Alle inzendingen over beloven OR stemming

Biddden geeft het grote voorrecht steeds te mogen spreken tot de Heer der heersers het zoeken naar God kan ieders voelen en denken strelen als zacht stuifmeel vol zoete geuren zal soms een pijnlijke gang door weerbarstige struiken met venijnige dorens zijn kent het hart geen verlangen de Vader toe te behoren wil het zich afwenden…

vandaag onder het sterrenblinken dacht ik aan een lied oud en onnozel met niets om het lijf hangend aan een gedachte we zongen en we hoopten op iets beters dan dit niemand ziet meer de kaders van de leegte van de dagen vol dingen en het ontbreken van een ziel onze tijd is loos…

Ze kent me Als geen ander Beetje bij beetje Leert ze begrijpen Hoe het is Om mij te zijn De moeilijkheid Om iedere keer Weer af te wachten Op een dag Van vrolijkheid Of lusteloos en chagrijn Ze kent me Reageert steeds beter Op de signalen Die ik geef Het tempo in mij Dat steeds verandert Dat wereldje waar Ik ook in leef Dat…

in verleden tijd drongen zich hun zinnen van teloorgang op met een impliciet verwijt en ik spande mijn snaren naar opheffende klanken voor de kwetsende spijt verbuig nu tot verlangen met krullende lippen om vernieuwende tijd.…

Ze hadden in die stemming best veel zin, De stemming zat er ook geweldig in.…

niet alleen haar stemming die de nacht wisselvallig maakt het is de stemming van alle dementen.…

Mijn stemming is als het weer, niet weerbestendig maar meer, vandaag regen morgen zon vandaag windvlagen, morgen, tja morgen is mijn stemming misschien wel, minder aan het weer onderhevig dan vandaag!…

De winter komt Je gaat het merken Het blad raakt stilaan weer de grond Kortere dagen om te werken Straks weer dampen uit mijn mond Kan er steeds minder goed tegen Bruin kleurt treurig heel het bos Jas tevoorschijn, volop regen Het maakt de gekte in me los Ieder jaar als bladeren sterven Regen geselt regenjas Mijn humeur weer gaat bederven…

Zomer in Nederland Neus tegen de ramen ’t lijkt wel herfst Het regent tranen Grijze luchten Tegenwind Een zware gedachte Die energie verslindt Morgen de zon! Staalblauwe lucht Een nieuwe dag Een diepe zucht Vochtig klamme ochtend Diep in mijn longen Kijkend naar boven Zonlicht afgedwongen Liefde opent mijn hart Laat energie…

afgeschoten in het ongewisse malen gedachten onafgebroken rond en worden maskers telkens verwisseld zo dreunen er talloze kreten door het diepste van de psyche waar alles in een waas verschijnt dan ontwaakt de ziel volledig lijkt elke stemming weer vredig totdat het gedonder opnieuw begint…

Het is toch wat Uiteindelijk mijn besluit genomen Hij gaat eruit, ik ben hem zat Dit keer zal hij niet ontkomen Dit keer veeg ik hem van de mat Hij toont berouw, het spijt hem zeer Desondanks gebeurt het echt Hij was mijn kwelling en zelfs meer Natuurlijk sta ik in mijn recht Zoveel jaren mij ontnomen Zoveel dagen naar de maan Omdat hij steeds…

Als jij zo oeverloos somber denkt enkel het zwart ziet en ik zie geen liefde in je ogen zakt mij de moed in de schoenen ik moet ze trouwens nog poetsen zwart…

de lege stoel oogt zo gretig in de langzame schemer die de dag weg zal wuiven met een stervend gerommel ik ben volgzaam als een eend in het eerste levenslicht denkend aan jouw eenzame reis over gekalkte wegen alles herhaalt zich, ofschoon niets bij hetzelfde blijft alleen de wegen blijven vlak mijn wandeling Moderato…

ik blijf hoopvol gestemd en sla mijn kreten bewust in voorbije dagen is mijn wolk blijven hangen na versnelling volgt korte gewichtloosheid dat past bij stukjes kaas en late avonden laten we geleidelijk in gewoontes terugvallen daartoe zijn onze riemen reeds vastgemaakt kom, blijf gewoon dezelfde voordat alles wijzigt…

halverwege valt de ochtend in het slot van de middag, gloeit het kind nog na in volwassen tooi voelen handen een koude keel dooit het aan een gesloten hemel waar alleen druppels zwaar genoeg zijn schaduw zonder zon, lang genoeg om te overleven, alles gezegd hebbende blijft de geest tegenwoordig totdat tegendeel gemeengoed is…

het begon nog maar net de duisternis toen een sperwer door het bos jakkerde geen blad bewoog het begon nog maar net de melancholie ik liep op tenen toen roerloze donkerte het licht niet vinden kon…

ik trek de angst met huid en haar uit het hart ik blaas het as van mijn schouders vandaag verandert alles vandaag geen lege handen elke kus zal ik verzilveren aanrakingen worden goud alles wat wankelt valt de goede kant op angst heeft hier niets te zoeken vandaag…

Ben je vluchteling of ben je gelukzoeker dat is de vraag Hamlet dacht aan zelfmoord alleen daarom was het 'to be or not to be' als je aan mij vraagt of ik gelukzoeker ben dan zeg ik ja als je aan mij vraagt of ik wil zijn of niet zijn zeg ik wil er zijn 'er' is een plaats die tegen de dood is grammatica van het…

N or; ...... E r ... K linkt een . E is; men vraagt N iet geld maar recht.…

Partijen komen met hun mooie plannen Als opmaat naar een goed gekozen stem ‘We gaan erop vooruit!’, zo klinkt met klem Het zal er op verkiezingsdag om spannen ‘Het zoet komt’, zo zegt elk Haags creatuur Ik krijg daarvan spontaan vier jaar het zuur…

In welke stemming ik ook ben Als ik in je ogen kijk voel ik me opgewekt Overwoekert me jouw liefde voelt mijn wereld zich perfect In welke stemming ik ook ben Als jij je mond open doet verstevigt zich mijn zelfvertrouwen Overwoekeren me jouw lieve woorden die klank maakt alles goed In welke stemming ik ook ben Als jij je arm om me heen…

une cratte de bière Entre le pays d'or et mont vent où Ça va?…

het einde van liefde begint met angst voor verlies verloren zijn de mooie dromen verloren de herinnering verloren zin gewonnen zijn ware beelden gewonnen is visie gewonnen zijn ben niet verloren ben niet gewonnen gewoon de twee verbinden zoals een refrein verliezen en winnen totaal zinloos liefde wint niet wedijver wel…

reik mij de hand ik beloof jou de sterren loop met mij het leven tegemoet laat de wereld ontwaken om jou te beleven breek uit nevels die harten omsluiten en de zon zal jou raken elke dag weer zonder jou sterft een ster een belofte in mijn hart…

Wat ik schrijf zijn de woorden die ik vertrouw en volg waar de dromen mij zoeken en ik schrijven mag tot ik wakker weer vergeet waarom mijn naam niets meer belooft en ik alleen de angst een nieuw verhaal beloof…

er zijn dagen dat mijn hart steeds trager klopt en ik merk dat mijn geheugen zich verstopt ik de beelden uit mijn jeugd niet meer herken en ik eigenlijk niet goed weet wie ik ben er zijn nachten dat de angst mij wakker houdt en mijn geest mijn eigen lichaam niet vertrouwt ik de slagen tel die mijn hart vergeet en mijn tranen…

toen de glazen glazig bleven de borrelnootjes weggehapt kruitdampen moeizaam weggedreven peuken waren uitgetrapt appelflappen, oliebollen in magen waren weggepropt kinderhoofdjes zachtjes tolden gapen werden weggestopt honden, katten weer verschenen opa's, oma's langzaam waren weggezakt voornemens al weer verdwenen nog voordat ze waren…

Morgen zullen nieuwe woorden mijn gedachten zijn dansen zwaluwen langs flanken van de wind die halmen wiegt tot zij hun voortbestaan op aarde baren en de zon zal blozen tot het maanlicht gouden meren drenkt waar zwarte zwanen twijgen nestelen en vol vertrouwen toekomst broeden morgen zal ik nieuwe woorden zinvol binden vandaag…

De twijfel als volgende schaduw over het pad, het doel dat ik blauw in de verte zag, lag verscholen achter luchtkastelen, die blijven onbereikbaar. Zorgeloos was ik vertrokken, met handen aan weerszijden, strijkend langs het goudgeel koren die bogen, werd ik keurend afgewogen, ik vertrouw de richting niet, alles blijft onherkenbaar…

Waar de kou weer spreekt ben ik het verhaal dat begint met de wens die de wakende dag vraagt om elke eenzame echo te veranderen in een belofte van warmte en gebaren die elkaar vinden met een liefde zonder zwaartekracht en ogen die beloven dat woorden van afscheid niets meer zullen uitdoven.…