Alle inzendingen over bladzijde

Uit de verlegen zinnen die je me gisteren stuurde vallen eenzame woorden alsof ik jouw fraaie bloem niet frivool zou bewonderen zonder intense genegenheid een nieuwe bladzijde in het open liefdesboek de letters zijn nog wit onzichtbaar op blank papier uit jouw stille waaiershand groeien verse zaailingen in vruchtbare geboortegrond…

als een moegetergde paperclip probeer ik bladzijden bijeen te houden die jij met de kracht van een najaarsstorm terug overhoop blaast en radeloos plooi ik de verkeerde kant uit…

ze komen benauwend dichtbij de witte bladzijden die ze in haar handen houdt aan de zijlijn meandert het sjoemelend hart door het grensland tussen verzinsels en splinters van de niet te vangen werkelijkheid…

men begraaft de herinneringen met de doden men moet vergeten wat men met eigen ogen zag men witwast de geschiedenis ruimt de graven men leest witte bladzijden men moet vergeten hoe het was ik moet onthouden dat ik herdenk en niet vergeten zal…

De omgekeerde bladzijde tracht de stilte voor te blijven nu niemand, zelfs jij niet mijn gedachten kan verstoren breng ik mijn ziel terug naar zee en kijk ik naar de schepen waarvan zestien van papier. *…

leemte is de vijand van de dichter een lege bladzijde moet worden beschreven met dat wat zoal aan hem voorbijtrekt en wat hangen blijft in de zeef van het geheugen de dichter is een zoeker die zich wel moet schikken in 't lot van het onvoltooide…

Het eerste dagboek van mijn jeugd buiten zijn verfrommelde randen was menige bladzijde reeds verkleurd. Mijn klein schrift viel moeilijker te lezen duidelijker voelbaar was nog het kloppen van mijn hart al die bladzijden die ik in ijlkoorts had geschreven toen d’ eerste liefde in mijn leven werd gebracht.…

Ik wil je niet vergeten maar bewaren ver weg in een herinnering samen met de jaren die wij deelden met en naast elkaar ik laat je los sla de volgende bladzijde om van een ander boek met een zelfgeschreven verhaal…

Bladzijden met ezelsoren, verkleurd van wit naar bruin. Ik zal het lezen binnenkort, om te weten hoever jij was.…

Een mooie droom op een verloren dag een zwarte bladzijde in een vergeten boek een loden voetstap in het drijfzand, en jij die altijd bij mij blijft ook als liefde overdrijft, de mens verlegen maakt in toekomst van zijn wanhoop.…

het boek is gesloten ik moet jou laten gaan je leest nog voor maar ik kan je niet meer verstaan de bladzijde met letters vormen geen woorden meer zinnen zijn stuk ons levensverhaal is uit zijn kaft gerukt ik lees nog wat verder maar het boek boeit me niet meer…

Een wolvendraaiboek heeft het licht gezien En als dat helemaal is doorgenomen Dan weet u; 'Mocht ik er een tegenkomen, Bladzijde dertig, aandachtspuntje tien': 'Niet voeren en vooral geen pootjes geven Keer om en ren vervolgens voor uw leven.'…

Nu sla ik af en toe een bladzijde om En kleur ik een mooi hartje Heel voorzichtig, binnen de lijntjes…

bijna die bladzijde sla ´k om dertig plus één zomaar een jaar omgeslagen bladzijde in mijn leven mijn verhaal moet nog veel leren ´k ben namelijk pas begonnen dus voorlopig nog niet klaar bijna vergeet ´k jou mijn anker in een zee vol van tranen mijn veld in de ochtend mistig met dauw bijna dacht ik te kunnen dichten de wereld wat verlichten…

De laatste bladzijde is omgeslagen, Het nieuwe jaar ruikt naar het frisse groen, Ik denk aan wat ik anders wil gaan doen Dit jaar: driehonderdvijfenzestig dagen. Maar eerst heb ik volop het glas geheven, En roep ik uit: “Lechaim! Op het leven!”…

een zwaar verwrongen beeld van hoe het hoort hullie tegen mij lijkt het door gebrek aan spiegeling nog donkerder dan te voren bladzijden wegen zwaar waarin de waarheid schuil gaat uit het niets vraagt de stilte mij ten dans…

de betovering van wie wij samen waren is voorgoed voorbij herinneringen als uit een ander leven blijven voor eeuwig maar in dit leven slaat de bladzijde nu om naar een nieuw hoofdstuk zonder jou of ons met alleen mezelf en mij eindelijk weer vrij…

Jij hebt je waarheid Zoals ik de mijne heb We praten over exact hetzelfde En toch liggen onze waarheden Mijlen ver uit elkaar - De kunst is nu hoe we De kloof tussen onze Waarnemingen kunnen dichten, De scherpe randen kunnen verzachten - Alleen dan kunnen wij elkaars Standpunt in vrede aanvaarden, Veel beter nog dan we dachten…

Zwarte bladzijden uit vergeten boeken herinneren leegte in ondenkbare dromen en in vleugelloos vliegen blijven onvergetelijke nachten liefdeloos ondergaan wat er zonder woorden ademt achter stilte van ’t bodemloos antwoord.…

En ook al zijn ze net begonnen; de rest van de bladzijden zijn wit. Hetzelfde geldt ook voor ons: We hebben nog maar 1 bladzijde uit. En het zal voor eeuwig gaan duren voordat ons boekje sluit.…

Inkt-nat je handen ‘n blauwdruk op je gelaat soms sla je over de bladzijde heen mij gade belezen ben je nooit alleen ga ik verder dan waar jij gebleven bent morgen lees je het wellicht…

fragmenten vallen als dagboeken omlaag lege bladzijden spreken boekdelen over het lot dat haar was toegedicht gelijk een wees zet ze de regenboog almaar dikker aan om zo geluk over haarzelf af te roepen langzaam verkleurt de herfst…

een nieuw boek wordt geopend het nieuwe leven begint de eerste bladzijden worden beschreven daar waar de bepaling van het leven begint de hoofdstukken die volgen geven richting aan de levenszin hoe het boek zal eindigen bepaalt de zingeving van het begin…

lijvig in het koorgestoelte op bladzijde honderd en tien links Latijn verstaanbaar rechts het rode lint geeft de indruk dat ik weet waar ik ben een leeuwenkop staart me aan terwijl Maria fenomenaal de hemel in wordt gezongen rond zessen…

bladzijden waaieren al in de wind vermengd met zand door voorbijgaand kind ligt het boek daar op zijn rug de snelheid der regels is vliegensvlug vergeten woorden door zon verlicht slaat plots 'n rukwind het boek hard dicht…

door schoon wolkfloers keren beelden met tussenpozen terug waarin ik dacht in de verte glanst serene stilte aan hemelse sterren die eens liefde schonk zichtbaar in de ander liefde is meer dan één bladzijde dat ziel en zin vervult…

Tastbaar het boek, Gevoel dat wakker wordt Door het papier Dat ik vasthoud, Geur die uit Bladzijden opstijgt Als het lekkerste Aroma ooit, Tijd die is verstild En voor eeuwig is Vastgelegd - Hoe het ook leest, En hoe het ook klinkt, Emotie en pijn Zijn tastbaar vervat In geurige inkt…

Zwarte bladzijden uit vergeten boeken herinneren leegte in ondankbare dromen en in vleugelloos vliegen blijven onvergetelijke nachten liefdeloos ondergaan wat er zonder woorden ademt achter stilte van ’t bodemloos antwoord door niemand gegeven.…

Vol achterdocht als alles vreemd blijkt en van een ander jaargetijde De wind maakt storm raakt bladzijden lang in uiterste verwarring…

Het is een afscheid maar nu voorgoed geschreven letters worden somber geteld helaas haar schrijven schrijdt geaderd in bloed dankzij de verszetters oogt zij alweer ongesteld haar handen vangen haat en lijk een mop dweilt zij de laatste bladzijde schoon…