Netgedichten

netgedicht (nr. 6.302):

Afstand

zoals de wegtrekkende zee
in snokjes stuiptrekgewijs
afstand neemt van strand
en vasteland

zo neem ik afstand van jou:
de vloed is uitgewoed
de tsunami van passie
passé

tijden van ebbe strekken
strand tot arena voor verbaal
gevecht beslecht in afweer
en afkeer

in ijzige kilte ontvouwt zich
beklijvend besef van
schrijnend gebrek aan hoop
of houvast

koude krassen als verstilde
getuigen van de basis die
ontbeert, het fondament dat
mankeert

draagvlak blijkt drijfzand mijn
ziel strandt in eindeloze leegte
die ik wieg met kabbelende
gelatenheid