Alle inzendingen over beslagen tong

Dag en nacht neem je mijn gedachten in beslag - Dat ik je één moment Vergeten mag. -------------------- uit: 'Zestig', 2000.…

als een tijdbom een strop van prikkeldraad om mijn dwarskop geestelijke pijn verstikt en tikt een ijstijd die het hart verstikt breek liever iets lichamelijk want geestelijk is meer voornamelijk ik verloor haar door de blauwe maandag haar foto's plamuren mijn hart in beslag…

Alleen in duistere nacht weerklinken vermetele paarden , die de helse vonken slaan uit de met goud beslagen hoeven, die als vuurstenen zijn gehangen aan dat vermaledijde uur en alles wat er in dat tij is beweend, drijft het scherpe bit me in die galop te wanen, gezadeld achter de fiere manen van het ochtendgloren, in de beugels…

Menig kinderhart lijkt al in beslag genomen door een geloof in hem zo innig vast. In al die kinderogen valt de vraag te lezen: ' wat zal dit jaar het oordeel van de goedheiligman zijn? ', ' mag ik delen in zijn royale vreugde of gaat zijn garde vooraf aan de marsepein?…

van binnenuit naar buiten die blik van jou door de beslagen ruiten van mijn hart met tranen als roet zo zwart…

Ik sta voor een beslagen ruit, en denk: "vooruit, het moet maar weer." En laat mezelf uit.…

Mijn vingers schrijven op het beslagen raam de woorden uit het leven in gedachten eindeloos geschreven voor altijd onuitgewist je naam…

ver van beslagen ramen smelten zij innig samen in de branding van een lustige kust vol diepgang…

Laat me mijn eigen gang toch gaan Waarom mag ik niet naar buiten Vanachter een bureau met computer Kijk ik door de beslagen ruiten Laat me toch even naar buiten Ik wil door de stad heen lopen Ik zit achter beslagen ruiten Wil een bak koffie kopen De klok slaat twee uur De energie reeds in een toetsenbord verloren Werklust…

ik determineer lange haren lange rok ingekeerde blik haar beslagen ogen vergaren vluchtend licht…

toon het achterste van je tong (ook al beslagen) veeg de wasem van de spiegel doop je pen in rode inkt en suggereer een bloedbad in de letteren blaas at least een slotakkoord tussen de beide vuisten koekoek...…

Woorden maken blind Gordijnen dicht deuren gesloten Om zinnen en een enkel woord verkeerd verstaan Werd een houding ingenomen een standpunt bepaald Frustraties bleven hangen er werd gezwegen verdrongen en gegist Alles lijkt niet wat het is en niet meer hoe het was Vervlogen is de onbevangenheid van de kindergeest Die blijven…

die priemend vol verlangen klaar staat om te antwoorden op de zwoele vragen die je stelt Terwijl de gordijnen dicht blijven zodat het nog lang nacht lijkt vervul ik je lustvolle wensen: mijn tong tekent natte hartjes op het landschap van je huid…

Spreken in tongen, mensen sluiten zich aaneen. Hand in hand rond de toren van Babel houden zij zich op de been. Zij spreken hun woorden in duizenden talen. Hun geest eensgezind, kent overal dezelfde idealen. Talen over tongen, tongen in talen. De wereld rond kan een geest soms verdwalen.…

Maanlicht wil het in haar mond verbergen: tong die vuur wordt, aarde, water en dan tong. Het wil zich van zichzelf in haar ontdoen vandaag, haar wulpse wolken tot een regen open strelen. het wil het land zijn waar zij druppelt, lacht en valt.…

pas dan als Gij mijn verweerde hand; gerimpeld met aderen beslagen ontvangt in de rust van uw schoot aanvaardt Gij mijn zware dagen…

het moet gezegd en de waarheid duidt dat de Heer daar toch ook is geland en hetzelfde soort licht verspreidt spijtig genoeg heeft in Oude Tonge het water ooit duivels en genadeloos toegeslagen, en nog heden ten dage houdt het harten aldaar immer broos van Nieuwe Tonge weet ik enkel de blazoenering van het wapen in deftige woorden luidt…

als jij door het raam kijkt ontspruit daar verwachting als ik het glas bekijk is het beslagen de hoop is verleden het heden zoekt naar achting om de leegte te dragen…

De tong van een hond is ruwer dan de rappe tong van z’n baas, maar voelt veel zachter aan.…

verregend landschap door beslagen ogen het tranendal van zilte zee waar dromen aan de haal gaan met het drijfvermogen daar stijgt de waterstand tot boven n.a.p.…

Zo graag: stak ik je een hart onder de riem, maar echt: nog nooit heb ik iemand gezien, lopend met een hart onder de riem. Toch wil ik je laten weten dat ik aan je denk, zonder dat hart, uitstekend vanonder de riem!…

lente als kunststuk de wederopbouw van de natuur krijgt z'n beslag... de rest spreekt vanzelf zoals we dat eigenlijk wel een beetje van de lente verwachten…

Zij staat over de kom gebogen, beslag tot aan haar ellebogen. De onheilstijding die hij brengt wordt opgevangen door haar rug. Als zij zich los wil maken trekt het brood in wording haar weer terug. -------------------------- uit 'Kindsbeen' (1944)…

en als hij dan weer wakker werd en ik hem vroeg vanwaar die gil zo hard zo ijzingwekkend schel dan keek hij weg - beslagen ogen star als glas alsof zijn droom te waar voor woorden was…

Met mijn handen druk ik uit wat mijn tong niet zeggen kan. Zij zijn de tong van alle standen. Zij zijn de tong die taal uit, en spreken in alle landen. Met mijn handen benadruk ik onvermoed wat in mijn binnenste onstuimig broedt.…

dementie nu weerkaatst de zon wat vreugde van een bezoekje zonder pretentie ze slapen door, hun thee wordt koud iemand tekent een poppetje op het beslagen glas mijn tijd is om, ga naar huis intens koud vanbinnen…

liefde denkt niet gelukkig maar niets met iets verbinden men neme ´niets´ trekke er de ´n´ van af en houdt wat over als het verveelt doet men de omgekeerde bewerking niets ruimt makkelijk op neemt weinig ruimte in beslag…

staat voor sacherijnige gezichten beslagen ramen krom gebogen paraplu's natte vloeren ruitenwissers die overuren draaien nat gespetterde fietsers van wie het haar uit model is gewaaid…

hij kwam niet uit zijn woorden het nam te veel tijd in beslag hij greep uit de lucht naar zijn adem zonder ontsporing kon hij niet praten een mond vol verlamde woorden deed hem vloeiend schrijven over alles waarvan hij niet spreken kon…

Men zegt: da’ k het hart op de tong draag, echter, neen te zeggen tegen een vraag, vergt nu net iets meer moed, dan het gewicht van het hart op de tong!…