Alle inzendingen over berooid

ik liet je gaan zomaar alleen je liet begaan wist niet waarheen geen woorden meer alleen maar spijt mijn kop doet zeer een hart dat lijdt ik voel je nog maar zie je nooit een koude oorlog een zon die dooit waarom nog klagen ik ben berooid in rare dagen mijn geluk verklooid!…

wind spreekt wartaal wanneer bomen klappen laten vallen in de hoek waar hangletters lusteloos hun klaaglied stallen in het laatste boek aan de achterkant van ruggespraak waar het gelijk een rede houdt over waan in de zin die taal ontworteld en berooid achterlaat tot zelfs de houtduif niet meer tortelt…

wind spreekt wartaal wanneer bomen klappen laten vallen in de hoek waar hangletters lusteloos hun klaaglied stallen in het laatste boek aan de achterkant van ruggespraak waar het gelijk een rede houdt over waan in de zin die taal ontworteld en berooid achterlaat tot zelfs de houtduif niet meer tortelt…

In de palm van mijn hand schitterde slechts een enkele nacht het zeldzaamste stukje Arnhems Goud uniek en kostbaar betoverend breekbaar magische glans ik struikelde bij de laatste dans en liet het vallen in de Rijn berooid en wazig van de wijn ontwaakte ik vanmorgen had ik het in mijn zak gestoken was de magie niet zo abrubt verbroken…

Alle beschutting weggehakt geen luwte voor de felle wind een achtergebleven huilend kind in het stille oog van de tornado die alles reeds had afgepakt berooid, maar wel in leven schuilend onder wrakhout wachtend op iets, dat licht en liefde terug zal geven niet wetend dat de storm steeds terug zal keren om steeds harder overleven aan te…

Bij ons in de straat daar staat een leren bank Die wordt waarschijnlijk afgedankt De gemeente die komt hem straks halen En hij staat daar stilletjes te balen Hij voelt zich alleen en berooid Ze hebben hem de deur uitgegooid Op naar de pers, daar wordt hij in elkaar gedrukt Zijn diensten bewezen dat is wel gelukt Nooit wil iemand meer…

Of je losgeld wilt betalen voor iemand die berooid op weg naar het einde is met niets anders om van te houden dan de donkere regenwolken de natte grijze luchtkastelen die over zijn heimwee hangen of je een rooie cent misschien over hebt voor zijn laatste onbelegde bruine boterham nu hij onderweg is naar de groene vrijheid van het…

voortschrijdende onthechting te broeien of verlies ik de wereld uit het oog alwaar in de gejaagde mallemolen het steigerend paard mij afwerpt om mij, in wat nog rest aan adem, even rond te laten dolen schuurt de tijd soms aan het stof dat over mijn beleving is gestrooid en dat wat zich nu nog openbaart het naakte bestaan is, van illusies berooid…

Het begon eens met een lijstje Overmand toen ‘k het bij me stak Alsof ergens iets ontbrak Dat werd een heel gevoelig wijsje Ik dacht verleden tijd voltooid Voor mijzelf en allemaal Eind aan omhaal van de taal Ervaren maar berooid Laatst onder in mijn jas Ogenschijnlijk om het één of ander Wie of wat het was Dezelfde woorden bekend papier…

Ze zijn alleen achtergebleven berooid van alles verstoken van huis en haard weg van het geschonden land opgenomen in een andere wereld kunnen zij niet gedijen losgelaten in het eindeloze staren ze alleen nog in het niets en wij maar roepen en opdrachten geven wij zijn de gunstengevers genadeloos in onze uitspraken het gelijk zullen…

ben beneden begonnen heb haar beklommen triomferend de top gehaald maar arm en berooid weer snel afgedaald het waren illusies in rots en ravijnen kleine plateaus waar het zicht in de mist leek te verdwijnen ik dacht haar te hebben maar op de top bleef zij koel ongenaakbaar ik luisde haar pels zij heeft het hart niet geopend ik…

Verslagen ga ik onder zeil, Berooid, maar ruim verlicht het veld Voor de meestbiedende.…

Leiden anno 2015 Oude en nieuwe rijkdom spiegelen zich in oude grachten De vensters hoog de gevels hoger En erachter speelt zich het leven af Het koren van het kaf al langer gescheiden Leed en lijden met -onzichtbare- hand in willekeur rondgestrooid Aan lager wal geraakt bestolen en berooid Hoe valt -ook- stille…

behoedzaam neemt hij zijn gerei en de fiets op de zon komt op en lawaai in de verte , hier is ’t stil rond de vijver met twee hengels en wat aas de hele dag zit hij daar soms gestoord door een wandelende vraag of een snoek op oorlogspad hij rolt geduldig zijn sigaretjes zoals hij vist naar rust ondermaats terug gegooid rustig en berooid…

morgen gaat het huis tegen de vlakte lijken bomen berooid, op slag hun staketsels gerooid komt herinnering in de wurggreep van kaalheid geraakt althans het fundament van het ooit onmiskenbare in sluierbewolking, in stiltekramp ontaardt aarde in ontgronding morgen is het te laat gedaan er is nu geen tijd meer om foto’s te vergelen of oude…

de marges van de cyber zijn van het wel is altijd niet geposte gevoelens gedachten niet gebonden aan laat staan geposteerd als werkelijkheid alles illusoir adres identiteit controleerbaar van waarheid van zachtheid van rekkelijkheid ontdaan ‘t is de kreet van zintuiglijk beroofd berooid het klotend krijten van de gevoelsproleet…

Getemd, gekooid Gevangen achter medicijnen De kop nog goed Het lijf beperkt De ruimte die ik heb De hindernissen die je steeds weer merkt Getemd, berooid Beperkt in het verlangen De kop nog goed Maar in de geest gevangen voel ik de verandering Draait alles slechts één richting op met droeve melodie waarin ik mijzelf vervagen zie…

Het berooide beeld bevat dodelijke verfijnd smakende tot braak vervallen componenten Zo vredig stilgevallen angstig neergeworpen onverwachts ontrukt in een hoogtepunt van arrogant menselijk falen Sluipende moordenaar cellen besmetter kanker opkwekend wekend en wenend over toekomstig wegvallend leugenachtig verlies De kinderen betalen…

beleven er was niets wat ik niet kon Ooit lag de wereld aan mijn voeten ik vloog op vleugels van de wind iedere dag kon ik vol blijdschap groeten volwassen, bleef ik dat blije kind Nooit gedacht wie zal bepalen of mijn leven is voltooid is het de dominee, de dokter of de specialist soms wou ik dat ik het wist zonder kracht ben je berooid…

onder zijn hoofd ogen die branden verward en verdoofd Verbeten mond heeft Hem gekust voelt nu geen grond en ook geen rust Dienend het beest schijnheilig geweest en vastberaden de Liefde verraden Schuldig branden dertig in getal in zijn handen 't werd zijn val Berouw gekomen 't zilver gegooid zijn leven ontnomen arm en berooid…

schelle klanken kruipen uit gebarsten bronzen onweerstaanbaar duiken myriaden vliegen gonzen uit bleke doden die verstard de maden voeden met hun hart dat ooit de wereld heeft bemind nu achteloos verstrooid berooid door westenwind verstorven stilte breekt de pijn in gruizel stukken pulver zijn de doodsangst schrijdt nu laag na laag tot…

Verborgen gedachten zoeken mededogen maar in werkelijkheid ligt zij ingetogen in badwater te woelen weggegooid van hartstocht beroofd van woorden berooid.…

Van een berooid hart wil geen mens meer weten. ’t Verhaal van armoe heeft nog nooit geboeid. Wie wandelt door een leeggewaaide hof? Wie plukt zich een boeket van dode rozen? Trots dorens wordt een jonge knop gekozen. Men waagt zijn bloed niet voor dor hout en lof.…

Berooid ben je alleen achter gebleven met niets meer dan een plastic tas nu kijk je naar je eigen verleden en zou willen dat het anders was. In de kou loop je door de straten en smeekt de mensen om wat geld totdat je in je laatste wanhoop maar weer bij het leger aanbelt.…

Ontwaken met het drukkende gevoel dat het vandaag dan werkelijk gaat gebeuren De kleren hangen klaar over de stoel Straks zal er alle reden zijn te treuren De dagelijkse riten wijken nooit Zorgvuldig in het kinderbrein gebrand Geen ramp zo groot, geen volk, nog zo berooid Of 't nam zijn rituelen weer ter hand Zo treedt de ezel in de molen…

Zijn het de voetprints die ik achterliet in het onbeschreven zand, waren slechts een kort leven beschoren gedraaide realiteit op een morgen als ik ergens anders ben ik rijk of berooid door de eigentijdse wind of de regen etst in de vervlogen teksten van mijn afwezigheid of er iemand voor mij was geweest maar wie ik werkelijk was en wat…

ze draagt een kistje in haar tere handen dat een aandenken aan haar man bevat de winter had hem dit jaar beet gehad haar woning zou ze spoedig verpanden het open terrein droeg nog hun stappen en maakte zich op wat werd uitgestrooid ze voelde zich ellendig en berooid het alleen zijn was nog niet te behappen wat goed en leuk was ging helaas…

zijn verweerde gezicht sprak met het water dat vele jachten in haar schoot achterliet al werd hij mistroostig toen zij hem verried en hij de klos was in haar groots theater het verlangde podium verkreeg hij nooit ook niet toen hij zijn zeiljacht dirigeerde langs de lange kust, het klif en de platen door haar sluwheid geraakte hij berooid…

Wij rennen ras naar het altaar onze honger kan niet wachten vleselijke liefde te betrachten boterbrief daarvoor, aldaar Leg sintelstenen openbaar bid wiens ook hoger machten om dit kippetje te slachten eer de schrans met huid en haar Rook likt lucht vol ziltekruid wit van maagd`lijkheid berooid als ze zacht door sluier sist…

Wij rennen ras naar het altaar onze honger kan niet wachten vleeslijke liefde te betrachten boterbrief daarvoor, aldaar Leg sintelstenen openbaar bid wiens ook hoger machten om dit kippetje te slachten eer de schrans met huid en haar Rook likt lucht vol ziltekruid wit van maagd`lijkheid berooid als ze zacht door sluier sist met…