Alle inzendingen over bergen in een ruimere zin van het woord kunnen adembenemend zijn

Ik had iets willen zeggen maar het praten ben ik moe wat valt er uit te leggen wanneer je niet weet hoe toch schrijf ik jou in woorden weer iets dichter naar mij toe...…

Een zin, een woord dat optilt uit de traagheid der gedachten- dat glimlach brengt waar enkel mist de ziel bespringt. Een kalme lucht die regen torst en vallen laat ook waar geen droogte is, maar die doet dromen van de lente. Een woord dat niet gezegd, toch klinkt in dromen en verwachten.…

ik wist je in ontplooien adembenemend mooi het vergezicht met bergen dalen groen na warme dooi surfte snel en kon je bijna raken in groenblauwe golven die de hoogste omslag maakten voelde de hitte van je inwendig vuur wist de grootsheid in erupties aan je voet de stralende natuur zag je onder mij verglijden daalde langzaam door de…

Geslacht, Ruimer dan gedacht.…

Als de zwaartekracht van de mens zo blijft hij kleven aan de aarde al wordt hij op grote hoogte gebracht zijn blik blijft op de wereld gericht! Hij durft te springen en te landen en zijn mooiste lach te tonen het leven mag geleefd worden "of er niks aan de hand is"!…

Zij zoent me langzaam alsof wij alleen thuis zijn Zij kust adembenemend als een echte minnares Zij zoent haastig met de vingertoppen raakt ze mijn huid aan Haar kus maakt vannacht elk woord overbodig…

Met vijftien jaar aan 't brommen, wat niet mag. Oranje-plaat en geen WA. Agenten bezorgden hem met recht een zestal prenten. Ook namen zij de brommer in beslag. Ze zeiden nog: 'Geluk is met de dommen: je hoeft niet in de cel. Je mag niet brommen.'…

Wat is het antwoord op een baksteen? Meestal een kei. Want die is nog harder in ‘t gemeen. Handen die grijpen om te slaan. Een wereld vol woede, Zoveel onrecht wordt ons aangedaan. Geef ruimte aan de woede. Ga maar een stapje opzij. Alleen aan God is de wraak. “Ik zal vergelden,” zegt hij.…

Krijg ik zin om zomaar puin te ruimen. Versleten gedachten in mijn oude hoofd. Ineens krijg ik onbegrijpelijke zin. Zin in een razende beeldenstorm. Zin om temidden van een laaiend vuur, als een herboren feniks op te staan.…

Woorden ruisen in de golfstroom van haar lippen, de draaiingen van haar handen beschrijven wat onzegbaar is. En elke uiting legt een andere waarheid bloot. Haar gebaren wankelen, keren zich tegen wat zij denkt. Spreken van oker, van jasmijn en fluisteren haar stil verlangen.…

Er klinkt plots in de tuin geluid, Luid, luider, en dan het luidst, Twee vogels gaan er wild tekeer, Ik ga naar buiten; "Is het nu uit?". Ze tjilpen, vechten alsmaar door, Een takje, daarom gaat de strijd, En dat tussen al die bomen, Maar mijn verzoek, krijgt geen gehoor. Na lang gefladder, en wild gefluit, Toont zich de winnaar fier,…

De vroege zon zendt, als de dag gaat krieken, haar stralen naar het dal als ochtendgroet. En ’s middags stuurt ze met een roze gloed een teer adé aan de besneeuwde pieken. Ik kijk om 8 uur naar het nieuws, verbaasd naar hoe het in de mensenwereld raast.…

Wolken drijven voorbij, haar dijen zacht bestemd voor mij als de zon en de maan... En wij laten ons gaan. Zonnestralen over onze lichamen omringd door rode rozen en ook boterbloemen, terwijl insecten om ons heen zoemen. Maar onverdroten geven wij ons aan elkaar over en strelen hartstochtelijk elkanders huid. Het riet langs de sloot…

onze liefde is bezongen in alle soorten muziek jazz, blues of r&b als persoonlijk toegezongen klinkt de juiste snaar of toetsenslag bij adembenemend ritmische woorden door als hartslag in ons klankborst vol verlangen bereiken toegezongen woorden en klanken ritmisch het verliefde snelpompende hart.…

Logisch dat de zin verzamelt, gedraaid, onzinnig en ook prettig kan overkomen Een gegeven woord De Zin Is zoals gehoord Een woord Daar heb ik woorden voor.…

Hoe een woord trilt in zijn letter na letter uitgespeld op het ritme van een dans klanken die verder schuiven uiteenplooien in een zin hoor de slis en de plof vooral val niet over hun tongen ze krijsen zich hees in de schreeuw of zwijmelen stil in wel en in wee als zachte geruchten terwijl ik spreek.…

In het zoete duister van frisse lentenachten ligt een zin soms loos te wachten op de woorden die niet komen gedachteloos zijn alle dromen gedichten zonder betekenis in een eenzaam bed wanneer de komma zinnen heeft gezet op letters uit een onzichtbaar alfabet zelfs geen schim kan voor de punt iets stichten of de leegte zonder zin…

het zijn haar woorden waarmee ze zijn zin weet te regelen…

Woorden kramen, innig Monden vol tanden, letters Oppoetsen tot verbeten zin…

‘Adembenemend’ is het juiste woord…

Liefde heeft onvoorstelbaar en onzegbaar, het Allerlaatste Woord.…

Het eelt van haar geschiedenis heeft zich in slakkengang van hoofd naar achterzijde verschoven. Langs de kromming van haar rug kleven op dunne huid eilandjes van onbereikbare verhalen. De zon zakt in de kruinen van de bomen en alles wat niet meer zou gebeuren.…

hartverscheurend rood zijn de klimopranken nu adembenemend…

Maar, vind maar eens een woord dat beter bekt, En dat óók nog weergeeft hoe het wél hoort. Dus roep ik als autochtoon gewoon: Alle Nederlanders heten Toon!…

Ik spreek het nachtelijk hart Aan en vernoem mijn slaap In de schotel van het gedragen Servies waarmee de nacht me een Vroeg ontbijt aanbiedt Ik mis het beleg, het brood en zélfs Het erbarmen om mij dan toch Ter ruste te willen leggen, doch Niets spreekt het duister aan Ik kan slechts nog dwalen met Mijn geest, bakkeleien met onwelwillende…

Machtig mooi ogenblik Kort na mijn hartstilstand Vond zij mijn lippen Zij deed het perfect Wie wil nu niet door zo'n Reanimeermeisje Vol op de mond Weer tot leven gewekt…

Een kolkend woest schuim walst uitzinnig op golven donderend majem. Onder kil maanlicht opgezweept door herfstwind beukt de watergeest. Zijn titanische strijd ritueel tijd gebonden blussend door zege.…

Als een vuurrode deken laat jij je glijden over het warme land. De blauwe lucht verstopt zich in een mantel van donkere wolken. Je ruikt de frisse avondlucht als ware het een parfum van de fijnste klasse. De nacht valt over de aarde in schemerachtige geheimzinnigheid. Ik hoor de stilte en denk; Er valt niets te zeggen. Maar…

Hoor… de noordenwind roept kil mijn naam nog even en ik zal haar volgen waarheen de vlucht ook gaat nee, ik voel geen angst het leven was gelijk een bloem geknopt, ontloken, volle bloei maar nu vermoeid aan rusten toe dus laat ik mijn laatste adem wiegend over aarde dragen kus nog één keer al wat raakte voordat ik eeuwig slapen ga…

De schedel, midden in de duisternis, kent meerdere mysterieuze kanten; 't is platina, bedekt met diamanten en niemand weet wie de bezitter is. "De dood", zo heeft het Rijksmuseum verklaard, "was nog niet eerder zó het aanzien waard."…