt vandaag wel vijfendertig graden Houd vrouw en kind’ren uit de volle zon Zet oma in de schaduw op ’t balkon En ga zelf in een teiltje pootjebaden En morgen...ach alweer veel tegenslag De weersvoorspelling: Zwarte Zaterdag…

die zoeken warmte slippen binnen nestelen zich op plekjes waar ik als kat het nakijken heb ik ben te dik heb me te volgepropt ze gaan op dieet de vrouw hapt liefde de kater jogt achter andere hapjes en de muizen die eten de man komt later geniet nog op zijn balkon het is er zestien graden…

Ik kan mezelf nog zien, daar in mijn moeders huis op het balkon, bezig met erwtjes doppen in de zon. Dat was geluk. Toen was ik zeventien.…

De rozen diep over het balkon gebogen. Alle onuitgesproken woorden in dat ruisen nog hoorbaar voor ze de golven raken. ------------------------------------ uit: Tirade, 1996.…

Jouw sterven is nog heel dicht bij me en lijkt langer te duren dan de dood waarmee je inmiddels vertrouwd bent ik heb de regen van het behang verwijderd bloemen op het balkon gezet om daar verder te sterven achter het regenbehang van de hongerwinter die jij voor me achterliet.…

Met shawl en muts en dikgevoerde schoenen Met wanten en een hoofd als een rayon Denkt Willem aan de scène op ’t balkon Toen hij zijn koningin tot vrouw mocht zoenen W.A. van Buren zegt tegen zichzelf: Tien kruisjes binnen, op naar nummer elf…

Het tropisch weekend gaat vandaag beginnen Dus niet bewegen, mijd vooral de zon Vul  teilen in de tuin, op uw balkon Sluit ramen en gordijnen en blijf binnen Drink water, volg aandachtig de berichten Op radio en hier in mijn gedichten.…

Ik hoor gezoem in de zon Niet langer die lege momenten Maar een nestje op mijn balkon…

Of liever in de schaduw op ´t balkon? Ik niet! Ik moest dit snelsonnet nog schrijven In ´t zweet des aanschijns kwam dit bovendrijven…

Ik zit op m'n balkon met m'n ogen dicht en geniet van de stralende zon op m'n gezicht Ik luister naar de vogels die zingen en de geluiden van de dag die mij omringen Zo kan mijn dag niet meer stuk want ik koester dit kleine moment van geluk…

mag ik je de eerste lentekussen geven van de zon zij was er op mijn blote borst in de luwte van balkon gaf haar warmte waar jouw vinger haren zacht tot garen spon in het lichtend rood zijn de patronen al geweven die ons een mooie zomer zullen geven…

Mooie Kleine Libelle Vanuit de lucht Je vrije vlucht Zit Je nu met je Wonderlijk mooie tere Vleugeltjes op mijn huid Even landen bij mij met mij…

Op de dag dat ik er was stonden de klokken zeven de buren praatten op de balkons over vrede mijn vader schreef een stuk over een brand mijn moeder was gelukkig dat zij een zoon had de ooms sneden koek ik lag geheel gesloten de wereld gaf prompt antwoord met sportmanifestaties de avond was vol auto’s met supporters de tantes liepen geruisloos…

Ik mis haar mis haar opgewektheid mis haar als persoon bijna tien jaar mijn buurvrouw Ik mis mijn buurvrouw ze was zo dapper na het overlijden van haar man ze ging niet bij de pakken neerzitten ook al waren ze al ruim vijftig jaar een span Ik mis mijn buurvrouw ieder op haar eigen balkon uren zitten op een stoel, zij onder een parasol…

Het balkon verlaten in de zon. De dagen in de vla verdronken.…

je wolkt terwijl ik zon laat je schaduw vallen naast mij op balkon voel hoe koude onderstromen botsen in een eerst weerlichten de spanning is te snijden mijn warmte wilde dat zo graag vermijden we horen nu een donderklap de regen is nog uitgebleven maar er brak iets in ons samenleven…