Alle inzendingen over blik op de aarde

ik heb mijn droomvleugels afgelegd de fantasie stopgezet en ben geland in vette klei was meteen weer helemaal bij toen een vreemde aan kwam hollen en ik hem niet kon scrollen het achterland gaf geen verband wel de boerderij dichtbij met koeien in de wei die naderbij kwamen ze loeiden hun namen droegen overvloedig hun nog geuierde…

haar armen bezworen compassie legden geluid aan banden in het bespelen van menigten en oplopende emoties mensen voelden zich opgenomen hun dromen herkenbaar verhaald door geestdriftige ogen die niet alleen maar beloven een wereld bijna van kant vers van het land zij wakkerde schaamte aan bij de mensen over wat zij de aarde…

zonlicht op een vroege sprankelende lenteochtend en daarna jou gedroogd met het subtiel geparfumeerde bloemenkleed dat zich opent voor jou alleen samen hebben we een zomerdag geplukt in een wereld vol mystiek met magisch betoverende vogelgeluiden tussen het gave gezoem van talloze insecten die met bestuiven en honing de aarde…

wij hebben de wereld die wij op onze handen droegen kleiner zien worden in het langzaam verdwijnen van verten en horizon stiller in menselijk en omgevingscontact waar deuren sluiten ook vreemdelingen komen er niet binnen daar waar geen nieuw bloed elkaar ontmoet is de reis gedaan ook hoe vee en gewas de cirkel niet halen…

Ik keek in zijn ogen zag de zon op zijn haar een vage herinnering gleed even voorbij Toen was het stil alsof de bomen gevallen waren en de aarde niet meer ademde…

zo her en der lijkt aarde tegenvleugs gestoffeerd waar rotsen nog eruptie- warm zijn verschroeit het opkomend gewas baant lava zijn wegen alsof de infrastructuur er al eeuwen ligt is land eonenlang verzonken in de tijd waar rood zand zijn vele woestijnen weet door oases benijd de geosfeer lijkt te spelen met een overvloed…

je lachte als ik naar je pakte tandjes in scherpte ontbloot nog zit jij steeds op mijn schoot zonder vel vacht of pootjes gewoon zomaar in je blootje driftig zwaai jij met je staart kijkt verbaasd als die zomaar ineens achter jou verdwijnt en voor je weer plotseling verschijnt jij bent mijn mysterie gemaakt met…

Er zijn momenten waarop ik eeuwenlang mijmerend volmaakt gelukkig ben: wanneer ik mijn handen op de aarde leg zijn het kleine handen. ----------------------------------------- uit Verzamelde gedichten (1981)…

natuurlijk voedt jouw plezier mij met jouw buitengewone gaven schenk jij mij introverte beelden uit het diepst van je hart waarvan de nageboorte nog ondeugend achter kleine handjes lacht samen kunnen wij tegen de ruige vertes schurken waar wind de overmacht heeft wij in de luwte god aanbidden in het delen met ontzag van…

de opstand van het vlees komt langzaam van de grond het beest loeit knort vergadering uit niets gaan er stallen in de hens de oorzaak ligt weer bij de mens insecten virussen bacteriën nog nauwelijks met het oog zichtbaar geven infectiekans tot de dood volgt remedie is nog niet gevonden geen winst bepaald dus behandel- nood niet…

Velden klaren op, gehoorzamen al te graag aan het ritme van takken die frank en vrijpostig openbloeien, al was het maar om tegen die Verlichting van de aarde in te vloeien. Ook de vogelmarktkramer zet swingend zijn boeltje op en vandaag glundert zijn verse koriander: ‘mijnheer, kijk naar mij, goedkoop en sappig groen.’ Weer schud ik neen.…

ze heeft alle mensen aangekeken gespeurd naar hun geweten in fragmenten van normen en waarden die van belang zijn voor leven en bestaan op aarde bedroevend is haar oogst in tastbare resultaten wel vage toezeggingen als wij weten waar wij samen over praten om dat vorm te geven duurt jaren breekpunten zijn ego en de eigen vrijheid…

Als de lucht niet meer blauw zal zijn en de aarde verschroeid Het gewas lang verdord en de mensheid geboeid Dan pas zal men de zonde zien die men hier heeft verricht Dan rest enkel het wachten op het eind van het licht…

ik heb het leven gezien in komen zijn en weer gaan het heeft altijd bestaan alleen we hadden er geen ogen voor wij wilden groter zijn dan we ooit zouden denken onderzochten alles om het een etiket en plaats te kunnen schenken benoemden sterren om het oneindig universum met begrijpen te bevolken maar nu kijkend naar…

zij drift zonder gewicht op de wind beweegt als een vogel in glijvlucht haar lach tekent zon op het strand kleurt zonder schaduw een witte golvenrand waar gedachten dwarrelen uit haar losse hand ook zij deelt de database die schepping heet kent de momenten van loaden tussen cloud en heet zand…

De wereld-zaal waarin de wolken hangen, onder de sterren-krans en de maan, onder de blonde zijde der zon, wijl de zee dampt in haar vat en de bomen groen op de aarde staan, is van U, mijn God, bewegende glorie; glans en luistervolle pracht, de wonderbare tooi van uw victorie, uw praal, uw levens-macht !…

liefde in de vallei van de rhododendrons links van de hertenwei het is aan ons onszelf te beleven in het struikgewas mee te geven met de natuur van het avontuur als 't donker wordt je gaat huiswaarts linzen op je bord je voelt je aards…

Kon ik maar iets veranderen aan de kleuren van de wind Kon ik de richting maar verplaatsen Maakte de kracht mij te kleurenblind om het wilde spel terug te kunnen kaatsen Kon ik maar zwemmen in de aarde Dan verdronk ik niet, diep in haar klei woelde ik zelf in zijn gebluste waarde De reddende oever steeds dichterbij Kon ik maar rennen op…

Is dit de droom waarnaar ik mijn gezicht Van kindsbeen hief en de ogen heb gëopend Aldoor, alsof ik hem op aarde vond? o Droom van nieuwe aardse morgenstond.…

het moet een vreemd land zijn waar onze zon zich iedere ochtend richt naar haar eigen bron ontluikt in rood haar seizoenbaan trekt met ons planetenstelsel hijgend in de nek wie weet is zij de mooiste uit de interstellaire bloemenwei brekend in het zomerlicht dat in eeuwigheidswaarde zijn grootsheid heeft benoemd in het voeren van…

voelde dan anders pas later wisten wij door verhalen de historie van het hoe en waarom in kaart te lezen krachtlijnen hebben mensen al eeuwig gebruikt en waar zij elkaar kruisen sluit ontmoeten niets uit daar bouwde men steden met kerken vol pracht als natuurlijk centrum van macht nog voelt men de pleinen daar vibreren want ook aarde…

tot mijn grote schrik gaat mijn kosmische eendagsvlucht dadelijk toch nog honderd aardse jaren duren wij waren aan het sparen maar door de deflatie van arbeid en voeding bleek het onmogelijk een goed rendement te halen we hebben het voor elkaar de aardse maatstaf is wat soepeler gebleken en in het geheel van universele tekens slechts…

wat als de aarde invalide wordt rolstoelt zonder pad of planetaire baan zomaar de ruimte in zal gaan zonder vang- of internet zijn database op hol zal slaan gegevens naar de maan alles heeft een eigen schaal de menselijke als normaal maar ook in groot en klein zullen er extremen komen bizarder dan een invalide wereld ooit…

gelijk aan mij geraakt de aarde in alle sferen zo bezwangerd uit ondermaanse maagdelijkheid geraakt stof bevrucht in de levende moeder vaak is dit een moment als alle jaren waar we intens naar uitstaren nog zuchtend in de barenswee mag ik, de mens, opnieuw en vertederd de verduistering uitvaren…

de boer ploegt akkers de zwarte aarde nevelt lentezon verwarmt…

de aarde heeft op kleine schaal al korst verloren -geschatte maat- men pelt mij langzaam af en aan de buitenkant onstaan de eerste rafels aan de randen porie verdicht zich, huid wordt geluid en het licht vangt dauwtranen in de grijze morgen een visagiste kan gemist, dat heeft geen zin het beukt erin!…

achteloos alwetend zijn ogen grijs nietsziend stapt hij door de spiegel heen het blinde kind van licht maar juist in zijn gesloten blik ligt wat wij niet weten als spookstad uitgestorven stil die ruimten van herinnering langs het bevroren dromensnoer wordt nu de nacht zacht afgeteld…

verguisd en vereerd moeder aarde is een kei want was zij een mens was zij allang geëxplodeerd…

De lente zweeft over de koude aarde Blaast zijn warme adem in de grond De bodem opent zich in vruchtbaarheid en geeft geboorte aan dit nieuwe leven Trots laat de aarde ons weer genieten van een warme deken vol lentekleuren Lammeren dartelen in de weidegronden Een zuiver genieten van dit schouwspel De aarde nevelt zich in warme kleuren en…

De wielen waarin de wereld als oerinstinctief ratje probeert terug te sprinten naar moeders tepel waar alles zogezegd begint En elk etmaal draait hij rond hopelijk terug de tijd in maar was het nu links of rechts Wie weet blijft morgen gisteren dus de aarde als minuscuul spinnenwebje in de rechterbovenhoek van het heelal kleven Fantaseer…