Alle inzendingen over besef

Kijk zo zal ik het zien: 'elk detail, elk element zal zichtbaar worden; en het besef te verkeren in een stille wereld zal in mij groeien; over hoe groot de schepping is en hoe klein je als mens bent Ik zal stappen in een wereld vol kristallen, heel voorzichtig; en ik ruik dan de geur van de winterpracht.…

Waarvan ik hoop dat elke would-be dichter in de beslotenheid van zijn of haar cocon van droombeeld, wanhoop, woordgebaar doordrongen is, als ware taalopzichter is dat de stroom van zijn of haar gedachten gevoeld, gedeeld wordt door een andere ziel op 'n andere tijd en plaats op 't wereldwiel wiens leed of twijfel 't schrijven kan verzachten besef…

Jij vliegt langs de gouden randen van mijn herinneringen en gedachten jij brengt mij op een hoger plan door jou besef ik, wat ik kan jij veegt de mist weg, zodat de zon kan stralen ik moet nu uiteindelijk kunnen weten, wat ik vergat jij laat het goede overheersen door jouw liefde, weet ik, wat ik had jij brengt steeds plannen op mijn weg…

gedichten komen voort uit oude bronnen ook al geeft men dit nooit toe het blijven altijd optelsommen van wie of wat of waar of hoe nooit worden ze prijs gegeven want je wil als nieuwe dichter overleven wat geldt in deze tijd - blink uit ontsta als het kan uit originaliteit uit inspiratie: een door god gegeven ‘zegen’ maar besef…

Vandaag zie ik een grappig, jong meerkoetje vrolijk over het gras achter zijn/haar moeder/vader grie- zelig eng maar intens met blijmakend getover aan hollen, waardoor ik intens gelukkig word, alle wereldellende abrupt vergeet en besef, dat ik ooit net zo klein in de wereld ben gestort, de nederige schoonheid wordt nog steeds met lelijke…

Maar ik besef wel dat ik niet de ambitie, het lijf, de uitstraling, de gladde huid, de D-cup, de lenigheid, het inlevingsvermogen, het libido, de troostende woorden, de kunst om een zweepje te hanteren, de zin om een dergelijk beroep te overwegen heb. Ik blijf gewoon sparen, gedichtjes schrijven schilderen en geen vreemde mannen.…

waarin als overrijp de appels uit de boom van leven vielen als een koude ochtenddouche was ontnuchterend het nieuws dat er geen ontsnappen was aan de haard van het inferno dat met afgrijselijke explosies de adem aan mensen beneemt tot zij het leven laten moeten als ik nu huis en haard verlaat doorweekt mij het angstzweet geplaagd door besef…

van je hart maar open lucht jezelf ik zal proberen te luisteren natuurlijk niet lachen niet huiveren op het verkeerde moment ik zal proberen te zijn als de wind zo’n zwoele waar in de onderstroom zich een behaaglijke en aangename zomer bevindt maar een oplossing kan ik nooit beloven vertel en ik luister soms is dat genoeg maar besef…

Besef dat het onmiskenbaar was ook al is het soms maar een heel heel klein stukje een schilfertje hemel neergedaald op aarde…

Veel suggereerde voor een voelen in wederzijds besef. 't leven liet niets meer over voor een liefde in een retro expressie. Verbrak de beelden met een verleden levenssessie. Foto herinneringen worden door de geest niet meer met herkenning gewaardeerd; door de mens die over zijn eigen verleden dementeert.…

barrières weg op kaarsrechte wegen te verdwijnen als stip aan een ongebroken horizon in nog niet ontdekte dromen en het pas gevonden opnieuw begon een voorgeschreven optocht langs de baar van roerloos licht, die de scherven van de dagelijkse schijn moet verdrijven een marionet in aangelijnde passen, het alter ego is gedompeld in het besef…

Pas in de verste verte ligt het eind dat zo vaak veel te tijdig wordt bereikt, want plots een steek, besef, de Kneet bezwijkt net als hij met zijn vrienden lekker treint In één seconde komt alles voorbij: Parijs, de gele truien, valpartijen, het wereldkampioenschap, de kasseien, de stratenmaker was een echte kei Zijn vindingrijke tong zat…

gaf ruimte maar vrat energie in de niet aflatende emotiespeelbal slurpte aandacht in afleiding van macabere suïcidale actievlagen om te pogen rust te vinden om eigen chaos te exporteren uit samenspannende momenten die aanleiding gaven tot defragmentatie van een werkelijkheid naar nul maar drempel en daad culmineerden in het besef…

we dromen samen weten we dat ze al eerder zullen komen de schatten die de aarde ons mee zal geven ter herinnering aan ons leven op deze planeet in een pas laat gekomen besef hebben wij te hooi en te gras onze beelden verzameld op afroep of in genieten pas later nu even geen klassiekers en wereldwonderen die zijn geïnventariseerd…

zoals de wegtrekkende zee in snokjes stuiptrekgewijs afstand neemt van strand en vasteland zo neem ik afstand van jou: de vloed is uitgewoed de tsunami van passie passé tijden van ebbe strekken strand tot arena voor verbaal gevecht beslecht in afweer en afkeer in ijzige kilte ontvouwt zich beklijvend besef van schrijnend gebrek aan…

zag er meedogenloos veel slaaf op de galei van de tijd spelen Gauw iets uit het vuistje knauwen was voor hem de utopie van genietend leven en leed langzaam maar gelukkig honger Gniffelend bazelde hij tegen 'n gezette, starre vrouw kijk dan toch m'n liefste zelfs gebrek aan eten is in deze wereld mogelijk een schone deugd ook al besef…

Zie Pa en Ma trots zitten genietend van hun spel pinken af en toe 'n traantje weg de kachel snort, ik ruik de geur voel de sfeer van toen, ben éven terug in de tijd en besef al spelend 'k heb een mooie jeugd gehad vol liefde, klank en kleur.…

Een glinstering onder water 't Doet me denken aan je ogen Warme klanken doen 't zeewater zoet smaken En lijken de lucht te doen vullen met 't besef dat ik je mis... Iets lijkt zich in 't water te laten zakken De druppel die haar in 't hart treft en de leegte in mijn hart pijnigt De plek waar jij hoort te zijn.…

De sluipmoord draagt de naam dementie het ongewenst bezoek heet Bechterew je morst weer melk een blik vraagt om clementie en van mijn komst heb je het minst besef mistflarden taal ze vluchten uit je mond eerst zeg je zoon daarna ben ik mijnheer rusteloos reist het oog de kamer rond stoot op de foto zo zijn we er niet meer Drie maanden rust…

glinstering in het water weerkaatst in de ogen verzonken in gedachten vonkt gevoel bij een blik tijd en besef staan stil tot alles weer gaat draaien en je denkt was dit echt?…

dan schud ik mijn gedachten op en besef dat ik met te weinig ogen de ganse wereld niet kan zien, dat ik niet kan bogen op alom zijn bovendien, dat de spanwijdte van mijn armen de aarde niet omvatten kan, de reikwijdte van mijn erbarmen blijkt te klein voor alleman.…

kon ik het oergevoel benoemen dat mij uit de vingers gleed ik zou de waarde willen roemen om wat het voor mijn welzijn deed hoe meer ik grip erop verloor had ik van verlies besef en drong de ware reden door van mijn gedeukte liefdeslef voort ging ik in onzekerheid steeds dieper werd het duister vertrouwen was ik kwijt en daarmee ook…

Hoe lang ben ik bestand om eigen zure druiven te slikken,waarvan ik niet besef of ze rijpen,alvorens me in de bloeiwijze te zullen schikken, zonder de essentie te begrijpen? Hoe veraf is een antwoord of oneindig dichtbij op die kerende vragen?…

Ik besef nu dat je moet doen wat je hart je zegt en niet moet vechten voor iemand die niet voor jou vecht. Ik heb geleerd dat je niet meer moet houden van iemand die dat niet waard is. Ik heb mij voorgenomen om nooit op te geven, altijd m'n dromen moet proberen na te streven.…

Ik heet van jou te zijn en jij mag me op de buik schrijven jouw ongenaakbare grillen ontwikkelen zich op het puntje van je scherpe tong het is al lang goed in pure idolatrie verkerend leg ik me wat op mijn zij alsof ik zelf niets bedenken kan tot ik sta waar jij ooit stond en ik zij aan zij met het besef loop dat je het verst…

Juist wanneer ik me rustig hou besef ik dat goed. Het is niet anders, weet ik en maak me klaar om naar het werk te gaan. Kijken wie vandaag de meeste klanten binnenhaalt, ik of die andere gek!…

weg te gaan Die ziet het leven in een ander licht En komt in een andere levensbaan Wie in dat licht de wereld ziet Die weet dat plant en dier en mens Bedoeld zijn om als één te leven Zonder afscheiding of grens Wij delen allen Moeder Aarde En dienen allemaal te leren Onze dierbare planeet te verzorgen Te koesteren, en te eren Het besef…

Of een heerlijk kruidenbad Als je het even helemaal hebt gehad Er zit een zelfhelende kracht in iedereen Hou jezelf altijd op de been Mensen kunnen meer aan dan ze denken Laat je niet meer krenken Er is niemand zoals jij Dit besef maakt je vrij…

bekende meldde zich hier ik kan het niet ruilen evenmin wordt er garantie op gegeven het is een geschenk waar je wat aan hebt voor je hele leven ik heb het goed bekeken maar een prijskaartje zie ik niet ik hoef het dus niet te betalen aan wie het voor mij achterliet ik kreeg een cadeautje van vlees en bloed en dat niet iedereen dat krijgt besef…

Als jij rustig naast mij ligt ik zie jouw gezicht bij het ochtendlicht besef ik steeds meer hoeveel ik van je hou, ik wil niets behalve jou…