Alle inzendingen over bonst

jouw ijle lucht remt mijn ademhaling ik sla op de vlucht na de zoveelste dwaling verschuil ik mij in de donkere nacht genoeg van razernij echt teveel verbale macht zachtjes bonst mijn hart op het ritme van eenzaamheid dit had ik niet verwacht ik raak jouw liefde kwijt toch blijf ik stilletjes hopen misschien maak ik mezelf…

Aarzelend Onrustig voelend Kijk ik naar je Ik kijk je aan Maar ook weer weg Langzaam Mijn hart bonst Bijna pijnlijk Hard gaat het tekeer Ik beweeg Twijfelend mijn lippen Maar er komt niks Hopend Op een bemoedigend knikje Kijk ik in je ogen Mijn hart stopt Met bonzen Even voel ik niks Mijn mond beweegt Ik praat En…

mijn Valentijn hart bonst van ingehouden passie van liefhebbende dorst en dromende begeerte mijn Valentijn hart hunkert naar vergeten liefde naar zwetende lust en een erotisch verlangen mijn Valentijn hart scheurt van eenzame kilte en barst van verglijdende gebeurtenissen mijn Valentijn hart weent met verdroogde tranen en staat bijna stil…

Klein vogeltje in je glazen huisje Je kraaloogjes kijken angstig rond Nooit zal je de vrijheid meer proeven Je trillende verenlijfje bonst van angst Klein lief gevangen vogeltje Toch zal je de vrijheid gaan vinden Langzaam laat je je verenpak neerglijden Je kraaloogjes sluiten de angst is verdwenen Klein vogeltje in je glazen huisje Zwevend…

Wanneer ik overdenk, hoe minzaam Haar stralend oog in 't mijne zag, Hoe vriend'lijk hare woorden waren En hoe bekoorlijk hare lach, Dan bonst mijn hart en vreugde komt er En trots in mijn bewogen geest, Dat ze eens haar gunst mij heeft geschonken En mij genegen is geweest.…

Voorzichtig loop ik over het uitgesleten paadje ik hou je stevig vast, met beide handen de warmte van mijn leven dringt tot je door mijn hart bonst, de spanning vecht met mijn hart vol liefde en het verlangen je los te laten Je los te laten juist hier waar je zo graag was bij deze boom, dit veld, dit watertje.. deze plek De rust geeft me een…

Het hart compleet op hol geslagen bonst en roffelt als een trom, onbeheersbaar slaat het over ontremde chaos heerst alom. Tornado’s gieren door het lichaam razen stormend af en aan, bliksemschichten, donderslagen, het brein verhit als een vulkaan.…

verlies en weg, ver weg zo dichtbij weg kom lieve nestel nog even in haast verloren gedachten maar gekerfd in de eeuwigheid van thans, gister en de onmogelijke vergetelheid ik heb je zo warm overweldigend toegedekt in koude kerkers van de dag hiervoor gezongen boven jouw glans van verbleekte blosjes zing zing bonst…

Je zachte lieve stem bonst de hele dag in het hart van mijn geliefde. Jij bent een en al bedrijvigheid zoals de zeegolfjes die bewegen in diep stilte. Ik lach en zing terwijl buiten donkere wolken voor hevige regen en bliksem zorgen.…

Want altijd als ik spreken wil Dan bonst mij in de keel Mijn hart alsof het breken wil En zegt: "gij zegt te veel." En altijd als ik zwijgen wil Dan zegt mijn hart in mij: "Spreek nu, want zwijgt ge nú nog stil, Dan gaat het uur voorbij."…

Jouw portret duurzaam in silhouet wat mijn schemerlamp verlicht nog brandend tijdens zonsopkomst ontwaakt mijn woord voor jou met open blik tot de brede horizon waar mijn hart voor eeuwig bonst.…

Mijn oren suizen en mijn hart bonst Dit wordt weer een weekend met pret voor ons. Samen rijden wij naar de waterkant Liggend in het gras hand in hand. Ons geluk kan echt niet op En onze gesprekken kennen geen stop. Hoe fijn dat wij elkaar hebben gevonden Een geschenk door god naar ons gezonden.…

steels gluur ik naar je prachtige borsten, met nu nog die zachte rozeknoppen, naar de tere welving van je buik, naar je mooie, ronde dijen, nu durf ik niet meer naar je te kijken, omdat je naakte schoonheid mij onverbloemd onthult wat ik niet weten wil, mijn hart bonst mijn ademtocht versnelt het bloed raast door mijn onderbuik, ja, heel…

Hier gonst de ochtend het licht dat ogen vult waarin de slaap nog sluimert Overrijp ligt het fruit in de koperen schalen van de tijd De dag glanst nog onwennig op beslagen ruiten en in een oogwenk bonst het hart de nacht vaarwel Voorbij zijn ook de late uurtjes de ontkurkte flessen het eindige naspel De dagen raken versleten…

gong, En tanden, wreed, het druipend tandvlees wonden, En de uren smelt tot dropp'lende sekonden Half bewust'loze wellust, tong aan tong - Laat weerlicht is 't van voorwereldse orkaan, Dat van uit nevelkim op de oceaan Van eeuwen 't dromend Nu in vlammen zet; Ja: oerverleden, troglodytenbronst, Die laait voor de ogen en in de oren bonst…

Ik zit te wachten Vol van verlangen naar jou Mijn hart bonst in mijn keel De tijd loop door Langzaam kruipt de tijd, naar dat je komen zou De tijd verstrijkt Geen telefoon, geen enkel waarom Het doet pijn om niet bij jou te zijn Mijn maag draait om En door kruipt de tijd Wat moet ik doen Al mijn zintuigen zijn gespannen Ik kan je bellen…

van grote vogels ’t blanke schemer een brede plaats vol harde pennen en afgestorven ogen van ‘t verlangen aan het begin van pelgrimstochten – en de door schaduw aangeleerde zwakte verliest zich in het razend onweer plots bliksemt ‘t stralenkransen de man hij koortst zich rood aan kaken en t meisje in de zon wordt groot luid bonst…

Laaiende passies borrelen en koken spetterend fel Luid kloppend hart bonst voor het knapste spel. Beginnend kersvers leven bruist heftig in geroerde ziel Kolkende emoties tieren luid, ja ik wil! Bruisend leven giert en overtreft het heelal Machten en Krachten toveren een lach en een traan.…

Je moto gaat en komt zo vroeg in de morgenstond Waar ga je heen telkens weer mijn hart bonst en laat niet los Dat wervelend gevoel dat gemis dat alsmaar komt Wat wou ik je klein als zakformaat overal meenemen naar waar ik ga Pijn doet mijn lijf ik weet niet hoe dit nu hier verder moet Ik revolteer het was zo goed wij waren…

Ik voel je adem in m'n nek je fluistert zachtjes een gesprek Je vingers strelen mijn hand en armen je voeten die de mijne verwarmen Je hart bonst wat ik door mijn lichaam voel dit is wat jij bedoelt langzaam streelt mijn hand jouw gezicht en zie onze schaduwen in het licht een man en een vrouw vol genoeglijk trouw Ik fluister zachtjes…

Want je neemt m'n adem weg, m'n stem vergeet te praten, m'n hart bonst in m'n keel, - en ach, je zult 'm nooit verlaten.…

een droom, die op kan klaren, en is geen droom; vervulde wensen baren steeds nieuwe wens, en 't kan niet stille staan, mijn hart, en 't gaat en gaat van in der eeuwen, en bouwt en bonst en breekt en bouwt, en tart al wat Gewoonte of Wisheid tegenschreeuwen, zoekt smart in vreugde en dan weer vreugde in smart, - week kinderhart, ontembaar…

verlaten zie ik om dan zie ik de duinen heuvelachtig zoals mijn leven met een zee die soms stormachtig bressen slaat ik voel mij uitgeput en ga zitten in het zand het is afnemend getij zo voel ik dat ook in mij zelfs het zitten is vermoeiend ik ga liggen, op mijn buik met moeite ondersteun ik mijn hoofd ik tel de laatste golven mijn hart bonst…

Met stramme handen zwaait hij zijn ijzeren hamer, die met doffe slag bonst op een rotsklomp, dat de splinters knetrend in 't rond vliegen. Met zijn hemdsmouw wist de grijsaard 't zweet, dat op zijn voorhoofd blinkt, en slaaft maar voort, met doffe slag op slag, de grove keien, scherf om scherf, vermorzlend.…

een droom, die op kan klaren, en is geen droom; vervulde wensen baren steeds nieuwe wens, en 't kan niet stille staan, mijn hart, en 't gaat en gaat van in der eeuwen, en bouwt en bonst en breekt en bouwt, en tart al wat gewoonte en wisheid tegenschreeuwen.…

Het hart bonst met muziek die niet vergaat, tot wattenwolken zich voor de stralen werpen, de euforie gedoofd en het paradijs ontrafeld, het roept de werkelijkheid terug, een prijs uitgeloofd, die nooit werd opgehaald.…

Ik word weer ziek En niet zo een beetje ook Van dat gedoe Die kliek De landelijke politiek doodziek Mijn maag draait om Mijn tenen staan niet recht maar trekken krom Mijn hoofd bonst van die knoeipartij Zij hebben al hun tijd gehad Zij zijn voorbij Gefit en veel gezemel Krakeel en grote smoel vergeten was het mooi geformuleerde…

Nasaal gonst en basaal bonst het’ –trombose of geweten?- ‘Er zijn geen wachtenden voor u, die in uw zetel peinst had dit geraden, aan elk verlangen komt slechts een einde door vervulling ervan. Uw leven is nu waardig beleefd, proficiat, vaarwel.’ ‘Zonder ironie bolt mijn laatste act uit als spelden door planken spijlen, kwijt.…

als ‘k jou verlang kras ik met scherpe nagels mij diepe groeven in grauwe uren versier met toverinkt krullen op trieste dagen let op de tekens die tussen aarde, hemel een God mij schreef; de wind zingt mij jouw lied en met de regendruppels bonst luid mijn hart op blauwe hemelpoorten ik bind om jou onzichtbare koorden een liefdesband…

maskers laten vallen verbeelding laten varen de prietpraat uitbannen gewoon jezelf kunnen zijn je afvragen waar dat zou kunnen je plek nu helemaal niet meer kunnen vinden in niets je nog thuis en veilig voelen je terugtrekken naar je binnenste IK nu begrijpen, dat je er alléén voor staat op niets en niemand meer kunnen terugvallen je bonst…