Alle inzendingen over daarbuiten

die we uit angst steeds sluiten omdat daarbuiten alles anders is waar ogen niet meer kijken omdat ze zien en dus begrijpen waar geloven zeker weten is en hopen dus verkrijgen waar liefde alles is wat handen kunnen geven voorbij de deur die we uit angst steeds sneller sluiten…

als de stilte in hem aanwaait en de zon daarbuiten de rietkraag in lichterlaaie zet balt de rouw zich in hem samen nadert hem tot op de huid in het blauwe grasland zit zijn moeder hij hoort haar parelende lach hij ziet het schip varend in de storm de Dood klampt zich vast aan de gebroken mast…

Achter het raam ligt de wijde wereld open en bloot opgaand in het avondrood te schitteren en te stralen Aan de andere kant sta ik zwijgend toe te kijken opgaand in een lange blik oneindig gericht op daarbuiten Zo ver weg en toch ook zo dichtbij als de stilte valt tussen jou en mij…

heb de plaatjes en filmpjes gezien van dieren die op mensen lijken kleertjes aan hun stemmen en lach zelfs de kus en een traan maar ik wil ze zelf ontdekken hun geur en eigen geluid de warmte van vacht kunnen raken en weten waarom die ook plast ik wil voelen en ruiken bewegen en leven in de echte wereld daarbuiten…

ah, die lucht zwoelig warm doordrenkt van lentebloesems, wiegt mij over de weide een blad aan de boom lacht mij toe ik nestel gras kietelt mijn voeten en het beekje stroomt lustig meanderend alles daarbuiten stil hoor de muziek van het onhoorbare vult het firmament haar galm schampt…

Bij het aanbreken van de dag gaan twee vampieren naar bed Nog even wat bloed scoren zegt de ene, dan ben ik gered Na tien seconden is hij terug: bloed om zijn hele mond Dat is snel, zegt de andere vampier, verbaasd omdat hij hem zo snel weer ziet Zie je die lantaarnpaal daarbuiten Ja? Nou die zag ik niet!…

Mijn deur staat voor jou altijd open, maar, lieve schat, ik vraag je, als je dan weer eens toevallig voorbij loopt, wees dan niet nieuwsgierig, ook al ziet het er van daarbuiten nog zo netjes uit, laat het gaan, en klop niet aan.…

Wie zijn zij, die nimmer rusten of verpozen en zich tegendraads bewegen, als mensen door oneigenlijke grenzen zijn beperkt niet alleen in stad en land maar ook ver daarbuiten, onderkennen wat de mens beweegt of tegenhoudt, zijn talenten te ontplooien daar en boven leven rusteloze vragen naar de zin van ieders leven, prangend perspectief…

Op de bühne voel ik mij thuis daar speel ik een rol en iedereen applaudisseert dien mijn tegenspeler van repliek laat hem droevig of blij en buig netjes voor het publiek daar voel ik mij geëerd alleen omdat ik de tekst volgens verwachting heb geleerd daarbuiten ben ik naakt kwetsbaar onvolmaakt ik ken de regels niet en niemand…

voorbij de deur die we uit angst steeds sluiten omdat daarbuiten alles anders is waar ogen niet meer kijken omdat ze zien en dus begrijpen waar geloven zeker weten is en hopen dus verkrijgen waar liefde alles is wat handen kunnen geven verweven met het leven voorbij de deur die we uit angst steeds sluiten…

Uiteindelijk eindigt alles bij de zee op een eiland eerder dan daarbuiten De trage veerpont overbrugt het afscheid en wij lopen golvend mee brengen het koude leven naar de wijde dodenzee Wanneer de witte meeuw duikt in het donk’re water gaan wij weer aan land van de zee de eindeloze zee…

Het grotestadskind schrijvend aan haar grootvader, zegt niet: men noemt mij mager, een klein kreng waar straks madelieven in een kring omheen zullen staan -, maar: 't is erger met mijn pop sinds u daarbuiten woont.…

Kus me niet wakker wanneer de deur sluiting vindt mijn ogen willen liever blind zijn voor de leugen in jouw tederheid Ik weet daarbuiten huist een leven verhoopt gelukkig met kleine meisjes en een hoofd vol sprookjesboeken Dus blijf niet langer in dit land van duizend en één nacht maar wees hun prins niet mijn kikker…

als de kast wedergeboorte prijsgeeft beklimmen zij de hoogste steigers om zich in kleuren en geuren een ornament te kronen hij en hij samen de ziel van hun huis zingt uit kloppende kamers van eros en amor uit volle borst zingt zij in een - zich steeds herhalend - refrein tot op t sterfbed toe en ver daarbuiten want er is iets dat…

dan maar naar de haaien en aapjes kijken binnenblijven tot het zonnetje schijnt te ondergaan bekken trekken met de vissen meegaan in de stroom bidden met de beren het wordt gewoon op den duur niet naar buiten te treden ingesloten als gekooiden door media omringd blijven tekenen en kleuren binnen de lijnen uitgezet alsof er daarbuiten…

Hoort ge die vogel daarbuiten niet fluiten Zijn liedeke klein? Lieve wil nu nog de ruiten niet sluiten Voor wonderen fijn. Zweeft met zijn zingen geen geur van seringen In ons kleine huis? De ziel der dingen lijkt binnen te dringen Met bomengeruis... Hoort ge die vogel daar buiten niet fluiten Zijn liedeke klein?…

We waren klaarwakker voor we sliepen, dat is een kans, die maar eens in je leven komt; daarvan zijn we ons heel goed bewust, ver verwijderd van alles daarbuiten.…

Lijsters bezingen zoet haar blijde zin, tuinfluiters doen krokussen tuiten: 't is al elysisch feest daarbuiten. Omsluiten echter doet het zwart mijn hart, angsten beklijven die 'k niet kan uiten, wanen waren door de poelen van smart.…

Waardering voor oude boeken, brengen weinig mensen op. Een oude Boekerij in Baarn, is opgehouden te bestaan. Gewichtheffers doen te sportief. Antiquaren heffen oude boeken. Boeken zijn te zwaar voor velen. Velen geven moedig op. Jammer, helaas en toch, heeft oude boeken lezen, nog lang niet afgedaan. Gewichtheffen is me veel te zwaar…

Daarbuiten ben ik beklaagbaar. ---------------------------------------------- Uit: 'Overkomst dringend gewenst', 2012.…

En met zachte stem zei de vriendelijke Islamiet: Wat je ook zoekt mijn vriend, daarbuiten vind je het niet...…

regels zo moet je introvert zijn geen oogopslag durven zien noch de uitgestoken hand aanvaarden van wie nochtans je buurman is en ook niet van een ander de voorwaarden zijn simpel niemand laat je binnen en nog minder weer buiten je gooit je eigen ruiten in als je dat zou durven de wereld ben je zelf onder eigen gewelf geweldig maar daarbuiten…

Ze was een begrip in Rotterdam en ver daarbuiten voor haar werk voor mensen die buiten de maatschappij-boot vallen. Ze heeft haar naam eer aangedaan. Ik draag dit korte gedicht op aan die vrouw van weinig woorden, veel daden!…

Als in een luchtbel gevangen hermetisch afgesloten daarbuiten stemmen en geluiden ze horen je niet volumeloos jouw uitgestoten klanken binnen geluiddichte wanden malen ze rond de witte jassen in de ruimte de veel te strakke blikken drie-, viermaal prikken in vaten veel te broos ik heet, ik heet weet je hoe ik heet en wat er omgaat…

Als in een luchtbel gevangen hermetisch afgesloten daarbuiten stemmen en geluiden ze horen je niet volumeloos jouw uitgestoten klanken binnen geluiddichte wanden malen ze rond de witte jassen in de ruimte de veel te strakke blikken drie-, viermaal prikken in vaten veel te broos ik heet, ik heet weet je hoe ik heet en wat er omgaat…

En is het daarbuiten ook donker en koud En droevige wintertijd, Mijn lief, 't is lente om mij heen, Nu ge in mijn armen zijt.…

minder blad maar meer vertoon leeft ze fier en wel in haar aarden luchtbel haar opzichtig oog gericht op de mensen aan de stroom ze is museumplant zonder nood aan het Woord, elke blik van een toevallige passant opnieuw sterkt haar in haar zonnebloei de weemoed af en toe die haar het hoofd hangen laat geldt een zwarte zielsverwant daarbuiten…

we spreken de stoel af, het venster, daarbuiten de put.…

we spreken de stoel af, het venster, daarbuiten de put.…

Dat onverschil daarbuiten maakt ons hard en iedereen draagt maskers dag en nacht. Het water waar de maan in straalt en lacht de bleke bodem lokt, maar 't licht is koud: LAIS is huiveringwekkende pracht, de mens die haar aanroept, is vuil en oud.…