kruip toch in me
soms schreeuwt
het kind in mij
hou me vast
kruip toch in me
als mijn kind weer
wordt weggetrokken
in de wereld
van pijn
verlies
en weg, ver weg
zo dichtbij
weg
kom lieve
nestel nog even in
haast verloren gedachten
maar gekerfd in de eeuwigheid
van thans, gister
en de onmogelijke vergetelheid
ik heb
je zo warm
overweldigend
toegedekt
in koude kerkers
van de dag hiervoor
gezongen
boven jouw glans
van verbleekte blosjes
zing zing
bonst de lach
die glimt
ja, even
en vaak
en
en.........zo wonderlijk
verwond ver weg
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/sweijnbergen
Schrijver: julius dreyfsandt, 6 maart 2009
Geplaatst in de categorie: emoties