Alle inzendingen over dansen

Vol magie is dit seizoen De kleuren oranje,geel,scharlaken rood Het ontdekkend kind als de dood Een paddestoel vol gif te plukken En stukken mos als bijna echt tapijt Waarboven laatste muggen dansen We raken alledaagsheid kwijt Verliezen ons in het sprookje: herfst.…

Duinen dansen in de wind zeewierharen golven onder een purperen hemel en zij zij zwijgt in al haar verlatenheid als een verzwegen herinnering in een verbleekte droom. De nacht spookt de zee kleurt donker en weer wist het water haar sporen uit.…

De schaduwen dansen voor mij uit, en wil ik wel, of wil ik niet, een ruisend lied wordt spelende mijn buit. De vrije wereld zwerf ik door, door hei en wei, langs kant en kust, en tril van lust als ik een jager hoor.…

Hij raakt haar huid tergend langzaam snijdt woorden met gekartelde tong langzaam loopt zij uit de adem van vandaag waar gras ooit groen was groeiden madeliefjes alleen maar om bloemenringen te vlechten haar uitval zet een kleurrijke pet op ogen doen inzicht dicht lokken dansen nooit meer…

bedeesd kijkt hij het jonge meisje aan de leegte snijdt hem een zoektocht naar een glimlach haar dansen is hemels een korte blik treft hem diep haar naam groeit in gouden letters de popmuziek verandert in zachte noten zij ziet de onzekerheid in zijn ogen de stille woorden klinken wanhopig haar besluit is een bouwsteen voor zijn ik…

Met ogen weer gesloten dansen beelden in mijn hoofd een vlieger in de lucht die paarsgekleurd is door ondergaande zon.…

zij dansen op hakken de hoge lach van leven in plezier haren opgestoken lichtjes aangeschoten de kopjes nog fier uitdagend en ondeugend charmant om aandacht vragend maar er worden vanavond geen rozen geplukt in narcistische zelfzucht de heren zijn het oogsten voorbij zien enkel zichzelf als prins aan het eind van de rij…

Iedere dag, dansen met een lach.. op weg..naar een nieuwe dag. Uit mijn mooiste dromen, verscheen jij. Ik dank je..door te leven aan mijn zij...…

stofjes dansen in de middagzon met op de achtergrond het ruisen van de populieren handen in je schoot vingers nog altijd snel met hun onvermoeibaar pluizen pakken spel soms helderen je ogen als herinneringen in gebroken glas hun scherven laten glinsteren je zit zoals je was sprankelend en transparant maar nu fragiel het zonnetje…

zing, zing, piano, zing en stuur mijn handen laat ze dansen op 't uitdagend licht voer me maar mee 't mag naar het duister laat het maar stromen verborgen gedicht maak het vooral open mijn passievol hart geef mij herfst en ook lente het leven en dan minder hard…

Na jouw dood is de danszaal verkocht er dansen nu geen schimmen meer maar in de schaduw ligt de nacht de struiken zijn verwijderd verloren zaden gedroogd bij een houtvuur jouw geest is bijna verdwenen de vogels wachten op het dak totdat de herinnering is gestorven en er niemand ooit meer nadenkt over hoe het bedrog nooit heeft geleefd…

mijn hand laat ik leiden door de streken van de wind zo penseel ik liefdevolle wolken aan elkaar laat ik golven dansen hoger dan te voren waarin vissen vogels vangen volgen voetstappen elkaar naar het maanlicht waaraan ik mezelf langzaam overgeef en me in op krul tot de geboorte van 'n nieuwe dag…

Wat maakt het uit wie iemand voor de liefde kiest liefde is ongevaarlijk het gevaar van haat is zo veel groter er bestaat geen God die moordenaars liefheeft wie dat wel denkt is een idioot ga je uit dansen, wat drinken bij muziek dan klinkt er weer die retoriek van geloofsfanaten die haten de dood zaaien met wapentuig…

Heb mijn ziel onder de arm genomen en dans door de straat droom de dolste dromen kijk wel hoe het verder gaat voor leven is het nooit te laat zie mij dansen door de straat de klok tikt achter mij de seconden weg voelt als jaren vol tegenslag en geluk maar ik probeer en ben de winnaar met dit toneelstuk.…

je loopt op tonen in het zuchten van de wind danst op de melodie van scheiden en lijden vrijheid herwinnen kans om opnieuw te beginnen veert balanceert op muziek van vandaag springt in het ritme van geven en nemen landt op twee benen lopen dansen en springen op toekomstmuziek ja dat maakt jou zo uniek…

ik zie zachtheid in een sterk profiel schaduw duidt de randen van je ziel je ogen glanzen en de bloemenkransen dansen op muziek liefde in triptiek mijn paletten klaar de kleuren gescheiden nog zijn vormen en beelden bescheiden ik schilder magie met tijd die verdwijnt jij verschijnt op het doek in het rood van de morgen…

Was zij de wind Zouden haar vlagen Flirtend langs de flanken Van een zwaluw strelen Zouden haar roze vlinders Fluisterend naar dansen Zingen in de wolken Warm omgeven Zou ze de zee Doen deinen, ritmisch Getijden stuwen en tot Stormen golven blazen Zijn adem willen zijn En in vleugen van Verlangen met hem In golven verdwijnen.…

ik zie zachtheid in een sterk profiel schaduw duidt de randen van je ziel je ogen glanzen en de bloemenkransen dansen op muziek liefde in triptiek mijn paletten klaar de kleuren gescheiden nog zijn vormen en beelden bescheiden ik schilder magie met tijd die verdwijnt jij verschijnt op het doek in het rood van de morgen…

als door de wind gedragen fluisteren bladeren rust vele kleuren staan op en dansen in lieve lust zoete vruchten hangen aan je lippen zo rood de pit is slechts hard de rest is zacht vlees een schillenboer komt langs de geopende deur en pakt het emmertje op met daarin de harde pit…

Een bootje op zee, een golfje naar mijn hand en kleine vingers daartussen watervalderal ze dansen over elkaar en twee paar ogen schitteren meer dan de TL kan zien. Witte tegels spiegelen de druppelwals, knipogen minieme pareltjes en tussendoor klinken de vertrouwde hiklachjes.…

uitgelaten spring ik verliefd doof voor je antwoord al reeds gegeven ik wil het niet horen en zal het niet horen niemand raakt me niemand doet me pijn leef in mijn eigen wereld eigen creatie anderen dansen mee met me een hand op mijn schouder roerloos bekijk ik jouw aangezicht alles en iedereen is weg zonder woorden was de boodschap…

Ik hou niet van dat miezerige dat gluiperige, druiperige Ik hou niet van dat grauwe van dat vieze kille kouwe Ik hou niet van dat natte en dat akelige spatten Maar jij maakt van regen dauw Oh, ik hou zoveel van jou En met laarzen, regenjassen zal ik dansen in jouw plassen Drink ik glazen vol geluk deze dag kan niet meer stuk!…

in een cirkel van licht dansen zij het leven voetje voor voetje op de ochtendkrant en na de puzzel is er thee zij blazen trompetten beroeren de snaren in de stilte tikt de klok een eenzaam uur en na het brood schatert de t.v.…

Zachte woorden dansen hun eigen taal walsen morgen naar vandaag waar klanken pure harmonie ontwaren wijkt de duistere nacht in fluisternis verzwegen ooit vochtige lippen sluimergedachten in kille stilte ontwaakt kozen zij elke nieuwe dag onbevangen lief, zo lief…

De geur van sherry overwolkt het marktplein van de stad waar zwarte vaten om fonteinen dansen. Uit kleine winkels klinkt de oude lach van donkere sigaren, het schateren van sandelhouten glas. Het middaglicht ontwijkend leunen de mannen op wankele gitaren. Klappen de handen het ritme van duende een blauwe avond in.…

ik voelde zon maar zag hoe wind vriezend door de schaduw gleed je warme ogen namen me mee ik pakte je handen wist de kou die jij leed lichaam spreekt zonder woorden de taal van samen in elkaar bekoren liefde en verdriet dansen leven in balans als een lentezon die vriest in het zijn van tegenpolen…

Ik hoor de zonnebloemen dansen voor het venster in het nachtcafé. De sterrennacht is opgestaan. Ik verlaat mijn plaats en bewonder het landschap in de regen.…

er zijn geen monsters meer verslagen of op handen gedragen gemaskerde creaturen dansen rond het vuur dat passie heet schilden weren de vlammen as smeult in de aarde hier en daar blaft nog een hond de avonden zijn rustiger nu buiten dwalen de lantaarnpalen in het groene maanlicht ik hoor de echo van haar stappen ze is ver weg van huis…

zie mij dansen, zie mij vangen ja daar waar vlinders liefde wegen en immer naar de zomer streven zie mij wiegen, zie mij vliegen ja hier waar vogels luchten dragen en immer naar de hoogte staren zie de dromen, begrijp het dan dat ik huil en honger in de bomen omdat ik nooit zo licht in jou kan wonen…

Staan op een schouder probeer de aanwijzingen te vinden ontdekking van land een eindeloos spel verlaten en binden water tot zand zang op het schip de kleuren als een begrip gevoed door het licht glipt het leven op het dek langzaam van normaal tot lekker gek golven dansen zoals altijd niets is onbegrijpbaar of buiten bereik.…