Buiten de wereld
meegesleurd door het intense
bittere gevoel dat haast afstandelijk
de buitenwereld omheint
in hooploze berusting
op aarde
koud van ledige woorden
leg ik mijn hoofd en gebreken
verder omlaag, lager dan
mijn geschramde knieën
in bedorven waan
met gezwollen buik van zwarte angsten
schuurt mijn ziel het laatste uur
langs rode vruchten
en zonlicht traag
wanneer de nacht
stilte drukt
op ieder woord
en verboden
gebaar
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/
Schrijver: kerima ellouise, 4 maart 2007
Geplaatst in de categorie: psychologie