Alle inzendingen over berooid

Een edelman uit de plaats Veele Ontdekte een kist vol juwelen Doch toen zijn vrouw zei: De helft is van mij Moest plots deze edele delen…

ze was berooid ze is verstrooid ze was zo mooi zo is ze ook ze had angsten ze zijn er nog zoals velen en haarzelf samen skydiven het was gezellig zonder parachute…

ga voor uw vrijheidsrecht denkend aan Holland voorop in de strijd Zet u niet vast in het Europanopticum wee, de berooide die hongerig lijdt…

Jouw aanwezigheid: De geur van verse koffie, pianoklanken, stapels boeken, kranten… Ik voel me als een berooid kind, dat zich vastklampt aan dit thuisgevoel en nooit meer loslaten wil.…

Hij is berooid en zit nu aan de grond.…

Alles, alles neemt het leven, Het laat ons ieder eenmaal berooid - Maar het geluk van een beetje schoonheid Dat ontneemt het ons nooit!…

de draad kwijtgeraakt vult hij het ene gat met het andere tot hij er geen meer ziet gedachten verstrooit hij over berooide aarde dan pakt hij een spade en graaft bezeten door zijn insteek haalt hij door het afglijden maakt hem naakt…

Voel je je nu berooid of ben je blij? Alles op zij geschoven jouw letteren zijn nu voor de doven.…

ik had ze niet eens uitgenodigd maar iedere avond werd ik weer bezocht hun vocht danste wild in de glazen ze lazen de kaarten, op winnende hand ze bleven tot diep in de nacht en lieten me achter, berooid en verslagen…

Van een kermiszaak bedoeld om te verdwalen Ontbreekt de laatste dagen ieder spoor Een kermisexploitant zonder decor Geen in, geen uit, geen kassa voor betalen Naar je ruiten fluiten, zielig en berooid Zijn eigen glazen doolhof ingegooid…

straks, als ik dood ben, laat ik mij cremeren ik houd niet van die maden in mijn kist mijn leven wordt met vuurwerk uitgewist dat zal mijn aardse lijden compenseren echt alles gaat verkeerd, ik ben berooid zelfs voor ik as word, ben ik al verstrooid…

Na wat gereken voel ik me berooid, En heb van schrik een vaasje omgegooid.…

Ik doe’t niet vaak, ik kan wel zeggen nooit Maar woensdag werd het me toch echt te machtig Het was verschrikkelijk in plaats van prachtig Ik voelde me gepiepeld en berooid M’n vrouw zei nog “dat kan je toch niet maken” Nederland 2, ook daar “Hollandse Zaken”…

Repressie voerde eeuwen heerschappij Excuus dus voor geweld en slavernij Ook jegens mij, berooide hugenote Alors, ik wacht vol hoop op zo´n pardon En zend dit snelsonnet vite naar Macron…

Woorden schieten tekort Het is je leven dat instort verdrietig is het gemis alles is donker je leeft in duisternis de wilskracht is verdwenen je kunt niet stoppen met wenen waarom toch, waarom dat is je slotsom begrijpen zul je het nooit je voelt je berooid.…

Waar bovenbazen bonusbellen blazen Voer Berend Botje met vriend Pietje Bell Naar de B.V. van Nederland en Shell Het land van dikkoppen en Goudse kazen Berooid, belazerd en te krap bij kas Bedot door dotcoms - dat was wat het was…

Gekooid, geknecht, Beroofd en berooid In het traliewerk Dat leven heet Word ik vanmorgen wakker In een schuur met wat stro, Wat dieren en een kind Dat mij vol verwachting aankijkt - Zijn blik verdrijft mijn wanhoop Zijn liefde wordt mij gegeven In een zeldzaam zachte winterwind…

van ruimte berooid onder een donkere stolp het loden landschap hoe beschrijf je licht tinten van de dageraad wolken wind water ondoordringbaar dof de tonen van de regen het gemis van lucht en toch was het hier dat we konden ademhalen toen jij een lied zong…

Ik stamel jouw woorden maar voel me berooid want toch steeds keren zich onze ruggen als wij weer de volgende afspraak pluggen.…

Ik stamel jouw woorden maar voel me berooid want toch steeds keren zich onze ruggen als wij weer de volgende afspraak pluggen.…

Met mijn geest gekooid voel ik me eerst echt berooid ik zal daar altijd tegen vechten ik zal me niet laten knechten.…

Een beetje Pokon doet meer voor groei dan het knippen van bonsaiboompjes Mijn bloementuin is leeggebloeid Het oude hout is blijven staan maar verse loten weggesnoeid De jonge takken zijn gerooid De tuin bleef achter, leeg berooid waar alle groei werd uitgeroeid.…

Hier sta ik met afgetrapte schoenen ik kan nergens heen ik heb alle ruiten ingegooid alle bruggen verbrand alle stoelpoten weggezaagd ik ben nu vrij maar geen cent op zak, berooid ik zie wat vogels vliegen zij doen wat hun ingegeven wordt en zingen hun vrolijk lied zij doen gewoon en denken niet.…

wanneer de storm weer rondgaat als een wervelwind zijn donkere verschrikkingen uw arme berooide mensen kinderen tezamen striemt wij schamen onze tranen niet die in het donker op U wachten o Geest van God stroom onze harten binnen in koelte van de nachten opdat wij kunnen zingen dat uit de donkerte van plagen altijd uw…

Berooid, bedrogen. Tranen stromend uit je ogen. Van blijdschap of verdriet, ik weet het niet. Je opent je ziel, Je hart begint te praten, vol met liefde, haat, zo gelaten. Is het nu van opluchting of verdriet Ik weet het niet. Je gaat me alles tonen. Liefde, pijn, verdriet. Hoe moet ik dat bekronen? Ik weet het niet.…

steeds weer hetzelfde lied tijdloos dit zingen van verlangen hoewel verschraald en in de loop misschien berooid toch hunkerend de toon ondanks het remmend rijm en doorgelopen zinnen hoe kan het ooit verzwijgen daar waar het hart naar zucht jouw stem die van zichzelf mag blijven…

Ik zag haar groene mantelpakje hangen in de kast zag haar bijpassende schoenen met natuurlijk een klein hakje dat was haar hele leven geen foto, dat wilde ze nooit ik voelde me toch wat berooid alleen met wat kleding die ze had gedragen we hebben haar niet uitgestrooid ik mag niet klagen zou ik ook nooit doen ik heb haar urn in de…

straten dragen geen namen meer tijd staat stil in dorpskommen zonlicht tussen berooide bomen wind in nauwe doorgangen haastig in de tijd voorbijgegaan schaarse overblijfsels in het losgemaakte in een dagdunne spoeling de stad makt een pas op de plaats al mompelend in zichzelf met andere woorden voor haar voorbijganger…

de kleur vervaagt dankzij tegenlicht dat hem tegemoet treedt een gedrongen gestalte dringt zich op aan geest der tijd volgezogen met levenselixer vervolgt het figuur zijn weg hem berooid achterlatend reikend naar het schijnsel dat zich laat overschaduwen door duisternis waaraan hij zich gewillig overgeeft kust Moeder Aarde hem liefdevol…

Achter de rug Van engelen Huist geen wetenschappelijke Verstrengeling Van oud zeer Noch wederkeer Alles gaat sneller dan Ooit Berooid Nooit De kat blijft prakken Nagels diep Het blijft wel plakken Werelds diep…