Hartenkreten

hartenkreet (nr. 10.831):

Tijd staat stil

glinstering in het water
weerkaatst in de ogen
verzonken in gedachten
vonkt gevoel bij een blik
tijd en besef staan stil
tot alles weer gaat draaien
en je denkt
was dit echt?
verlangen naar dromeloze toestand
zodat je niet hoeft na te denken
geen pijn voelt
en verder kan

maar nu nog niet
stilte schreeuwt oren doof
lege blikken maken blind
dan de herinnering
en de glinstering is terug
net als de hoop

waarom is geen vraag
ik weet het
maar toch vraag ik het me af:
waarom komt soms iets te vroeg op je pad?
en vooral:
als dat gebeurt, wordt te vroeg dan vanzelf op tijd?