Alle inzendingen over bang

Als water draalt langs kale ruiten, de buitenwereld koud en bang, laat gretig twijfel ampel varen de weg van boven is te lang.…

waar was je op de momenten dat ik je nodig had uren van bange afwachting van vrees en verlating alleen in zwarte duisternis stemmen krijsend in mijn dromen je was er niet om me te troosten te zalven met je liefde je was in jouw wereld van bedrog en eigenwaan ik wil je haten en verbannen in het diepst van mijn ziel vervloeken tot…

Je voelt je bang, Je wilt weg van het leven. ''Je doet het niet!,, zei ik nog. je hebt het gedaan, je zou het niet meer doen, maar jij hield mij in leven, je gaf mij kracht, ik weet wat je heb geleden, Maar waarom heb je het nou gedaan?…

Niets doe ik goed, ik ben bang, voor jou, pappa. Dan verzamel ik moed, maar wordt deze zin niet te lang: waarom pappa? Kan ik dan niet anders zijn? Goed in jouw ogen? Misschien is het dan wel over met de pijn? Of zou je me echt niet mogen? Pappa, waarom? Doe ik alles dan fout? Ben ik dan echt dom?…

Kom maar bij mij Ik zal je omarmen Met liefde verrassen Je hart weer warmen Kom maar bij mij Ik zal je beminnen Strelen door je haar En liefde zal winnen Kom maar bij mij En wees niet bang Ik zal je koesteren Zacht kus ik je wang Kom maar bij mij Zet al je angst opzij Kijk diep in je hart En kom terug bij mij…

Ik ben altijd bang als ze naar me kijken. Dan voel ik die drang om weg te kijken. Mijn handen zweten en mijn vingers trillen. Het is gewoon bezeten hoe ik sta te rillen. Altijd maar alleen. Eerst vergelijken, en dan weer meteen mensen ontwijken. Door ieder mens komt angst tot leven. Dat is mijn leven. Maar niet mijn wens.…

Zolang weggebleven Bijna gestorven Nu mag je weer leven De zon straalt fel En onverwacht Je verdwaald te snel Nog zonder kracht Zo bang Om wat je Weer verliezen Kan Temper de zon Hang regengordijnen In de lucht En zucht om Wat jou Overkwam Zolang je Nog niet Lachen kan…

je was zo teer en ik was bang dat je zou breken je wilde niet meer niet nog 'n aantal weken je nam mijn hand en ik voelde de warmte die je mij hebt gegeven maar je kon niet meer niet nog langer in dit leven nu liggen je handen stil je ogen zijn gesloten en je stem echoot in mij we hebben de liefde gedeeld jij en ik blijven altijd…

de vogelgriep bedreigt zelfs het WK het virus valt in Duitsland niet te stoppen supporters zijn als kippen zonder koppen en vallen aan het front in ongena de Schwalbe kan besmetting niet vermijden de adelaar bezwijkt na hevig lijden ------------------------------------------------ In Duitsland is men bang dat de vogelgriep een bedreiging…

Ooit op een dag pakt zij haar biezen niet meer bang te verliezen reist zij af naar een land ver van hier om te zoeken wat zij nooit zal vinden om te leren niet langer te binden gedragen op de wind de maan als kompas voor het tij dat zich keert de deining van de golven spoelt de schelp op een strand ver van hier…

zomaar, zomaar was jij daar ik knipperde met mijn ogen jij gaf mij een gebaar zomaar, zomaar een moment uit het niets geslopen ik heb je nooit gekend zomaar, zomaar levenslang als vrienden door het leven nu ben ik nooit meer bang zomaar zomaar vond ik het geluk nooit meer op gerekend maar dit kan niet meer stuk…

Het leven is verleden, heden en onlosmakelijk de toekomst, dat juist maakt mij bang.…

Stap voor stap Zet je je voeten neer Omgeven door wit Omgeven door iets wat je bang maakt Een stem in je hoofd Die blijft roepen Het meisje in de muren Ze maakt je gek Vraagt je om mee te gaan En als je op het punt staat Om te zeggen 'ja ik kom' Besef je opeens dat ze niet bestaat…

Onrust in mijn hart tranen over mijn wang Klein kleiner kleinst god wat ben ik bang Onrust in mijn hoofd gedachten slaan op hol Kronkels kraken braken nachtelijke uren vol…. Onrust in mijn lijf Stress dat is al er is Dat radeloze gevoel als ik jou weer eens zo mis…

Dat een letter, een woord een vrouw evolueert Durf ik ( wees niet bang ) niet te ontkennen. Hoe schrijf je liefde in minderheidstalen. Dat een letter, een woord een vrouw evolueert Denk na voor je zelf, is er meer aan de hand. Tijd valt op straat niet te veronachtzamen.…

voorzichtig raak ik je aan bang om pijn te voelen durf ik het wel ik kan niet meer tegen een traan je voelt zo zacht ik krijg een warm gevoel ik word rustig vanbinnen Dit is iets wat ik nooit had verwacht ik hoef het niet te berouwen het doet geen pijn ik word blij van dit gevoel volgens mij heet dit vertrouwen…

Koude littekens wachtend in de ochtend die weer ijzige herinneringen wakker maakt met bange sporen die niet veranderen. En de koude zwaartekracht volgen waar hij mijn schaduw tekent op het levensloze asfalt maar niet kan vangen zolang wankele gedachten niet vallen en mijn ochtendwanhoop dapper ontdooien.…

het lijkt er op dat eenieder bang is de slag te missen hedgefunds harken pecunia politici bemodderen elkander zorg bezwijkt onder de kaasschaaf enerzijds miljarden anderzijds een dubbeltje minder onze kinderen betalen de rekening er is niets meer om voor te strijden alle schepen lijken verbrand…

Er zwerft een bange zwaan in een vijver op een werkende vulkaan. Het bloemenmeisje spreekt: 'Kijkend schrijver, red mij voor de wereld breekt!'. Ik neem haar bij de hand, wij vluchten snel voor de lava ons verbrandt. De redding is nabij, de hel vergeten en dan een kus, heel sappig, nu ziet zij mij.…

Ik wil je Meer dan ooit Bang om weer te verliezen Nu je voor altijd kwijt te raken Ik wil je Je blijft maar spoken door mn kop Niet eens wetend wie je bent Of wat er nou is tussen ons Aantrekken en afstoten Al de tijd Nooit anders geweest Zal het dan ook altijd zo blijven?…

Ik martelde en maakte mensen bang. Ik deed het voor m’n land, voor pais en vree En bad tot slot: God bless the USA!…

Buiten gaat de natuur haar gang Bomen worden kaal, Vogels kwetteren en fluiten Ieder seizoen haar eigen verhaal Binnen gaat de natuur haar eigen wil En ik ben bang Pijn legt me lam Zoals de vogel floot ik elke dag Het is al maanden stil…

Niemand die haar tranen ziet alsof ze onder water huilt stil onzichtbaar verdriet wat nog steeds in haar schuilt Ze wil worden verlost van een leven vol met pijn van de moeite die het kost om zichzelf te zijn Ze heeft niets meer te willen dit leven is een ware straf ze kijkt heel bang naar de pillen die de dokter haar gaf...…

bewust breek ik de avond bang dat het zwijgen van de merels de tijd vertraagt in onbewogen ogen en kou doet kruipen in huiverhaar van de schoonste scherven lijm ik mijzelf merels en meer dicht de nacht wanneer de maan de torenhaan raakt en stap naakt uit dit stilleven…

Een druppel een traan komt uit je ooghoek vandaan langzaam valt hij op je schoot er is iemand dood een brok in je keel je wilt het niet, maar je bent emotioneel bang dat een ander het ziet waarom, je hebt toch ook verdriet ze mogen best zien dat jij ook moet treuren laat het maar gewoon gebeuren.…

in lengte van jaren ben ik niet gegroeid hoogstens in de breedte nu ik ouder word, lijkt de constructie van mijn armzalig verblijf verschrankt en doodvermoeid men heeft mij nooit garantie gegeven toen ik in deze wigwam kwam ik mocht hem lenen voor bepaalde tijd maar ‘k ben bang dat de wig uit de wam is en de stellage het zal begeven…

zoek woord en het wordt waar je eigen waarheid klaar je weet dat er meer is tussen het licht duisternis station Vinkenoog onderweg Ginsberg blues jazz om je oren tranen zonder scoren alles blijft onherkenbaar dit lijf voor de woeste zee niet bang alles verdwijnt en begint opnieuw…

Of ben je misschien bang dat ik echt terug zal kijken wat stoort je dan toch in mijn gespiegeld beeld wat stoort je, spiegelbeeld?…

in het gele licht van een lantaarn een grove gestalte een vrouw onzeker op dit onmogelijke uur ik verdoemde haar omdat ik wist dat zij die mij ooit zou baren nu al ongelukkig was een hard gezicht het maakte me bang want wat had ze mij te bieden ?…

en je hebt erover te waken, vanuit heel jouw elementen doe je dit eigenlijk al, zo lang zo lang zonder bang te zijn.…