Alle inzendingen over beschaamd

Een troosteloze sloppenwijk, de mensen vang ik op papier; ik ben beschaamd, wat doe ik hier, en staan zij niet als vee te kijk? Hoe goor kan ook het leven zijn, hoe bitter wat zij hier ontberen, maar toch zijn zij aan mij gelijk en kunnen mij hun vreugde leren.…

voluit valt het doek de onwetenden verlaten de voorraadschuur handen bebloed zij krijgen wanhoopsplinters over zich heen sommigen keren op hun stappen terug vervloeken de vlag van het vaderland maar knielen voor de willekeur van meesters zij ontdoen zich van hun mantel ontbloten de borst toch zij zijn beschaamd al zij die onwetend zijn…

niets is zo donker als de doorwaakte nacht waarin kolkende gedachten beuken tegen de starre onverbiddelijkheid van de ontgoocheling niets is zo stil als de vraag zonder repliek niets is zo diep als de valkuil van beschaamd vertrouwen maar als aan de einder het licht ontwaakt verbleekt de wanhoop van de nacht een nieuwe dag een…

Als je met niemand Kunt praten over wat je Het meest bezighoudt Als je hart zeer doet Van verlangen naar contact Welk contact dan ook Als je huilt omdat Iemand zomaar aardig is Zomaar uit het niets Als mensenschuw zijn Automatisme wordt door Beschaamd vertrouwen Vertrouw dan jezelf Ook deze tijd gaat voorbij Adem jezelf…

Alleen, omdat ze zogenaamd verouderd waren Of helemaal zelfs niet gebruikt; toen voelde ik mij beschaamd... Want, elders op deez aarde schreeuwden mensen in nood, Omdat zij het zo broodnodig hadden, want zonder... gingen zij wel dood...…

Oud worden is niet moeiijk, het is onmogelijk, men blijft het nadenkende kind, de popelende minnaar, de man, de beschaamde vader, maar steeds meer afgedane tijd begraaft zich in huid en lijf en leden tot alles is eengeworden met de dagen die zijn voorbijgegaan.…

traag knerpend grind onder bezwaarde pas een koolmees bij je steen op zijn gemak, zo te zien totdat het bos plots juicht en de mees de lucht injaagt doelpunt voor de thuisclub bedenk ik, haast beschaamd en lees het marmer vandaag eerst zonder tranen zie het onkruid - nu ----------------------------------- www.sdevaan.punt.nl…

Je hebt mijn vertrouwen beschaamd en smeekt om een tweede kans, met veel pijn en moeite heb ik je vergeven. Maar elke keer als je de deur weer uitgaat vraag ik me af, waar je naartoe gaat.…

verbijsterd kijk ik met ogen vol ongeloof naar de journaalbeelden uit Ossetisch Beslan waar vertwijfeld dolende mensen dood en verderf verwerken met rood als hoofdkleur onze mensenwereld blijkt een stevige aardkorst met uiterst zwakke plekken in de beschavingslaag eruptie van mensonterend leed en beschaamd zwijgen…

Molenstenen zwaaien rond en rond verdampen tot groezelgrijs graan Blauwe drietanden steken de dag beschaamd weg achter pastelgroene dennenpluimen het licht vervaagt de schaduw zorgt voor mijn smalle ogen ik zag alles heel even maar het was in het gehaakte donker allemaal slechts kostbare as…

Betrapt Steekt de vinger op Het ergste voorbeeld Tijd voor wat er ook gebeurt De kleine prins van piekeren en valleien Sommige dingen werken Het zijn de waarden Een druppel op een hete plaat Dat kan, nu ook met denken Beschaamd en verlaten In de put, in de open lucht Met dank aan gewone mensen En perverte intellectuelen Als joker Zonder…

Fauna’s en Florianen Rest-aarde overname Mensenras gefaald Door de natuur ingehaald Ik adem heel zacht Benauwd Met kloppend hart Ik tril heel beheerst Onderdrukt Als een opgejaagd beest Ik sta in een rest-bos Voeten in boos mos Angstig en verdrietig Beschaamd en nietig……

in een eeuwige beweging verpulvert mars de lente slaat de slinger van de tijd in hersens en weke lijven stille velden beplant met witte kruisen verschijnen na gas en massale dood stenen doodsbloemen met namen de hete tranen van hun geliefden druipen langs koud kil marmer in de beschaamde aarde…

Als de wind zich neder legt Het lover voor altijd zwijgt Wolken de stoffige regen loost Trekt de zon zich beschaamd terug Wandelend over het gele zeegras Waar de lichamen stierven Wandelt de dood genoegzaam rond Over de droge zeevlakte de horizon is niet meer Genoegzaam grijzend gedenkt hij zijn deal Zijn deal, met de blinde vooruit denderende…

Verberg mijn handen beschaamd onder het keukenschort en ga op zoek…… naar blik en stoffer…

Mijn blik vertroebeld raakt in een vertrouwen beschaamd. Mijn toenadering mijn handelen zullen normeren. Wanneer de geloofwaardigheid mijn kern niet meer raakt. Ik vertrouw op de waarheid; maar wat is die waard. Wanneer de lijnen in het niets verdwijnen; niet langer met de waarheid kunnen worden verklaard.…

Is het niet wonderlijk hoe appels eerst roze bloeien, een tikkeltje beschaamd hun pracht bloesemen. Zo van kijk mij hier eens aanlokkelijk wuiven. Opscheppers. En dan het loslaten hebben verheven tot kunst. Sneeuwstormend zachte blaadjes het gras en de straat bedekken, de wereld mooier maken.…

Het jachtvliegtuig haast zich beschaamd Naar zijn oefenruimte, ginder, boven de waddenzee. ------------------------------------------- uit: 'Vrede is eten met muziek', 2005.…

Arm en beschaamd zo arm te zijn.…

Ik weet nog die uren die wij zaten Maar nu, mijn vertouwen beschaamd Klap op mijn hart Moet ik je nu verlaten? Dagen lang, zo te praten Ik voel mij zo intens verdrietig Mijn maatjes gevoel is weg Moet ik je nu verlaten? Ik kan je wel haten…. Maar ik hou zo veel van jou Ik voel mij nu zo alleen Moet ik je nu verlaten?…

In de bus was ik beschaamd: te vroeg ging ik naar huis. Mijn koffertje lag in het rek. Het wegdek had een zere plek - daar lag mijn koffer op de grond. Appels door de hele bus. Ik raapte ze beschaamd weer op, iemand lachte, iemand riep.…

Nooit beschaamd wat uit naam der liefde geschreven werd en wat daarover reeds bedreven is, mis ik beeld en baken uit de realiteit, met zelfstandigheid is vergeleken, anders dan met talenten blootgelegd, kwam de schoonheid met recht tot leven, daar werd de onechtheid uit geboren, waarin de onschuld niet ten onder ging en waar ik me onder…

Het kan zo maar wezen Dat je muze je aanspreekt Omdat ze lang niets van je heeft gelezen En haar teleurstelling je steekt Verwijtend ziet ze naar jou En jij staat met een mond vol tanden Die schoonheid bleef je altijd trouw Begeleidde je tot op de mooiste stranden Voor geen geld, goud of mooie woorden Wil je haar beschaamd laten staan…

'k Hou mijne leden, als ware ik beschaamd... - Uw adem, om mijn hals, die zoelig aêmt... - Is het een lente-gloed die dóor me gaat? Hoe toch uw strak gelaat me rillen doet... ...'k Voel me zo vreemd, - zo vreemd bevángen zijn... Uw stille stemme fleemt als zoete wijn.…

Je vingers werkten in hun liefde haast te lenig, maar hebben zijn beschaamde blik, schuin dalend in de grond, nog net op tijd naar wat daar is en nog gebeuren moet gericht. ---------------------------- uit: 'Tirade', 29, 1985.…

Oprechtheid is zeker een strikte vereiste maar wordt vaak beschaamd. Veralgemenen, iets wat echt niet betaamt. Zwakke positie verantwoordt geen wankel gedrag Een vaderfiguur die me bij wil sturen, het mag. Vertrouwen onvoorwaardelijk een gouden zaak Aan mij er wat mee te doen en te zorgen dat ik het maak.…

Als de boekrol wordt geopend en de poort gesloten de genadetijd voorbij satans list die met God twist staat voor God te beven beschaamd wordt hij terug gedreven door de Waarheid en het Leven naar 't krot der duisternis zijn boze gramschap ontvlamt voor wie Gods Heilige Naam belijden onze Vader God van Israël Messias Jeshua…

‘k Hou mijne leden, als ware ik beschaamd… – Uw adem, om mijn hals, die zoelig aêmt... - Is het een lente-gloed die door me gaat? Hoe toch uw strak gelaat me rillen doet... …’k Voel me zo vreemd, – zo vreemd bevángen zijn… Uw stille stemme fleemt als zoete wijn.…

De netels geurden bitter in de grachten en droegen zachte bloemen wekenlang en men lag slapeloos men lag beschaamd te wachten hoe schuw wij waren en hoe kwetsbaar toen.…

aanbidt de voetbalgod en kleurt zich fel oranje verplaatst zich uitgelaten lallend in wagonnen zonder franje men juicht en joelt hup Holland hup terwijl de stad leeg wordt geplunderd een regen scheldwoorden daalt neder als Holland voetbalblundert talloos ook de ware fans als clowns met hun pluimage en hoge heren sponsoren beschaamd…