Alle inzendingen over bang

In vijf minuten ga ik Met mijn ogen dicht De vroegste episode van Mijn leven door - Herbeleef ik tot in Het miniemste detail Alles dat mij in de Eerste vijf jaren van Mijn leven overkwam; Vijf minuten lang ben ik Dat kleine bange kind dat In verwondering om zich heen kijkt En op zijn ouders na niemand heeft Om bij te horen…

maar waarom vraag ik me af want uit niets kwam jij uit niets kwam ik, ontwaakten wij, vervolmaakten, waarom dan bang voor het niet meer zijn als ooit. Voor verandering, kentering? Alles kenterde naar hoe het nu, dat goed, naar een jou en mij naar een allemaal en dit alles en weer naar een voorjaar.…

Ik werd bang en wanhopig, zelfs als ik in bed lig. Al die emoties spelen een eigen rol, daarvan word ik soms helemaal dol.…

Mens, ik ben zo bang dat ik je vergeet. Zeg me hallo en geen gedag. Laat me voelen dat je me mag. Vervreemd niet door mijn gedrag. Vergeet niet dat ik iemand ben.…

Hij is te bang om de rivier over te steken.…

soms soms loopt het vast en slaat het tegen soms soms wil ik zon in plaats van regen soms soms wil ik praten maar heb gezwegen soms soms maak ik fouten om dan van te leren soms soms ben ik bang om te confronteren soms soms kom ik mezelf nog eens tegen soms…

En nu besef ik, Dat vingers mij bang maken.…

kinderjaren Angst kruipt in mijn hart Waar ik altijd bang voor was Loopt daar ineens langs mijn blote voeten Du moment neem ik een besluit Op blote voeten in het wiegende water Dat is voor mij verleden tijd Zonder schoentjes ga ik niet meer in de zee…

Voor jou zing ik een lied, wanneer je bang bent voor de morgen. Jouw gevoel zich een weg zoekt voor de zorgen; dan wil ik muziek klinken in een lied.…

Veel te bang om weg te rennen veel te klein te blijven staan in een huis dat niet van hem was maar van onbegrepen liefde Liever hield hij hier zijn mottengang in nissen tussen steen en bedekte hij zijn potten om een schande te vergeten leefde hij het eerstgenoemde in vanzelfsprekend weten ook al was dat nu verborgen en van engelen ontdaan…

Ik laat je weer heel dichtbij, zodat ik je kan voelen, al maakt me dat soms ook bang, om zeker te weten of alles nog als vanouds is Ik laat je heel dichtbij, omdat ik je graag zie soms vind ik vertrouwen nog moeilijk al laat je mij zoveel zien en voelen Ik laat je heel dichtbij, omdat je eigenlijk nooit weg bent geweest, omdat je zegt…

Als je niet buigt word je gebogen, o, wees maar niet bang, je wordt gebogen, het buigt je, het drukt je met kracht neer. Je wordt door iedereen verlaten, ja, door jezelf. Wees niet bang, het is snel voorbij met het gekloot. Want gekloot is het en het wordt niet beter.…

Bang om verwond te worden, want jij brengt mij op de knieën. Jouw liefde is even sterk als vederlicht. Ik ben bang om mezelf los te laten. En op te gaan in jouw liefde. Het maakt me kwetsbaar en verward. Mijn dagen gaan voorbij. Ik slijt ze met hunkering naar jou.…

Voor jou zing ik een lied, wanneer je bang bent voor de morgen; jouw gevoel zich een weg zoekt voor de zorgen, dan wil ik muziek klinken in een lied.…

We naderden elkaar, ik was niet bang deed geen stap opzij maar hij trok ineens een sprintje, verroest: hij was bang voor mij. Normaal doe ik een vlieg geen kwaad maar dit sujet dus wel bedenk dus als je gaat op straat: een knietje doet het wonderwel.…

hou van alle vrouwen lang kort groot klein of dun want je kunt hen net als het weerbericht heel vaak meestal zo af en toe wel vertrouwen het is daarom dat ik hen mijn lieve toverstafje gun alhoewel met eentje echt iets te lang en een andere iets te dik of zo eentje dun of klein moet je soms zo voorzichtig zijn voor die lange ben ik bang…

Hij kan zich laten opereren door een snurkende chirurg maar is bang voor de heren en wacht tot ìk hem wurg.…

we spelen nog verstoppertje maar niet meer op het plein en de meeste zijn geworden wat ze toen niet wilden zijn wij zijn allemaal volwassen wie net weg is is gezien en ik zou die hele chaos nu toch helder moeten zien maar ik zie geen hand voor ogen en het donker maakt mij bang mama, mama mag het licht aan op de gang?…

lippen verzegeld ogen bedekt doof voor de woorden die uit zijn gelekt bang voor de waarheid angst voor geweld liever geen mening zeker geen held leugens verjagen integriteit winnaars verliezen oneerlijke strijd respectloos vergapen aan menselijk leed de tijd zal ons leren wat het met ons deed…

Wat moet ik zeggen tegen mensen die ik niet ken Hoe moet ik uitleggen dat ik verlegen ben Ik wil me niet opdringen maar wil wel meezingen Het is zo moeilijk om het diepe in te springen Ik ben zo bang dat het weer misloopt en dat mijn ego weer wordt gesloopt……

Droomloos slapen Verloren in een bodemloze zandloper Slapende dromen Vergeten in een allesoverheersende doodskreet Bang worden van de angst Vertwijfeld verdragen Angstig om een eeuwige nacht Donker dralen Versmelten met een veilige plek Onbegrijpelijk lijden…

Toch ben ik bang dat ik je binnenkort moet gaan vervangen maar als je dat wilt mag je boven het fornuis blijven hangen.…

In haar grote bange ogen zie ik de angst en pijn, weerspiegeld uit míjn leven, weerspiegeld uit míjn zijn...…

Soms ben ik bang. Ik begrijp het niet goed. Hoe volmaakt is een god die veranderen moet? ------------------------------------------- uit: 'Stem onder mijn bed', 1988.…

Al fluisterend voert de winde de druk op snerpend koud, wees toch niet bang tergend langzaam duivels de zon speelt kat, dus zal ik de muis wel zijn de loftrompet is hier op zijn plaats het modderfiguur dat ik ook nu weer sla met mijn knuisten houd ik jou vast een veeg uit de pan omhelst mij zacht…

het gaat mij allemaal veel te snel, aanprijzingen flitsen van het scherm, knallen uit geluidsdragers ik moet dit, ik moet dat staatspostbus en stromannen van het kapitaal maken mij bang in verloederende taal, schitterend en schetterend willen ze mij als consument in deze teringherrie probeer ik met vertraagde beelden een andere dimensie…

't zal 'n stille Kerst worden zo zonder jou Zonder je tred in de gang Zonder je stem aan tafel Ik ben bang dat we wat ongemakkelijk Je zorgende handen op 't damast zullen zoeken 'n stille Kerst zal 't zonder twijfel worden Niet slechts de weerman voorspelt wat lichte neerslag en meer decemberkou.…

geestelijk uitgeput een zoveelste aderlating uw vinger drukt mijn gezicht bijna stuk omringd door ziekelijk wit uw handelingen uit angst egocentrisch vernietigingsdrang ik ben u bang u smeekt ik fluister en blijf een door ademhalen wachtend u zult bedaren bloedvriend dag en nacht jackhals van het duister…

Koude stralen Doorboren de duisternis Van mijn geest Rennend zoek ik Een plek die kan dienen Als mijn toevluchtsoord Eeuwig bang Voor dat kleine beetje licht Dat mij op de hielen zit Zoveel verloren Doch is het niet voorbij Het wordt alleen maar erger Red mij, bevrijd mij Van dat laatste sprankje hoop Dat mij nog niet wil laten…

kuis mijn blote lippen met geschuur van je gehuiver schaduwschade en alle herkenlekken aarde donkerdippen bange amfibieën plotseling sluiten schril hun buitenvlies drukt stil en in de koude kring ziet hoger de tersluiker het gedrag haar aangerande ogen pijn met melk en suiker…