inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 6.182):

Verlegen bij dageraad

Ergens in het holst van de winter

Liever luister ik
Naar de ruis van haar kleed
Dan dat ik mijn oor slijp aan de stilte

De klok verteert ons

In vele gedaanten heeft zij zich herkneed
Als was ze fijnkorrelige klei
Die niet drogen wil

Een bloedstroom spoelt de dagen en de vragen weg

De vrieswind glipt door de dunste kier naar binnen
De voorgevel met het winters penseel gewit
De kroost dringt dieper in het nest

Liever luister ik naar de ruis
Dan dat een droom mijn lens ontglipt
Doorheen het netvlies flakkert de kaars
Die bevende schaduwen op de wand werpt

Bij dageraad staat zij naakt
Op een regenmantel na
Te gissen naar de taal van het weerloos gebaar
En giert ze
Wat sta je daar te stamelen?

Schrijver: Wim Veen, 5 januari 2005


Geplaatst in de categorie: liefde

3.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 969

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)