Alle inzendingen over bewoners

In Zoetermeer bouwt men klimaatneutraal Met als gevolg een hoop gezondheidsklachten: Benauwdheid, hoofdpijn en doorwaakte nachten, Het middel is weer erger dan de kwaal. In Zoetermeer voltrekt zich nu het wonder: De mensheid gaat aan duurzaamheid ten onder.…

1. Groenland 2022 achter het raam drijven ijsbergen voorbij door stilte en mist omhuld sledehonden huilen de herfst is begonnen 2. Groenland 2022 het ijs smelt de gletsjer dooft alles verandert in een zee van wachten leven aan ijsvrije wanden…

…een bewoner van een woonwagenkamp, veroordeeld voor belastingontduiking mag na jaren bezwaar maken omdat gebleken is dat hij analfabeet is……

zwaluwen ritselen zacht onder de pannen maar er klinkt onnoembaar meer in vloeren kraakt het warm en koud sleept onverwacht een steelse tred scharnieren piepen deuren tochten slaan stilte brekend dicht het vaag geluid van ander leven is herkenbaar ver uit zicht nog is er geen contact maar de vroegere bewoners worden binnenkort…

De aarde schaamt zich Voor haar bewoners De aarde huilt daar zij Teloorgang voelt, terwijl Zij geenszins ten onder Wil gaan Veranderende blik Op mobiliteit Elektrisch wordt standaard Terwijl sjeiks geen invloed Krijgen op olie-arm Beleid Gelukkig ziet de Wereld in dat zij Misschien het tij nog juist Voor ondergang gekeerd Zichzelf…

Een huis waarvan de bewoners zijn vertrokken op eentje na laat voelen dat er geesten zijn ravotten met de haren van de hond de tocht als er een deur opengaat drie engelen binnenlaat één zet er thee, ruimt de aanrecht op die met tonsuur gaat wandelen met de te dikke hond, één zoekt de kleren uit, de bruikbare in zakken dan praten ze nog wat…

Daardoor bestaan er lokale vrijstaten, waar de bewoners niet of nauwelijks belasting betalen.)…

land Colombia het is om hard te huilen voor geen miljoen euro wil ik met u allen bewoners ruilen een enorme chaos weer stieren akelige droomreisjes van gillende supporters arme dieren doodsangsten druppels bloed van hen stroomt weer door de arena's droevig ole lieve dierenvrienden in Nederland roep keihard WEG HIERMEE…

De bewoners zitten klaar om de knoppen te bedienen. De dag snelt over vaste paden, enkel onderbroken door een korte lunch. De vingers blijven aan de pols. Stipt op tijd wordt het avondeten afgeleverd, daarna verdwijnt men weer achter de knoppen. En buiten de tuinverlichting, de zonnecollectoren op het dak.…

Vertel het me, moeder. Wie ik ben, wie ik was. Vertel het mij, mijn allerliefste zus hoe je mij zag toen ik klein was en hoe ik veranderd ben. Zeg het mij, papa, wie was ik voor jou... en wie ben je, nog altijd, voor mij niet verloren! Zeg het me dan, geliefde van de bron vertel welke zin in jouw hart klopt... vertel mij en zeg me wie ik…

Ik heb mij laten ontvoeren door jouw woorden van trouw jarenlang wist jij mij te ontroeren ik was de allermooiste vrouw Ik leefde in een paradijs voor twee en wij waren de bewoners aldaar als in een droom ging ik met jou mee zo leefden wij intens met elkaar Jij bent de man van mijn dromen maar nu droom ik niet meer over jou want jij hebt…

hij die mij buiten lokt om samen rondjes om te lopen, hij die in de buurt elk huis en zijn bewoners en daar ook al zijn bomen kent. hij blijft voor mij in touw de brave,zachte knuffelbeer, van 's morgens vroeg tot 's avonds laat: bruyntje, mijn trouwste chow-chow mijn beste levenskameraad.…

Voor de bewoners kan hij niet meer stuk: “We mogen nu van Kim de Donald Duck.”…

op zoek nemen we de plaatsen van bewoners, in verlaten huizen herstellen wat stuk is, slapen in hun bedden, nemen een bad eten resten uit koelkasten maken schoon, wassen kleren elke dag een andere woning onzichtbaar worden alleen nog maar elkaar zien zo scheppen wij bewoonde huizen wachten op het openen van het slot in de deur…

Huis van de versteende bewoner en muren van vlees en bloed.…

het gebouw de goede Herder verwezen naar Jezus toch doch de bewoners deden aan kinderterreur veel te hard werken dreigend met een isoleercel kortom enorme kommer en kwel de kinderen kwamen al uit probleemgezinnen incest en van alles wat achter dikke gesloten deuren hoe akelig was dat terecht schadefondsen en monument…

geef steun aan de armoedige uitgemergelde ezeltjes aan de verloederde hondjes die wegteren in on- en beschaafde landen aan die misbruikt worden in de bio en medische industrie bevrijd ze uit hun kooien bekommer u om het oerwoud en hun bewoners zowel mens als dier maar ondersteun ook mij zou graag naar buiten willen woon en zit…

op zolder van mijn huis in de Amsterdamse Plantagebuurt zakte ik in negentien vierenzeventig 's ochtends op een dag door de planken er lagen kranten onder de vloer tot zeventien december negentien honderd en drieënveertig op het Gemeentearchief bleken de toenmalige bewoners in hun eigen huis in mijn huis door de bezetter op…

ik droom van appelbomen in mijn wijk of kersen, pruimen, peren in straten die zo lommerrijk oud west met ooft garneren ik droom van groentes in mijn stad in kleine pleinplantsoenen ja, kruiden ook, van alles wat voor elk van de seizoenen en de bewoners van oud west tuinieren met elkander ze harken, zaaien, strooien mest en raken zo…

in dit vers is Plato een bewoner afgescheiden van de buitenwereld donker als de nacht, een holbewoner lichte vlekken vormen zijn ideeën de spelonkwand tovert zwarte schimmen op het netvlies van een onvast weten twijfelachtig grommen ze te glimmen met een naam de zekerheid te heten en hij wist dat buiten deze zwartheid helder stralend, wetten…

je had er eens goed moeten horen dan ging zij er niet meer vandaan Griet Purmetreutel werd zij genoemd lokte vele kerels in haar bres werd zij er vermoord en ook verdoemd op het fraai stadhuis bordes voor een uitvaart bleek geen cent was het niet wat zij verdiende niemand weet wie haar bediende in het vermaaklijk Purmerend onder de bewoners…

met wensen van vrede, geluk en gezondheid proosten wij samen op een vrolijke tijd vergeten wat is geweest en sluiten vriendschap het meest samen alle dagen van het jaar met een glimlach voor elkaar zo gaan wij het nieuwjaar in en genieten van een nieuw begin ------------------------------------------------- Schrijversclub en bewoners…

De ouderen in het verpleegtehuis Die schreeuwen tegen andere bejaarden Geen sprake meer van normen of van waarden Ze vechten om een stoel of om de buis Zo krijgen grote mensen elkaar klein Of zou het hier een schreeuw om aandacht zijn?…

Wilsbekwaam, geworden Wijs, reis ik over deze Planeet genoemd Aarde, die De meeste van haar, zo niet Álle schatten, inmiddels Prijs heeft moeten geven aan Grijpgrage handen van Gretigheid die in 't geheel Totaal geen waarde hechten aan Uitputting van bronnen die De Bol nog draaiende houden Tot de wereld en haar bewoners Buitengewoon…

We moeten inpakken en wegwezen, meenemen wat hoognodig is, paspoort, bankkaart, ballast achterlaten, vertrouwen hebben in de bestemming en onszelf, geen geschenken kopen, herinneringen bewaren, verbroederen met lokale bewoners, toeristen mijden, ons ondergraven in het forse gewemel, reisverzekering, landkaart opbergen, ons redden met tandenborstel…

krot de deur staat nog wel open maar de planken zijn verrot griezelig kruipt er schimmel op de wanden in de voortuin zwiept de wingerd ferm zijn takken door het raam tussen distel en brandnetel ligt een bordje met een naam dat verpulvert onder mijn handen er knagen kevers aan de balken een vosje slaapt in het fornuis voor deze stille bewoners…

zó het landschap willen beschrijven dat het dorre droog en stekelig verhard is door de tijd met verweerde bewoners als verkromde olijfbomen er middenin staan óf hoe het land zich kussen laat door de kalme zee, Aphrodite naar haar hand laat dingen de geheimen nog niet prijsgegeven alle raadsels komen laten zoekend verdwalen tussen de…

het raam is donker maar de deur staat aan in vleugjes tocht laat het huis zijn adem gaan vertelt in geur de kleur van bewoners in een subtiel onderscheid geeft zij hun geheimen prijs het ongewassen raam oogt weinig openheid en orde de deurmat is versleten door generaties voeten vegen toch bel ik aan laat het verleden staan het zo…

en weer voel ik die wind waaiend uit vergeten landen geen streling is het, of aangenaam het is de zucht der krotten en hun bewoners, de vechters gezichtsverlies van een wereld die een eeuwige winter baart waar zomer slechts een aantal treft en geld en het gewin der banken of dat van de industrie en leiders weer voel ik die adem van vragen…

Een Huis moet stevig zijn, dat is bekend om de Bewoners zekerheid te bieden opdat hun streven rust op een solide maar tegelijk flexibel fundament Er is een tuin, en er is stromend water er is verwarming, er is licht en lucht je vindt er voedsel en veel reisgenoten Je kiest je eigen rol in dit Theater je regelt zelf de hoogte van je vlucht…