Alle inzendingen over bladzijde

Tenen krommen het boek, geplooid in zinnen schuift poëzie even op en valt terug aan wielen, de banden kunnen zelfs een tafel op voeten zijn Gedichten reiken te ver voor begrip en beelden raken slaap aan, één bladzijde wil rusten.…

Een stapel dagboekjes bladzijden ritselen de jaren aan mijn oog voorbij. Ik glimlach om de tijd dat ik gisteren nog ‘achterdag’ noemde en de inrichting van de speelhut mijn enige zorg was. De brok herinneringen vloeit in tranen, want alles gaat voorbij; Morgen is vandaag achterdag.…

‘k heb menige bladzijden in m’ n dagboek met betraande ogen vol geschreven mijn mooie droom werd tot een vloek hoe kon ik nog zinvol verder leven? zo jong werd mijn hart doorboord door ‘t trauma van ‘n noodlottige dag wie had mijn angstkreet gehoord en wie die mijn pijn van binnen zag?…

blaas het stof deksel hoog til eruit het hele leven uitgepakt foto's en wat poëzie licht vergeeld bladzijden iets uitgezakt schrik ik daar beeld van jou alles terug deksel dicht stof is weg net als jij…

kilte sla de bladzijde om. Het doet je huiveren, zo gaan mensen niet met elkaar om.…

Ik ben van de wereld, zit in een verhaal, kan er niet mee stoppen weet dat ik nu al baal, als de laatste bladzijde in zicht is. Want dan, moet ik terug naar het leven van alledag!…

ben doodop mijn geest doolt door het niets murw geslagen kom ik ten ijs stuurloos de kilte trotserend onder mij het donkere niets krakend en steunend hoor ik met beangstigend geluid de echo het verleden peilen met onder elke bladzijde mijn paraaf... Elinora, 22 december 2010…

De volgende bladzijden van het boek zijn aaneen geplakt het is bijkans onmogelijk het komend hoofdstuk te beginnen Maar gedwongen blijven hangen in dit huidige gebeuren is ook geen optie Dus waag je de sprong in de onbekende schemer vanuit de schrale hoop dat de juiste draad weer op te pakken is.…

Soms wil ik omdraaien denk ik weemoedig aan omdraaien het roer om of een bladzijde terug halverwege in een onbestendig boek terug is bekend Gewoon mijn bed weer in de nacht door terug kruipen tot de avond ervoor een besneeuwde zondag inglijden Of juist een dinsdag over zonnestralen…

Elke bladzijde met leegte gevuld wordt beschreven door mijn woorden. Op elke nieuwe dag brengt mijn pen het boek dichter bij het einde. Het dagboek wordt eens gesloten door het laatste woord van mijn gedachten. Maar aan mijn gedachten komt nooit een einde Elke dag is een nieuw begin om te schrijven.…

in de storm van jong breng ik je terug naar het meisje van weleer maak je geen zorgen blikkend in atlas van vroeger beginnen we weer op de eerste bladzijde die tijd wil ik omhelzen waarin ogen wentelden in liefdesvuur - in de onbestendigheid van verlangen over de randen van mijn handen tastend naar het geluk van toen…

kortstondig de kinderen die spelevaren op de vijver schoorvoetend gaat het volk voorbij een monitor toont iets afwijkends iemand zucht – kucht twee vrouwen twijfelen over de aankoop van een bundel 'steek je hand onder een bladzijde en je schrikt je ziet de poriën in je huid zó dun is het papier'…

je handen als een boek de woorden, zinnen elke alinea ja, alle hoofdstukken zijn nu gelezen iedere letter en regel de lijnen je hele wezen sla de laatste bladzijden om en het boek is dicht het doet me niets dit boek is uit ik kijk naar het licht van de maan en fluit nog één keer naar jou en zoek……………

In jouw nabijheid wordt het leven trotser door de rivieren je bent op papier niet groter dan ik die in een bladzijde leeft bij dageraad zal ik vertellen hoe het uitzicht mijn emoties schildert tegenover bergwanden met witte dorpjes zoek ik mijn wandelstok op een balkon onze gedachten ondermijnen geen vrijheid brengen alles…

Ik lees onze wereld als een spannend boek nieuwsgiering en vol verlangen zoek ik steeds naar een ander hoofdstuk nooit zou ik op één bladzijde blijven hangen als opgesloten in een kluis steeds sla ik op goed geluk een nieuwe route in immers de reis en de bestemming ze zijn mijn thuis…

Stapvoets en vol spanning, Nadert de ontknoping, Kolossale boekdelen, In kleine stukjes uitgesplitst, Pallets vol met letters, De grote grijze massa in, Mijn ogen bezwijken, Onder het gewicht, Van letters die de dag vulden, Op bladzijden voor mijn gezicht, Zij vertellen het verhaal, Dat ik voor het slapen gaan het einde van het boek…

raakt het soms te hard begonnen met een valse start zoals alles moet vallen op mijn pad vallen als een blad zoals bladzijden moeten bloeden voordat rozen ooit uit kunnen bloeien voordat wij paden en zaden uit broeden vrienden schrijf wat u belieft en gelooft want zonder woorden zijn wij uitgedoofdt…

Uit jouw stilte wil ik naar de lente lopen doorbreek het zwijgen met geluid van puur geluk op het strand is de horizon weer zuiver en toereikend als een maagdelijke bladzijde in gedachten zonder poëzie nabij een dichter die wil schrijven uit jouw stilte in de luwte blijven zonder stemgeluid en zonder echo alleen de grijze tinten van…

Ik sla jouw bladzijde om tussen de regels door zie ik jouw witte vel Jij wilt punten scoren in een slepend duel bladerend door mijn boek Transpirerend vol twijfel pak ik jouw bal niet aan een onvoorstelbare misser In de eindelijke finale besef je dat sommige wedstrijden niet te winnen zijn…

weinig zo moeilijk als lezen in de tuin de vogels zingen kwetteren schetteren de vlinders fladderen de mieren kruipen her en der uit de voegen een slak heeft een wereldreis voor de boeg en wat er op de bladzijde stond die ik net omsloeg ben ik al weer vergeten de natuur heeft dit op zijn geweten ik leg het boek maar neer en ben de…

Intensief in beeld leven herinneringen in één gedachte op een zwarte bladzijde dat sterrenhemel omringd. Schitterend gekleed belicht op het podium in de eeuwigheid blijf jij mijn inspiratie die mijn nachtrust beïnvloedt.…

Hier loop je door straatjes paadjes uit een sprookjesboek Je wandelt met je ogen over de omslag door ongekende bladzijden waarin kleuren en geuren als lente met zomer hand in hand gaan Dat ze je versteld doen staan: de huisjes, daken schoorstenen en de klimrozen die niet ophouden met klimmen door 'de tijden van toen…

Ik weet nu dat mijn brieven niet zijn aangekomen Ik mocht alleen van een ontmoeting met jou ...dromen Ik zag erin je ogen dwalen over voor-en achterkant de bladzijden als spiegels van diezelfde ogen Misschien is medeleven blijven steken in mededogen?…

jij sloeg de bladzijde om zag nog net de flits van de laatste waterstofbom weg was de wereld ontdaan van natuur en het beetje cultuur dat wij in vele generaties beschaving hadden vergaard verdwenen de muur van het huis dat onderdak bood aan een knus en vooral liefdevol leven thuis het was geen vertwijfeling maar een zeker weten…

Je vingertje aait voorzichtig het kleine poesje dat zwartglanzend langs de bladzijden schurkt en sluipt zich verbergt bovenaan een trap achter een bloembak bij een stalletje met fruit je kleine handje dwingt de mijne in je poezelige nekje je kleine bolletje vleit mijn hart onophoudelijk aaien we alle zwarte poesjes…

je hebt een bladzijde omgeslagen het verleden wordt herinnering langer worden straks de dagen intenser het geluk van mijmering beleef nu dan de jaargetijden ongedwongen vrij van druk doe de dingen onbescheiden leef, geniet van het geluk mocht verveling je ooit kwellen op een druilerig moment aarzel niet om ons te bellen weet dat je altijd…

Een bladzijde vullen?…

Als een uitgelezen lege bladzijde staar ik nu doelloos voor me uit ik vroeg je wat je precies wilde en jij kwam met een onverwachts besluit, altijd grijpt die irritante vrijheid in was dit het dan alweer?…

mijn ogen zijn blind zoals de steen waarop het afscheid staat van een blij gedicht mijn oren zijn doof zoals de duinen van een zongezeilde zee, het troostend gezang te donker en waar ik ook heenga, mijn handen schuiven nooit de zwaluwen dichterbij, gestapeld langs ruiten lieg maar niet, dat is de reden waarom ik deze bladzijde voor…

de holle weg pijnbomen langszij leidt het verleden de kruisweg voorbij niet meer gebonden verlaten bladzijden het uitgelezen boek om te dichten de tijden waar koud goud sporen heeft geprint ratelen rijen populieren dwars op de wind de holle weg pijnbomen langszij verschietend aan de horizon brengt zomerland nabij…