Dicht over de tong
vurig likt de nacht
dichte duisternis bloot
dorstig en hunkerend
naar schone handen
violen klagen de modder aan
die langs veel mouwen druipt
duisterval laat zijn sporen na
op blondgeverfde traptreden
de snerende klanken
glijden langs de leuningen
naar beneden en eindigen
in een weerspannige schoot
er is geen weg terug
al krijsen tegenbeelden
de wanen zijn bezeten
van achtervolging
pas in het daglicht
worden de wonden
weer dicht gelikt
Geplaatst in de categorie: overig