Alle inzendingen over besef

't Heeft járen geduurd, voor ze tot 't besef kwam, dat ie een losbol was, d'r in de maling nam, een rad voor ogen draaide... Haar vertrouwen is geschonden, ze durft niet meer, zover is 't al gekomen, heeft hem de deur gewezen, wil en kán hem niet meer zien, alleen twijfelt ze nu, aan 't antwoord op de vraag....…

geworden ben Mijn eindstation is onbekend En ik wil het ook niet weten Maar waar ik ooit vandaan kwam Dat ben ik niet vergeten Mijn keuzes overpeinzend Streelt een regentraan het glas Ik kan mezelf niet vergeven Onbeschreven blad dat ik eens was Maar terugkeren kan niet meer Slechts vooruit op dit eenrichtingspoor In het besef…

Vriendschap is geluk dat besef ik steeds meer en meer!…

Waarheid geeft zich niet snel bloot verandert wat we dachten al te weten de wereld is zo wijds en groot het zoeken is vaak eindeloos verbeten Wat we nu begrijpen, gieten we in wetten gissingen verdiepen we in theorieën en we willen dingen naar onze hand zetten ze gaan verloren in kleine melodieën Besef op welke schaal we opereren (hoe lang…

maar alsof van boven komend besef hem doordringt breekt hij ineens met vitale kracht zich los van de ketenen van zijn ego en zijn vleugels zijn weer vrij aanvankelijk traag nog even weifelend stijgt hij steeds sneller op en hij vliégt vliegt zegevierend naar de zon…

Vrolijk kets je over het oppervlak cirkels vormen waar jij net nog was als kringen van het vochtig glas dat je zwier santé de lucht in stak Omdat je het lustig oog ontbrak liet je frivool de rokken hogen lonkte me blozend, opgetogen met blikken waaruit smeken sprak Dan fluweel jij je dronken hoofd getemd en zwak in schrijnend besef…

Natuurlijk, het besef komt pas later, En de eenzaamheid: Het weegt zwaar. De dood .. het Witte Licht .. de pijn. Gebogen onder verdriet, de kater, Sleep ik mezelf van jaar naar jaar. Ik wou dat ik weer bij je kon zijn. Maar jij ging, je koos voor de dood, Je koos de weg naar het Witte Licht. En ik bleef achter, hier met dit gedicht.…

jij hebt de dood in de ogen gekeken maar wilde van die werkelijkheid niets weten pas later kwam het besef hoe kwetsbaar het leven is en welke uiterste datum er aan onderhoud gegeven is operaties chemo’s en bestralingen hebben je niet klein gekregen in een steeds meer relativerend bestaan ze lieten je gaan in de uitbehandeld sfeer…

Besef toch, dat het net zo lang als breed is: een ander zal veel langer moeten dokken.'…

hoorde krekels in het nachtelijk uur genoot van geluid en schittering Dit is een nacht om van te dromen ja zelfs wanneer je wakker bent ik zal vannacht geen oog meer dichtdoen totdat ze aan het daglicht zijn gewend 'k Zie dan opeens dat kunstwerk hangen met dauw bedekt dat zilverkleurig web de kunstenaar die zit in 't midden en ik besef…

Besef van sterven bij de mens is groot, waardoor hij soms z'n levensvreugde mist. Hij lijdt door zijn gepieker over dood. 'Ik wil de godsdienst echter niet verdrijven,' beweert de overtuigde atheïst. Hij zal er dankbaar versjes over schrijven.…

Klootzak hoe kan je nu Wat heb je nou gedaan Omdat je zo jaloers bent Hoef je haar niet te slaan Hufter wat denk jij wel Regeren met gebalde vuist Vernederen en kleineren Er waanzin door je ruist Klootzak kijk naar haar En besef hoe jij haar tart Je ongegronde achterdocht Breekt haar oprechte hart Hufter hou je handen thuis Stop het…

je was mijn familie je was voor mij mijn eigen bloed en vlees daarom kan ik het niet begrijpen en moet ik weer huilen als ik dit weer lees ik was nog klein ik had geen besef en laten we maar zwijgen over mijn lef ik durfde niets te zeggen, liet toe wat je deed het moment waarop het telkens gebeurde, is iets wat ik nooit vergeet ik…

Voel mezelf totaal verloren Starend in jouw zwoele blik Bloed bonkt door mijn hete lijf Voel overal nog JIJ en IK Ik kan alleen nog naar je staren Je trekt aan mij als een magneet Een siddering trekt door m'n lijf Besef je wat je met me deed ?…

alles lijkt soms zo gewoon na een periode van menig jaar maar wie denk jij dat JIJ bent zonder haar ze mag dan in de schaduw staan als jij in de spotlights gloort maar besef je dan niet dat ZIJ de lamp is zodat een ander jou ziet en hoort niemand en niets kan zonder schaduw leven het leven wordt vanuit het licht gebouwd ZIJ is schaduw…

wordt een huis ik laat de zon erop schijnen aan de overkant poot ik een paal neer niet zomaar één er hangt een bordje aan: Bus niets laat vermoeden welk drama er in dit tafereel besloten ligt maar als ik zeg dat de afstand tussen halte en huis een lichtjaar bedraagt een fractie van de eeuwigheid die haar van mij zal scheiden en dat besef…

Ik herken haar glimlach waarmee ze de plagerijen doorstond en besef dat ze er al die tijd echt boven stond. De pestkoppen van weleer voelen zich ongelukkig en onaantrekkelijk worden ze verdwijnen stilaan in de morgen.…

Bij dit besef mogen wij doen alsof de reeks naar boven toe hetzelfde is en kunnen zo bij God op tafel kijken. ------------------------- uit: Cenotaaf (1953)…

Vaak over nagedacht vaak over gepraat vaak over gecompareerd vaak mee bezig geweest maar ik leef erin ben een deel er van mag er bijhoren deel van uitmaken besef ik het wel goed? ben ik het waard? val ik wel op? hoe groot is mijn nietigheid? ben ik een stofje met gevoel? een ongelezen bundel word ik wel samengevat?…

maar tijd strekt zich uit op mijn huid als bewijs van betrouwbaarheid waterdicht plant zich voort met een te hevig, huizend hart hijgend onder blauw bedrukt, wegwaaiend in honger en liefde, almaar onderweg almaar en wellicht volkomen onoprecht - zouden wijzers dromen hebben - ik kijk op mijn horloge, reis verder door woorden en besef…

Wanneer besef je dat een uitroepteken je moederschap bepaalt, de punt verandert in een oog en jij vraagtekenend de nieuwe draad. Vliegend word ik verder voortgetrokken langs kiezelstenen, lettergrepen, handgebaren, namenreeksen, twee ongelijke schoenen in de hand.…

Mijn tuin is een combinatie van Aardse tijd met besef van Eeuwigheid. In mijn tuin kun je zingen en dansen, springen naar de stralen van de zon ... juichend, jubelend waar Ál het Leven dat jou dan eindelijk ten deel valt. Mijn tuin bevalt mij.…

als de regen bij bakken uit de hemel valt het die verborgen tranen zijn van mij en vele anderen En dat als het ook nog gaat stormen en bliksemen er nog zo veel meer aan de hand is in de zielen van ons mensen wat ons hevig maximaal verdriet Maar merk ik dat het droog wordt het stopt met regenen en de zon laat zich voorzichtig zien da besef…

Scherpen messen snijden Door bot en vlees Struikelblokken die haar de weg versperren Indien mogelijk Al haar dromen vergruisd Ver van de mensen verwijderd De ochtend graaft een zonnige dag Ver van de leugen verwijderd In de toren zwijgen de klokken Tezamen met de gitaren "Besef dat wel," Deze intrige: "dit valse spel" Reeds…

Terwijl het besef van alles dat komt en gaat is als een spiegel waarvoor je staat, maar die barst in duizend stukken... Doch de hoop die blijft, want wellicht zal het morgen wel lukken.…

Je sterkte zit juist in je zwakte daar van tijd tot tijd aan (moeten) toegeven zeker niet voor weglopen al vind de hele wereld jou een loser het maakt jou tot blijvende kampioen "You never walk alone" maar besef je loopt altijd alleen op je eigen benen en soms op handen en voeten omvallen en weer opstaan ook met zoveel facebook…

vonden steeds weer gaten nog luider schreeuwend dan het kind dat in regen en rebelse wind oog in oog stond met het achterlaten ik liet geen enkel beeld onbeheerd of dat wat zich met schaduw voedde magie werd uit mijn lijf geweerd en immer was ik op mijn hoede maar nu de dood zijn stem verstrekt zijn mijn voetsporen met zwart bedekt en besef…

Woorden schieten te kort wanneer op een dag Het besef doorbreekt; en de moed aanwezig is Meer te kunnen met de taal die men spreekt. Het lezen en schrijven zal dan weldra geen Hindernis meer zijn voor de analfabeet die Zich vrijmaakt van schaamte en pijn.…

waakbeest, een schil in terminologie van beelden waarover men denken wil, deinen mythen voort in menselijke overleveringen en ideologieën schouder aan schouder in de menselijk geest, dat tijd in materie niet bestaat, worden rijpende associaties ouder verlaten we ons op bestaande normen waaruit nieuwe worden geboren in het besef…

Kijk zo zal ik het zien: 'elk detail, elk element zal zichtbaar worden; en het besef te verkeren in een stille wereld zal in mij groeien; over hoe groot de schepping is en hoe klein je als mens bent Ik zal stappen in een wereld vol kristallen, heel voorzichtig; en ik ruik dan de geur van de winterpracht.…