Alle inzendingen over dansen

Ik verlang naar de lente met je teer ontluikend groen Ik verlang naar de crocussen die ontwaken in het plantsoen het zonnige geel van de narcissen die dansen in de wind de zachte donzige eendjes die ik zo vertederend vind en de lammetjes dartelend in de wei de warmte van je betoverende zonnelicht Lieve lente maak me blij want…

onderhuids verlangen dreef ons beiden tot bijna waanzin hartstocht streelde warme handen zweetpareltjes over blote huid adem mijn adem kus me , til me tot over jouw regenboog voel mijn hart bonzen tegen jouw behaarde borst laten we dansen in de liefdespassie stil mijn honger ik ook van jou…

langs de rand van het park schijnt de zon, gebroken door takken, schitterend de nevel zilveren snelwegen tussen de bomen, waar elfen dansen in het ochtendlicht en kleine wezens met puntmutsjes wroeten in de aarde op weg naar mijn werk fiets ik door een sprookje zijdelings zie ik stuurse auto's, koninkrijken zonder doel…

ik heb je zien dansen dollen en sjansen met je lach van kristal was je ineens overal drijvend en draaiend op vlaagjes wind uitbundig verwaaiend zo speels als een kind ik wilde naar buiten zag je nog dwarrelen met anderen scharrelen vlakbij de ruiten je landde voorzichtig op het glas van het raam smolt in ons afscheid als druppel…

jouw ritme is het mijne niet je kleurt de tonen anders de dynamiek verschilt ik neem iets vaker rust contrasten voer jij anders in accenten leg je sterker legato is je ondertoon bij mij staccato scherper maar het moet zingen vinden wij, de melodie moet raken de woorden moeten dansen op de klare tekst…

Het hoofd teder gebogen de hand aan de rand van haar hoed met vast gebaar tegen de harde wind Haar borsten toont zij met trots rokken wapperen om haar lange benen die dansen met sierlijke passen spelen spot met de wind Zij schrijdt vastberaden voort niets kan haar deren Al zo lang bewonderd mijn bronzen beeldje op tafel.…

waar vlammen spelen hun warmte delen rakel jij het vuur onverwacht op je blik jaagt hartstocht aan de lach daagt uit door het lint te gaan handen gloeien schroeien mijn huid in passie gevangen schreeuw ik het uit traag dansen kleuren hun eindeloos spel maar in samen rusten vervagen ze snel…

langs het park een smal pad waar je stil staat wacht watervogels dansen in de ochtendzon mensen zoeken naar een god hoe het ooit begon de waarheid schuilt achter de sterren boeken praten letters vertellen het jeukt vleugels verbranden en vuisten slaan niet meer het is het uitzicht echt waar…

we keken vanaf de duintop naar je uit schip op ruwe golven even verscheen je om opnieuw te verdwijnen we zagen je dansen op de vulkaan het vuur stuwde je naar ongekende hoogten even was je er totdat een krater je verslond we zien je roerloos liggen hart en hoofd in rust nooit meer verdwijnen voor altijd ben je…

De woorden dansen in mijn hoofd, overal gedichten. Ze komen als lichten uit mijn herinnering en warrelen als blad'ren alle kanten op, om dan op hun plaats te vallen. 'tIs lang geleden, dat deze wind door mijn gedachten waaide. Te lang geleden, dat woorden me zo streelden dat ik ze voelde in mijn hart. Ik voel ze komen.…

Grote gebaren wilde lokken ronde borsten korte rokken rode lippen zachte handen kousen benen gave tanden guitige ogen zwarte schoenen warm lijf heerlijk zoenen openlijk flirten innig dansen ritmisch opgaan gegrepen kansen…

Op weg naar het centrum Van de stad, fietst ze langs Open ramen, schrikt van Krankzinnig gekrijs Ziet ze oranje facetten Komen er walmen uit kramen Klinkt er percussie, spat er plezier Van springkussens Het is druk op het plein rond het Scheefgezakte bedehuis Er dansen pony’s van folie Maar naar de kerktoren kraait Geen haan meer…

Woorden en letters dansen voor ogen geven mij rust noch duur drijven tot vormen van regels en waar vroeger mijn tred vol kracht nog was neemt nu mijn brein langzamerhand het tempo over.…

Nevelig zijn de velden En mistig zijn de bossen Wolken hangen als aureolen Om toppen van bergen Vaag en waterig schijnt de zon Mystieke figuren dansen In schaduwen der rotsen Of lossen op in nevelige meren Tijdens een macabere dans En trollen en geesten Bevolken grotten en spelonken En nooit lossen nevelingen op…

ik zei je al 'dag' voor ik je kende een groet voor ik wist wie je was waar het hart vol van is vindt een mond soms geen woorden maar vandaag heb ik je voor het eerst ontmoet zoekend naar verborgen schatten dansen wij als katten om de hete brij ziende blind zijn wij en tasten in het duister naar die ene parel in het knarsend grind…

ogen filteren de zon uit het licht schaduwen dansen een stralend gezicht strooi vonken in vuren die smeulen ontbrandt als hun aandacht ontvlamt kleur hitte rood in uren die gloeien hartstocht blijft boeien als het zweet is verdampt nog zindert de liefde op die zonnige dag de wereld werd stil toen je mij alles gaf…

Scrub de negatieve laag die de open geest met lagen vuil bedekt de positieve grondlaag gevangen houdt in angst voor toekomst vrees voor realiteit lichtpunten saboterend tot schemerduisternis zonder helder perspectief Laat me weer in de spots met open ogen blaren dansen rond de liefde haren verschroeien rond m’n hart…

Het nieuwe kabinet komt dankzij Wijffels, al gaat de politiek niet over rozen. Is dít nu waar het volk voor heeft gekozen? Daarover hebben velen grote twijfels. Regeren zal het kabinet met pijn, want Balkenende, Bos en Rouvoet gaan voor hete oppositievuren staan met hun beleid van water bij de wijn. Het hypotheekgedoe blijft ongemoeid.…

paasgevoel de beloofde vrucht was afgebroken – de zomer die volgde was verzengend heet, het land dor en zonder enig teken van leven wij leefden meer naast dan met elkaar in de herfst bluste zoete regen het zomervuur en zoute tranen ons gedeeld verdriet nu het wintert en het leed geleden is, hopen wij op nieuw leven dat straks met ons dansen…

Kaarsen dropen voor je kansen, je geluk ging strippend dansen in het flakkeren van de macht. Sterren zijn voor je geweken. Je hebt de kaarten zwaar vergooid. De schoppenvrouw verschiet de hemel, azen zijn voor jou te groot. De nacht verliest zijn glans in het spelen dag verschijnt weer ijzig grauw.…

ogen filteren de zon uit het licht schaduwen dansen een stralend gezicht strooi vonken in vuren die smeulen ontbrand als hun aandacht ontvlamt kleur hitte rood in uren die gloeien hartstocht blijft boeien als het zweet is verdampt nog zindert de liefde op die zonnige dag de wereld werd stil toe je mij alles gaf…

hoogte geeft geluid zijn stilte terug mensen buigen in gebed generaties litanieën hebben heiligen met rozenkransen neergezet beelden gapen op pilaren ogen navelstaren en hun handen reiken naar de Heer de zon mat kleuren door het glas in lood, verlicht het bidden voor de dood stofjes dansen heel devoot in slierten rook van…

voor de duivel nog eens dansen voor het leven Heel de wereld lag op zand op zompezand bij Mijl op Zeven zag het zelf steeds gebeuren hoe zij schaterkluchten schreven turfstekers - hemelbrekers torenspitsen over land niemand hoefde iets te missen morgen stond het in de krant…

Nog leeft de oude dichter - als een vlinder dansen zinnen op papier. Wanneer de zanggodin zwijgt, hoeft het van hem niet meer. Pas dan breekt de dood het leven en weeft een cocon om het fragiele lijf, als een laken smetteloos wit.…

Kom, laat ons lachend dansen, laat ons dansend lachen, vele zielen, nog meer vreugd. Mijn mooiste droom, al vanaf m’n jongste jeugd.…

Boven het spiegelende water, dansen de muggen. Drijven mijn angstige gedachten, als donkere wolken langs de zon, waar ze verdampen. Hier vind ik werkelijkheid! Rijkdom, vrede en geluk. Geniet leven dat nooit eindigt. Voor ons allen al begon.…

Wij dansen als een kind, Chiquita, como una chiquitita. Poème dansant de René.…

Dan dansen we de hele nacht Op de zwoele muziek Lieverd Wil je met mij mee? Dan vrijen we de hele nacht In het zachte schijnsel van de maan Kom dans met mij Vrij met mij Lieverd Ik zal je de passie geven Waar je hunkerende lijf om vraagt Kom speel met mij Voel met mij De heerlijke liefde...…

Zo, n verdriet om jou En mijn verloren dromen De schemer in mijn kamer Weerkaatst diep in mijn ziel In godsnaam hoe kan het Dat ik zo diep viel Ik zal je beeld moeten wissen De herinneringen verdringen Zodat ik op een dag Weer kan dansen en zingen En dan, verlost van alle pijn Zal ik pas mezelf weer zijn…

Een uitgestoken hand vingertoppen geraakt violen in mijn hart doen snaren trillen een rilling bij het zachte bespelen van mijn zinnen laat een cello weerklinken mijn ogen dansen op de maat de zachte minnezang een krans van sonnetten teder, doch vlammende overgave als opus het smekende geluid van een enkele saxofoon doet mij beseffen…