Alle inzendingen over beslagen tong

Kijkend naar de grauwe lucht Zie ik ganzen op de vlucht De somberheid achterlatend Van motregen en natte straten Die somberheid spiegelt mijn hart Mat beslagen door de hete tranen Wens ik een van hen te zijn…

Tussen de beslagen adem van een natte droom heb ik ons samen bedacht. Meer van jou, zwemmend in flarden zoete zucht. Ons zinnelijk samenspel ontwart de lucht. Een zweem verlangen heeft me jou gebracht.…

het afgelopen jaar is boek geworden en trommelt een bekende klank op mijn beslagen ruit; de dagen gaan vrij-uit want ik was mank. jij en het jaar en ik zijn boek geworden. ---------------------------------------------------------- uit: Voor wie ik liefheb wil ik heten (1966)…

een verregend landschap door beslagen ogen diep tranendal van zilte zee waar vage dromen aan de haal gaan met het drijfvermogen en juist daar stijgt dan de waterspiegel ver boven n.a.p.…

Ik heb vandaag een mondkapje gedragen, Sinds kort is dat nu overal verplicht, Het was benauwd en ik had minder zicht, M’n brillenglazen raakten snel beslagen. Wel fijn dat ik in de coronastrijd, Zo bij kon dragen aan schijnveiligheid.…

Zij streelt het oog en slaat op mij geen acht en ik ik smacht en wacht geen ogenlik: ik lik en lek en lok haar met mijn blik totdat de ruit beslaat en zij zoals dat met beslagen ruiten gaat met huid en haar vergaat.…

driedelig grijs en modieuze mantelpakjes leggen beslag op Sint Nicolaas in een gretig Maison de Bonnetterie verpatsen Sinterklaas aan de Kringloopwinkel, wat is nog echt het grijs en de pakjes hebben hun dassen en sjaaltjes uitgeschud in splijtstof…

jouw ogen dwalen af zacht leg jij de binnenkant op mijn wang ik draai nog één keer buiten sijpelt door beslagen ramen Uit 'Het Bekruipt' © Lucky sep 2008…

Dus ging ik die de dag erna ook maken Met rum, pistache en uitgelezen smaken Tot het beslag ontzettend lekker leek Het resultaat was absoluut geen flop: Ik had de cake al vóór het bakken op…

Mijn kamer is wit De ruiten zijn beslagen. Daar wordt op de deur geklopt Glimlachend treedt ze binnen Ik vergeet voor even te denken aan het naderende einde van de wereld Ze gaat zitten De oprukkende kou is niet meer buiten te houden…

Men zegt: da’ k het hart op de tong draag, echter, neen zeggen tegen 'n vraag, vergt iets meer moed, dan 't gewicht van 't hart op de tong!…

Een vlijmscherpe tong Een dodelijke blik Die haat in je ogen Bezorgde me schrik Die tong kon mij breken Dat deed zij dan ook; die tong deed de ronde met al jouw gestook...…

Toen opa uit zijn stamcafé verscheen Na nuttiging van één glas advocaat Hield de agent hem aanstonds aan op straat En sprak: “U bent niet meer zo vast ter been En omdat dat wel door de drank zal komen Wordt uw rollator in beslag genomen.”…

Ik wrijf een open plek op de beslagen ruit die toekomst heet maar ook de buitenkant zit vol met druppels ik breek het glas de scherven kleuren verwonderd gewond ervaar ik de keuze die richting ruimte geeft…

Hier ben ik dan om maar niet van ver genoeg te komen Hier ben ik dan om maar niets meer te ontlopen En ik weet dat het niet keert om in beslagen raam te schrijven En ik weet dat het niet leert om bij hetzelfde punt te blijven Hier sta ik dan niet met open armen of volle ogen Hier sta ik dan nu de leugen is gelogen…

Ook namen zij de brommer in beslag. Ze zeiden nog: 'Geluk is met de dommen: je hoeft niet in de cel. Je mag niet brommen.'…

“De hele wereld zit nog na te hijgen Omdat ik naar dat joch mijn tong uitstak. Er was geen sprake van een hellend vlak, Veeleer dacht ik een pluim te zullen krijgen. Het moest een grapje zijn en bovendien Had men mijn tong uitstekend kunnen zien.”…

Het puntje van mijn tong, is beurs, Teveel op gebeten echt waar: heus. Niet kunnen zeggen wat: Niet kunnen roepen HOE niet mogen ventileren want Dan kan alles zich tegen je keren! Het puntje van mijn tong Waar ALLES op ligt Zorgt ervoor dat: Ik HOU MIJN MOND DICHT.…

met het hart op de tong en de angst in de maag zie ik je komen en spreek ik je aan met het woord in de mond en de brief in mijn hand kijk ik je verwachtingsvol aan met een hart dat hard slaat en mijn knieen die knikken denk ik: mijn hemel wat heb ik gedaan met het vuur in de sloffen en de tong op de grond ben ik heel hard naar…

Jouw tong tegen de mijne raakte mij... en jouw lichaam op het mijne bewoog mij... maar jouw ogen in de mijne bevredigde mij.....…

De tongen van fluweel, hadden mij op een verkeerd been gezet. Heer Balkenende, na een paar jaar moeten wij de balans opmaken. Vindt u het ook zo naar, dat er veel mensen aan lager wal raken? Heer Balkenende, voedselpakketten brengen soelaas. Schoorvoetend komen mensen het vragen...…

hij dacht meer dan hij sprak niemand zou hem begrijpen ideeën liet hij rijpen tot hun omhulsel brak wat zich daarna ontvouwde, 't zij cryptisch voor de één eenduidig voor de ander binnen- of buitenlander, zijn taal was algemeen niet op een kille toon gesproken of gezongen maar met vurige tongen, en niet door hem alleen…

de hitte steeg naar het hoofd tot de tong tussen de lippen drong om naar verwachting over de rand in moede kleffe hang te berusten edoch niets van dat eenmaal buiten wrong hij in een andere mond die wijd open begon te krijten zij was kennelijk te innerlijk gelikt beschaafd om zo maar met mij midden op de leidsestraat samen…

Dubbelzinnig snijdt het mes der tongen. Opgelikte verlokkingen, zinderende golven, liederlijke wapenen beloeren mijn kamp en wie rijzen er niet, drakenrijders van de taal, uit over het inzicht, de bergtop van een ander tot de afgedwongen zonneschijn van eigen gelijk?…

tenen krommen in aangeprate schoenen zoeken een uitweg door versleten zolen scheve tongen wrijven dunne huid aan stukken ingesnoerd door veters iets te hooggespannen ogen verloren glans ongeringd rafelen ze de bijna uitgereten flarden bij elkaar en ongepast barst het vel in blaren uit…

vurig likt de nacht dichte duisternis bloot dorstig en hunkerend naar schone handen violen klagen de modder aan die langs veel mouwen druipt duisterval laat zijn sporen na op blondgeverfde traptreden de snerende klanken glijden langs de leuningen naar beneden en eindigen in een weerspannige schoot er is geen weg terug al krijsen…

het rood van mijn tong speelt op tonen uitslijtend in een stem van uitgeknepen poëzie het zijn de oude woorden klinkend in de kelken van oude wijn sommigen zijn gegaan, gedreven door zinnen en door de golfslag van het bloed…

ze schatert en orakelt terug uit delphi’s put in schuine woorden die op borrelen uit aardes onderbuik die de scherpte van de huig hebben gevoeld met gespleten tong de kromme waarheid heeft gevloerd jouw vragen waren echt zij schatert en orakelt het klatergoud moet weg…

Het danst van links naar rechts Van boven naar onder Maar slechts Een lichtfits en donder Niks wordt bepaald in realiteit Wie spreekt er van waarheid En de vogel spreekt een taal Waar zich geen bevind, verhaal De cirkels in het graan Zeggen meer Als dat dit woord zou moeten Gaan…

in naar de hemel reiken dacht de mens met de toren van babel god te bereiken door verwarring in horen en spreken kwam men niet verder dan slechts halverwege god zag het falen liet in de pinkster zijn geest naar de aarde afdalen maakte met vuur alle tongen verstaanbaar zo werd zijn liefde door ieder gehoord en bezongen…