Alle inzendingen over buitenwereld

Ik weet nog wel hoe het vroeger was onschuld huisde in de muren in de geur van de bloemen kon ik onopgemerkt schuilen klein en overzichtelijk onbedreigd door haar sterke hand onverschrokken daagde zij de buitenwereld uit ik zweeg en keek in haar dappere ogen nu kijk ik in angstige ogen die wereld heeft haar bedrogen ik pak haar hand en…

Voor de buitenwereld een gelukkig leven, van binnen heel onzeker. Een tweestrijd met zich zelf levert. Met een glimlach door het leven. Een schild door het verleden gegeven. Van binnen veel pijn, tranen en verdriet, wat de meeste mensen door die glimlach niet zien.…

Het hele Vaticaan blijkt Vatigay De hetero had zijn eigen harem nonnen En geen geval van misbruik is verzonnen Men bidt: ‘Oh Heer wat moeten we hiermee?’ ‘Vertrouw maar op verhullend commentaar Van mijn Speciaal Gezant Antoine Bodard.’…

Het ware geestelijke leven schenkt het leven, begrijpend en beminnend de buitenwereld. In het geestelijke leven is het een voortdurend streven zich niet in gedachtenwereld af te zonderen, maar al denkend en om zich heen kijkend te schenken liefde aan de gehele buitenwereld en aan zichzelf vrede.…

voor de buitenwereld iemand die altijd loopt te stralen maar niemand ziet dat ik blijk te verdwalen, verdwalen in emoties,gevoelens van vreugde,gevoelens van verdriet. de vreugde laat ik zien maar het verdriet niet. dus oordeel niet te snel over iemands vreugde en verdriet, soms is de waarheid anders dan je aan de buitenkant ziet.…

Doof voor de buitenwereld, vind ik de rust in dat soort isolement. En dan denk ik: dit alles is eigenlijk niets meer dan niets en ik argwaan de dood, dus scheur ik de streng en met pijn aan de navel sta ik op en begin ik weer opnieuw met leven.…

ik zag je gaan een witte vlek tegen het donker zwart wolkendek en keek je aan de bui ontlaadde met alles van zijn gade nog bleef je staan er was geen afstand in depersonalisatie waar dimensies normaal waren vervloeiden wij in een gebeuren de buitenwereld spaakte in eigen wiel meteen vervielen de specialistische zintuigen tot…

kleefde aan blinde gedachten in mijn lijf aan het niets in de leegte men vertelde van de zon een tropische dag maar de slaap suste mij, onophoudelijk, drie etmalen lang tot stijve spieren toe de aarde was ik niet verder dan de zetel waarin ik huisde en hij, er op er af, die bij me sliep en soms nipte aan mijn neus hij was mijn buitenwereld…

ik heb de poëzie lief zoals je het hoort lief te hebben als hunkering naar mooie woorden die verzachten en ook het verschil kunnen maken evenals de onstilbare honger naar woorden die dikwijls fraai beschrijven wat er in mij om gaat deze behaaglijk aandoende warmte beschermt mij tegen de telkens killer wordende buitenwereld dus is…

in mijn bovenkamer liggen tijdschriften in dozen van karton bolle koffers vol vergeelde prenten groeten van de costa, lekker eten, veel zon een buizenradio, lange golf, hilversum, stavanger mijn geheugen is nog zielsbekwaam het gefilterde licht is de buitenwereld door het bescheten kantelraam hoezeer ik ook mijn kasten heb doorzocht…

Opsluiten...meer gun ik je niet, en hopen dat je nooit meer de buitenwereld ziet. Hard in mijn oordeel helaas, jongen.."want dat ben je" je gaat voor gaas!…

spelen vertedert maar onbevangenheid en rust garanderen geen geluk het kind zet alles in om zijn talenten de buitenwereld in te prenten het lacht en kraait om grenzen die wij stellen negeert de toeters trekt aan bellen evolutie speelt genadeloos het valse spel van beter best de rest kan het wel schudden wij doen ons best maar onze…

kon… Je zou genezen De pijn zou je verlaten Het leven nam een andere beslissing Jong met een mes in je buik De nachten brengen geen rust Elke dag Een strijd in je hoofd De waarom vraag is al veel gesteld Toch blijf je stralen Zorg voor man en zoon Je gezin, het hoogste goed Bewondering voor je doorgaan Een vechtster pur sang De buitenwereld…

Hij schikt z'n jas kijkt schuin in de smalle spiegel, tuit z'n lippen, knipoogt, vouwt zijn haar met handen groet buiten wacht de buitenwereld brutaal omarmen een vluchtige kus op haar natte wang later later thuis, drink nog wat mee of bak een ei ik ga naar bed morgen voetbal Ajax uit altijd moeilijk gebak na.…

wie wijst me waar ik rustig slapen kan nu mijn bed met ijs is toegedekt een berijmd gordijn stijf de buitenwereld weert morpheus wenkt met armen wijd open doch stoorzenders scheuren mijn nacht aan stukken een slaapwandelaar doolt door de donkere nacht zoekt de verdwaalde stilte wie heeft voor mij een plaatsje vrij waar leg ik het…

Ik weet het vaders falen als de grote man die de buitenwereld kent bij wie je veilig bent, en blij wanneer hij trots op je is die je meeneemt en wegwijs maakt in zijn domein, en stap voor stap ga je zien dat het anders is In het begin telt dat niet maar ineens is het over Dan luister je niet meer naar je koosnaam, vecht je krassen…

waar het voorjaar zijn specifieke kleuren bewaart in speelse frequenties maken gelegenheids- combinaties zich los uit winterkoude patronen vermeerderen fluctuaties tot een creatief palet dat langzaam samenvloeit in de nieuwe prilheid van het komend seizoen die zijn schittering in de glans van jouw ogen aan de buitenwereld…

in dit vers is Plato een bewoner afgescheiden van de buitenwereld donker als de nacht, een holbewoner lichte vlekken vormen zijn ideeën de spelonkwand tovert zwarte schimmen op het netvlies van een onvast weten twijfelachtig grommen ze te glimmen met een naam de zekerheid te heten en hij wist dat buiten deze zwartheid helder stralend, wetten…

dromen van eeuwige zachtheid en inmens verwachten als mijn hand jouw haren streelt langzaam en voorspelbaar zie ik je gaaf gezicht die met een lach mijn beweging deelt en je zwaarte even oplicht ik raak je wangen in een strelend gebaar voor even zijn ze ontspannen althans zo neem ik het waar voel toch mijn ogen waken om de buitenwereld…

slechts eenmaal in jouw armen mogen liggen jouw zachte lippen voelen tintelen op mijn huid die tere liefdeswoordjes horen, of stilte zwijgen en samen ingehouden huilen omdat te mooi is het kan niet dit mag niet en heeft geen zin hierna is de passie vervlogen, jij leeft door en ik zal sterven aan een verbroken belofte omdat de buitenwereld het…

Voor de buitenwereld perfect. maar waar ben je dan? de vader ZO perfect.…

Ter Marse 'in het veen' onland, wildernis er omheen drie boerenplaatsen op een verhoging dicht bijeen pioniers waren ze midden in het veen een hard bestaan ze ontginnen het onland er omheen met de buitenwereld geen contact alleen een pad naar Onstwedde het veen verdween Ter Marse werd normaal een paar boerderijen langs de weg…

rond een kerk knielen huisjes ze zijn devoot en houden blinden dicht de buitenwereld slaapt in oude volksverhalen slechts een oogwenk verderop scheert de snelweg rakelings langs trage dijken en daarachter nog een slootkant, met wat riet je ziet dat waar de tijd in stilstand naast de bermen schuilt, je oog getrokken wordt naar meer…

hart aan de stilte verpand verbonden aan vrijheid verknocht aan de rust niet gehecht aan tijd geen behoefte aan lust zo leefde ik voort mijn leven onachtzaam door niets of niemand gestoord ik werd zeer bekwaam bekwaam in de wijsheid ik beschouwde mijzelf als rijk overgegeven aan die schoonheid dit was mijn koninkrijk niet van de buitenwereld…

De buitenwereld krijgt minder vat, steeds minder vat op mijn bestaan. Hij leerde ons wat ontspanning is, temidden van de wanen van de dag. Hij leerde me wat aandachtig kijken is, naar de kleine dingen die hij zag. Sinds hem ervaar ik innerlijke vrede, die onze kater nooit verlaten heeft. Verdrietig ben ik omdat hij sterven moest.…

Die droomwereld die iets van onschuld bewaart waar de buitenwereld nimmer aan mag komen. Door mijn inzichtelijkheid bouw ik aan mijn beeldenrijk. Een fotoalbum waar ik gaarne mijn aandeel terug in kijk.…

Plots verzonk hij net te diep in 'n kleverige angst voor de buitenwereld bleef voorts waar hij was en ging morgen de post wel halen…

Als we samen lopen dan lijkt dat gezellig en fijn voor de buitenwereld heel open maar dat is misschien maar schijn Als we samen praten dan is dat niet gemeend misschien heb je het niet in de gaten maar ik voel me van jou vervreemd De dagen vervliegen dit is voor mij de limiet ik kan er niet om liegen: dichter bij elkaar komen we niet…

Verstrikking in de buitenwereld daarginds Vervult mijn dag zonder tegenzin.…

meegesleurd door het intense bittere gevoel dat haast afstandelijk de buitenwereld omheint in hooploze berusting op aarde koud van ledige woorden leg ik mijn hoofd en gebreken verder omlaag, lager dan mijn geschramde knieën in bedorven waan met gezwollen buik van zwarte angsten schuurt mijn ziel het laatste uur langs rode vruchten…