Alle inzendingen over bang

Als de stilte in het hokje weer de stem is die alleen bang is voor klappen en slaag die hem machteloos maken.…

helling op over afmattende zwarte paden in onberekenbare wind door huiverende duinen terwijl het bedrog van té wit voorjaarszonlicht bang maakt dan helling af voorbij flitsend gapen langgerekte grauwe gaten opnieuw té hard in de remmen…

Z'n brille en z'n zelfdestructiedrang Zijn gisteren zeer treffend weergegeven In een portret van Tony Hancock's leven 't Zal menigeen ontgaan zijn, ben ik bang Wie verder dan de Scroogefilms durft te kijken Kan zich met kerst wel degelijk verrijken…

en zij zit eerste rang de tweede klap vangt scherven little pony's zijn niet bang ze galoppeert langs het behang van twintig jaren kerven hoort alleen het suizen nagalm van de klap want onderaan de trap stopte het geluid van verwarmingsbuizen…

~~~ mag het donker blijven vannacht en mag het duren tot de avond van de volgende dag zodat het licht niet kan verraden dat ik eigenlijk te bang ben om morgen onder ogen te zien laat de dag voor één keer aan mijn neus voorbij gaan zonder verblind te worden door valse schijn ~~~…

zware woorden woorden als zwaarden die hakken en houwen scherpe woorden die kwetsen lieve woorden om je zin te krijgen dreigende woorden om bang te maken verklarende woorden niet altijd te geloven woorden die wegen als lood levenslang meegaan als tattoo op je ziel…

Maar voor je gevoelens uitkomen, nee dat kan ik niet, bang om in tranen uit te barsten, nee dat wil ik niet. Ik laat het rusten. Ik kom hier uit, hoe? Dat zie ik wel...…

Na het lezen van de laatste redevoering ben ik langzaam verder getrokken met kracht die ik verzamelde de toekomst dood het vertrouwen geschonden jij was bang dat ik zou vertellen over sadistische daden: je kracht was immers je imago ik ontwaak en heb de nachtmerrie ontdekt van diep verborgen beschadigd leven…

Bang voor het leven om zichzelf bloot te geven hoe lang kan ze dat verdragen. Je hoort haar nooit klagen toch zal ze vechten want ze wil zo graag weer gelukkig zijn.…

In tijden van eenzaamheid en eerlijk - die bedekken genoeg hoewel ik vroeger minder onzin te bepeinzen had sluip ik nog steeds als een bange wezel door het bos op zoek naar mijn paleis ren ik gejaagd over modderpaden zolang de tijden eenzaam zijn in mijn oude oorlogsbunker klein konijnehol.…

1) Ik heb dit vers geschreven voor de lezer die niet bang is een breed gedicht te lezen dat niet uitermate lang is. 2) Ik heb dit vers ge- schre- ven voor de le- zers die niet vre- zen een ui- ter- ma- te lang- ge- rekt, doch smal ge- dicht te le- zen.…

Ik zie het in jouw woorden Maar ik ben bang jou weer te storen Ik weet dat er iets aan de hand is Dit is iets waar ik mij nooit in vergis Ik lees in jouw woorden een traan En vraag me af.., waar komen ze vandaan Ik wil het je niet vragen, omdat ik je niet wil storen Maar weet dat ik altijd, altijd jouw verhaal wil horen…

Wie ophoudt met antwoorden vinden zal geen bange vragen zoeken omdat problemen, vanzelf, verdwijnen. De iemand die zichzelf verliest zal een angstig niemand zien voordat een wanhopig mens een moedig mens kan zijn.…

Mark Rutte trachtte ons gerust te stellen Door alle bange wezens op te tellen.…

Nu alfamannen vlot garen spinnen bij de immanente haat van bang kiesvee Gaan echte leiders met mededogen mee Plat populistisch is geen rust te innen Medemensen likken verweesd hun wonden Weg van het land waar ze ooit geluk vonden…

De wind zal ons meevoeren, terwijl we verder spelen, onze handen gevuld met een laatste troef; niet bang meer nu voor de dag van morgen.…

In bed hoeven we niet bang te zijn. In ons bed voelen we ons als beren. Beregoed. Laat het buitennieuws maar waaien. Wij liggen veilig in ons warme hol. Beddegoed.…

Als er geen engel is die mij de weg naar de hemel wijst Als er in de lucht geen sterren zijn en ook geen maan verrijst Er geen zon is die mij verwarmt en verlicht Ik bang en onzeker, vervreemd, ontwricht de weg zoek naar mijzelf, de wereld om mij heen Mag ik dan bij jou schuilen, bij jou huilen Bij jou alleen?…

Streng en rechtvaardig verkleed als pilaren met stalen gezicht De ooit zo lenige geest in beton gegoten de deur hermetisch dicht Geen greintje veerkracht meer slechts domme kracht en dood gewicht Angst voor de kiezer bang voor elkaar voor hun taak te licht…

in ieders belang hebben ze gestreden ook zij waren bang toch hebben ze de strijd niet gemeden samen met een ‘vriend‘ die hun vriendschap niet had verdiend een broedermoord dichtbij het heilige land nadat ze samen een valse godin Isis vloerden waren ze weer in oude verhalen beland en het was voor het laatst dat er duiven koerden…

Het leven na Corona neemt zijn gang Al blijft de gas- en olieprijs flink stijgen Al blijft die man uit ´t verre oosten dreigen Wij zijn hier voor de duvel nog niet bang We vliegen dapper naar een zonnig oord Ver weg van bommen en van massamoord…

ik hou er echt wel van zo maar een lekker fel potje en toch ben ik soms bang voor de vlam in de pan voor dat doorgedraaide niemand houdt zich nog in bedwang emoties gaan op de loop waaruit zo maar een kogel kan klinken tot ieders hoop ’t is slechts een onschuldig schotje maar toch … goal!…

In mijn jeugd keek ik in je lieve ogen, zag de zee, de zon, de maan, In mijn jeugd was ik altijd bang te geloven, dat deze ooit dicht zouden kunnen gaan!…

het is een oefening te leven als ware men gestorven en elke dag de vrucht van eigen erfenis te plukken geen afscheid geen rouwende geliefden want enkel de bagage is verstuurd de dood waar anderen zo bang voor zijn bespelen als ware het een feest en als het dan in ’t echt gebeurt te kunnen zeggen hier ben ik al geweest…

Toen haar zicht het zo liet afweten Kwam zicht op overlijden in zicht Ze was het aan haar status verplicht Het uiteindelijk moment voelt als licht Vandaag krijgt zij wat zij verlangd Niets in haar geest noch lichaam is bang Want haar afsluiting is haar nieuw begin Het is de dag, het is de tijd, arts begin!!…

Mocht je me ooit je hand reiken kijk me dan niet aan Zoek niet in mijn ogen ze zouden je ontwijken Mocht je me ooit je hart geven kijk dan niet naar mijn lach Zoek niet in mijn ziel ze zou je maar misleiden Leef gewoon je leven maar kijk niet zo verwonderd Ik loop nog steeds te beven in het bange donker…

onuitgesproken woorden dreigen in de lucht rood omrande ogen liefde op de vlucht eenzaamheid verlaten zijn je wilt er echt niet aan niet meer samen maar alleen hoe kon het toch zo gaan de stilte is ondraaglijk elke avond duurt te lang donkere nachten vol onzekerheid jij en ik zo bang…

Ik dans over strak gespannen draden gesponnen uit een zilv’ren pijn die welig bloemt in ijzig koud waar geen zonlicht staande houdt en gevoelens eenzaam zijn Mijn voeten treden ritmisch neer bang te struikelen over hopen van verward gedachte knopen naar wat komt…, is.. en niet meer…

waar was je op de momenten dat ik je nodig had uren van bange afwachting van vrees en verlating alleen in zwarte duisternis stemmen krijsend in mijn dromen je was er niet om me te troosten te zalven met je liefde je was in jouw wereld van bedrog en eigenwaan ik wil je haten en verbannen in het diepst van mijn ziel vervloeken tot…

Ooit op een dag pakt zij haar biezen niet meer bang te verliezen reist zij af naar een land ver van hier om te zoeken wat zij nooit zal vinden om te leren niet langer te binden gedragen op de wind de maan als kompas voor het tij dat zich keert de deining van de golven spoelt de schelp op een strand ver van hier…