Alle inzendingen over dageraad

Ik heb de dageraad verspeeld het woordenboek gepakt en opgezocht wat ik verspeeld had ik heb de dageraad verspeeld het goud laten ontglippen een dag gepakt die al was uitgepakt terwijl ik ooit de beker wilde ruim gevuld met lichtend dauw toen hoopte ik daaruit te nippen…

Voor de dageraad vormt portret tegen het licht een warm silhouet.…

Uiterlijk verzorgd voelt als een merel die zingt met de dageraad.…

Dageraad, morgenstond, hoe glorieus jouw verschijnen als de zon het nachtelijk duister van de hemel wast! Wat avond en nacht brengen is vaak ongewis maar jij brengt nieuwe hoop na bange dromen. Ik weet je te schatten dageraad, morgenstond. Jij wilt mij en ik wil jou omvatten.…

Eenzame jongen ziet bloedmooie dageraad met oud hol gevoel.…

Een bloedstroom spoelt de dagen en de vragen weg De vrieswind glipt door de dunste kier naar binnen De voorgevel met het winters penseel gewit De kroost dringt dieper in het nest Liever luister ik naar de ruis Dan dat een droom mijn lens ontglipt Doorheen het netvlies flakkert de kaars Die bevende schaduwen op de wand werpt Bij dageraad…

schuchter zonlicht streelt het oude park, dommelend onder nevel en dauw tot ‘n zacht en stil ontwaken in wazig ochtendrood verzonken staren bomen nog roerloos voor zich uit aarde hult zich al in lichter kleuren veegt de dag weer gaande weg de morgen geurend tegemoet in de vijver hapt een vis nog loom naar lucht, begluurt een reiger…

Tijdens dauwige dageraden na liefdevolle nachten na prachtig ontwaken onder de dekens die het licht verzachten vindt de geur van brood de weg bij de bakker vandaan en zoekt sluierig een weg door een openstaand raam Liefde zwijmelt mee op de dauw gelukzaligheid en liefde te samen in de vorm van croissantjes en in de vorm van jou.…

’s nachts in schaduw der aarde als mens en machine zwijgen slaat nevel stof der dag neer wast douw Gaya’s groene kleed wordt de wereld weer als nieuw in zonnegloren herboren ze komt als maagd in een zetel van licht in magische stilte uit het oosten aangereden even ‘n aards paradijs ervaren al gauw gaan mens en machine m’n dagdromen…

horen hoe een vogel voor het raam de prille dag bezingt, weer zichtbaar maakt hoe de klank herkenbaar wordt van luisteren (naar J.Deleu: landschap)…

Ik droom aan de oever van een beek om bloot te staan aan tijdloze gedachten, wat eerst nog helder leek onder de bedauwde varens in de aardse dalen, daar werd de stroom herhaald verlegd, de ochtendmist kuipt door een vertrouwde kier van de ondeelbare dageraad.…

aarde voelde zich weer ingekleurd de tijd waarin de dood zich stort de sterkste ranken klimmen over muren de nachtegaal kent alle regels van zijn lied in eenzame nachten als ik hem beluister verdriet dat niet van hier is verstomd het vlees een eigen plaats vindt van herenigingen weer verscheurd in het wachten dat bindt als er geen dageraad…

Kent een van u de oudste taal ter wereld die in de hof van eden is ontsproten die door de eerste mens nooit werd gesproken maar in het vogelparadijs gemereld Kent een van u het koor der vogelzang der rozevingerige dageraad pastel in ruimte waar geen maat op staat het lumineuze feest der zonsopgang Dat amazonereuzen groeien…

In alle stilte charmeert de dageraad met spinnenwebben de taxushaag gesluierd geen nood aan een groot omhaal…

Ik heb gesmacht, op je gewacht, Maar me bij dageraad bedacht...…

Bij het aanbreken van de Dageraad Is de waas Verdwenen Jij en ik echter Trotseren De weelde van de Werkelijkheid en Weerstaan de Rest…

Stilleven tekent dageraad in een landschap waar de mist optrekt met woorden in gedachte in harmonie van stilte.…

Een intense lach bloeit tijdens de dageraad zonder mascara op een fluweel zachte huid gevangen in euforie.…

In de dageraad van het noorden Was ik op zoek naar jou Was ik op zoek naar woorden Omdat ik van je hou In de dageraad van het noorden Liep ik langs de velden Liep ik zonder woorden Terwijl ik sterren telde.…

Doorschijnend haar nachtgewaad baadt ze in een zee van kaarslicht Transparantie blijkt bij dageraad minder helder misleidend als een dwaallicht…

Zij kraaiden tot aan de dageraad, daarna vloog zij weer en kipte hij het klaverzaad.…

Het kost moeite om ’t warme bed uit te komen, ’t lijkt alsof de dageraad de dag maar niet ontmoeten wil…

helder ochtendlicht wekt ontluikende liefde met een warme lach zeven hemelen kussen de ontpopte dageraad…

De dageraad geeft haar symfonische welzijn in violet pak. De schemering neemt de symfonie van de dag in vogelvrij vlucht.…

Vreugdevol wakker in beneveld dageraad fris als een druppel dat water laat cirkelen op grond van eerste herfstblad.…

Vliegensvlug veren de vleugels door harde wind vooruit de lente nu vacht nog bevriest door mist en ontdooit bij dageraad.…

Hoe konden wij vermoeden bij de eerste dageraad die ons vulde met verlangen dat de zon zou ondergaan?…

Aanraken, ruiken, proeven wil ik je je vasthouden tot de dageraad mijn zoete droom verstoort en de werkelijkheid mij dwingt tot heimelijke ontmoetingen in de nacht…

Dageraad, Kind, het Licht overwint: Zon, hemels opgaande kracht.…

Zonnestralen zwiepen naar beneden Tevreden maken zij de dagen licht Nooit zullen zij verzaken de dageraad aan te raken totdat de schemer is in zicht…