Alle inzendingen over bevangen

Ze sluit de deur laat achter wat eens was de zon glimlacht in haar kamer werpt een schaduw van zijn silhouet op de muur terwijl hij haar In zijn armen sluit eindelijk thuis blikken twee paar ogen hazelbruin door liefde bevangen…

in stilte verlangen naar jou smachten door liefde bevangen mag ik naar je kijken? met ogen vol vuur die liefde uitstralen zo echt, zo puur Mag ik van je dromen? dan wordt mijn hart verblijd even naar perfectie weg van de werkelijkheid…

Mijn bloed stroomt nederwaarts en kippenvel verblijd mijn huid Ik duik in zijn mond verdrink in zijn keel hij slikt me door Kom ik voel me helemaal bevangen vol overgave hang me op bij hem Aan vibraties de stem het gevoel ben jij mijn frivool idioot idool…

Ik ben vandaag gestruikeld over onuitgesproken woorden die ik je nog had willen zeggen steeds smaller werd de weg bleef achter op een vlakte door kou bevangen achter het duister van m'n gesloten ogen voel ik dat alleen de zon -nog jouw lippen kust-…

De Kuip werd door Oranjekoorts bevangen Ze schoten nota bene vier maal raak Wat is het toch een aardig volksvermaak Maar breek niet uit in fraaie jubelzangen want die Wit-Russen kregen vier/vijf kansen In de Arena zien we straks die Fransen...…

door tranen bevangen door emoties omringd is het vandaag de dag dé dag dat zij springt geen woorden maar daden dat werd haar gezegd de demonen in haar hoofd zij hebben haar omgelegd een sprong in het duister dé weg naar eeuwige rust heel éven een aarzeling voor altijd vaarwel gekust..…

Zij heeft haar vleugels afgeworpen vliegensvlug en bezweek in zijn gelaat Het licht dat zout uit haar ogen spoelde kraakt vanmorgen hem uit slaap Lang is geboren ademloos gebleven in volle hevigheid kwam zij thuis Hoe kan vrijheid zo bevangend zijn als nevel op ruiten eens liefde las?…

De steen die door Bittere kou bevangen is, De barre winter Ter nauwer nood doorstaan, Voelt de zon Van het nieuwe licht In zich groeien, Komt langzaam tot leven - De lijnen die in haar wonen Roepen haar op in beweging te komen Op naar nieuwe verten te gaan…

En een beven van verwachting had haar hart zo zeer bevangen dat zij nauwelijks scheen te leven anders dan een licht-bewogen, vroeg-ontloken voorjaarsbloem.…

Ik ben door schrik bevangen – jij bent er niet. Dat jij mij zou ontvangen geloof ik niet. ------------------------------------------------- Dit gedicht is verschenen in Het Liegend Konijn, jaargang 8, nummer 1, april 2010…

Bevangen door de vorst, rinkelen sprieten bij een zuchtje wind, en kleurt de winter bleek van schrik.…

Wachten op de Grote Finale: een vriendschappelijke omhelzing ik word bevangen door kou en sluit mijn ogen. Mijn vriend wordt mijn einde er is niets meer dan dit.…

Ik ben verloren, bevangen door je warme blik. Liefde…

In gedachte met jouw uitstraling zie ik voor de spiegel mijn gezicht bevangen door een verlegen gevoel confronteer je mij met jouw intense blik. Mijn droombeeld spiegelt via jouw ogen in een fata morgana tot een geheel tot het fotografische toekomst in mijn brein naar een ideale wereld die ik met jou deel.…

De lente komt we raken bevangen door licht luisteren gaat in zingen over kijken in springen zien wordt blijheid en ruime adem het duister blijft achter zonder groet als niet de kleine oude stem over het bos zou praten waar bloesem groeit uit herfsten zonder einde…

Mijn liefde voor haar Op maagdelijk blad gebeukt Met grootste zorg geschonken Aan de liefdeskleurige bus Een antwoord van haar Zonder enige hoop verwachtend Laat op zich wachten Naar ik heb verwachten Met bloedeloze kilte bevangen Leef ik naar woorden Van haar de geschrevene Zich niet latend bekoren Ik weet niets behalve Mijn liefde…

Ik word bevangen door een diep verlangen Naar sneeuw, maar ach, de winter is vergangen Een glühweinlied en Stille Nacht gezangen Stilaan lijkt hij nu reeds te zijn vergangen Al is het sprokkelmaand en nog geen maart Met woerd en eend en meerkoet in de vaart Dient men geen ijs en weder in de gaard Mij zijn de tulp en krokus straks meer…

Schimmige nevel boven zand dempt het geluid van verheven gangen op het door mens verlaten strand stilt mijn drang naar ongeremd verlangen Op de grens van zee en land glanzende manen als met parels behangen vloeit schuim als grof geweven kant word ik door rijkdom bevangen…

De hitte waardoor ik ben bevangen, blijft mij verwarmen noodgedwongen.. Ik heb het allemaal gemeend, misschien wel meer dan je denkt.. Mijn hart is nog steeds niet versteend, hoewel het ooit door liefde is gekrenkt.. De schaamte voorbij, om dit alles toe te geven... Ik ben niet meer bang, om mijn gevoel te laten zweven...…

dan sijpelen tranen over mijn wangen en bevangen van verdriet, want ik weet het niet! Maar het is zo schitterend dat lied...…

Graag weten Door liefde bevangen Door haren kroelen Hoe jij en ik elkaar Als m/v voelen...…

nog glinstert een tegenstromende rivier de enige die implodeert naar het brongebied bevangen door water dat lotsbezegeling wist met wassende dunheid en afnemend debiet golvend door diepten van laag naar hoog jij, zuivere eigenheid die geboren wederkeert in het oeverzand staat geschreven wie je bent de zoekende rivier die het onmogelijke…

Slechts even raakte ik bevangen En zag dat het ook jou bewoog Het betrof zorgzame aandacht Die van jou voor mij raakte me diep Maar die van mij voor mezelf Bracht me stilletjes van slag Alsof ik een oeroude honger voedde Een vergeten kind de hand reikte Jij gaf me dit, door mee te gaan En mij met moed te bestendigen…

Het oneindige verlangen Rust is geen gegeven Door belevenissen bevangen De eenwording is het streven Zoveel meer dan alleen het leven Een gegeven zonder rangen Een wereld zonder belangen Onvoorwaardelijk blijven geven Een verloren strijd Een gevecht zonder eind De waarheid die men mijdt Gedrag steeds ondermijnd Tot elke compromis bereid…

Het dondert en het bliksemt weer op Nederlands gebied De doodsbedreigingen gaan zo snel,je gelooft je oren niet En de ware Nederlanders hullen zich in angstvallig zwijgen Uit angst door meningsuiting ook zo'n brief te krijgen Zelfs onze leiders lijken nu door deze vrees bevangen Zij zien het zwaard van Damocles al boven zichzelve hangen…

door het open raam kijk ik naar de naakte werkelijkheid ik zie je schuifelen op het dunne ijs bevangen door twijfel weet ik niet wat het betekent mijn taal valt uit ik sta met een mond vol glas met een kapmes door het geweten en drijfzand onder mijn voeten voel ik even de wind van de vleugels van de waanzin ik kan de deur van…

soms zonder onbespiede ogen die blikken brokkelt er een steentje af van de door haar opgebouwde muur laat ze de fluister toe bevangen in een droomland van verlangen het zou zo anders kunnen zijn slaat ze koesterend haar warme dekbed om zich heen als ze maar weer durfde dan weer sluit ze het gordijn stapt terug in haar echte wereld…

Zwemmend in gestolde tijd zoeken wij de virtuoos voorbij innerlijke strijd bolwerk van de bolleboos kruipend als een bedelkind bevangen door de kilte spinnen wij het labyrint van de immense stilte hangend aan een zijden draad vangen wij de laatste bloei in het licht van dageraad dobbert onze reddingsboei.…

Verwikkeld in een sneeuwbui op het strand vind ik mij bevangen in de wachtkamer van de hel, verrast tot een amalgaam van afprijzing en verlangen, hoor hoe vreedzaam de zee rond mij hangt, alsof ze geen weet heeft van de monsters die haar doodbedaarde gebaren het licht bedillen. Kon ik maar grijnslachend gillen: één twee drie los!…

Breekbaar van verlangen Zacht glanzend en poreus Door tederheid bevangen Waterval vol van emoties Helder gevuld tot de rand Dromen zo oprecht mooi Omgeven met zilverzand Hart van tomeloze liefde Vlinders met een roze jas Kwetsbaar en zo weerloos Jij hart van geblazen glas…