36664 resultaten.
De Auditie
hartenkreet
4.9 met 9 stemmen 922 Twintig dansers op een rij...
één zal uitverkoren zijn
zoveel klasse, zoveel pijn
ik hoor hier niet, maar ben er bij
Gracieuze draai, pirouette in de lucht,
gecontroleerde spieren spannen.
Ik zie het aan, niet geheel ontspannen,
ik zweet me rot terwijl ik vlucht...
Mijnheer, mijnheer! Wat doet u nu?…
en de zee zweeg
netgedicht
4.2 met 16 stemmen 542 nu mijn adem zo sterk
de jouwe wordt
moet ik
wat uit mij geboren is
verlaten
nog eenmaal
zal ik slapen in de duinen
en de nacht
laten kijken
naar de golvende dansers
op een wolkenrij
uit mijn ogen
zal ruimte fluisteren
naar de zeewind
waarin jij bent gekomen
nu mijn stem moet zwijgen
zal ik nog eenmaal slapen
in de onverwisselbare…
Stervende Zwaan
netgedicht
3.6 met 5 stemmen 313 Terwijl ik notabene weet dat jij,
gracieus sierlijk gespierde danser,
je bed alleen met mannen deelt.…
Held
gedicht
4.2 met 4 stemmen 7.923 En als het ooit gebeuren moet, dan niet
in 't donker, in een afgelegen bed,
een haperend geheugen dat ontzet
alleen zichzelf nog vaag te binnen schiet
Bespaar mijn lijf in godsnaam het failliet
als danser van het parkinsonballet
op solotoer in een verzorgingsflat,
een lichaam valt vaak harder dan je ziet
Langs dead-end-street en…
Bert groet de dingen, de planten en de dieren
netgedicht
3.5 met 4 stemmen 129 t Is elke dag kerst
in dit leven van mij
het licht wordt elke
morgen opnieuw in mij geboren
zo ook deze ochtend
waarop ook andere mensen
kerstmis vieren,
ik wandel met de hond,
adem de frisse lucht
en ik groet de planten,
de dingen en dieren -
vrolijk kerstfeest
zeg ik tegen de schapen
die bij de voerbak
langs het fietspad…
De naam
poëzie
3.6 met 7 stemmen 2.273 Ze heten Jan, en Klaas, en Ko,
Hun burgernaam maakt hen verlegen,
Die glimt en geurt u muffig tegen
Gelijk een appel uit het stro.
Geboorte, trouw en overlijden
Zien ’t plechtige familiestuk.
Dan stellen zij het weer terzijde,
Blij met hun alledaags geluk.
En merkt de buurt iets in hun wezen,
Dat haar mishaagde of geviel,
Dan noemt zij…
Zichtbare ijsvogel
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 149 Bomen rijpen. Met op de
takken een laagje ijs
Sneeuw dwarrelt of
valt met vaart naar
benee
De ijsvogel is zichtbaar
Voelt onraad en vliegt weg
De sneeuw knispert
Onder onze passen
't Is stil in 't wit en het blijft
gestaag, zeker vallen
Onze schoenen
vormen een spoor
Ga mee…
eerste inkerving
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 91 oude aarde
halsreikend
zoekt hij een
raakpunt met de
hemelse breedte
eenvoudig is zijn
moeder aarde taal
onverzettelijk is hij
en fier
onbeduidend
ben ik
mijn ogen omhelzen
hem urenlang
naakt tegenover
elkaar een geduldig
wachten op de
eerste aanraking
we hebben
elkaar veel
te vertellen
Beeldhouwkunst langs…
Towel in the ring / Eind van de lijn
snelsonnet
4.3 met 6 stemmen 482 Twee topperformers die er niet meer zijn
Bobby (of-ie onder stroom stond, leek het wel
Links- en rechtsom, strak, bezweet en supersnel)
En Coen (ging altijd linksom langs de lijn)
Al zijn beiden niet bij Boney M te horen
Ze zullen in ons hoofd steeds blijven scoren…
De zingende danser
poëzie
3.5 met 33 stemmen 2.050 Wie danst zo rank, zo rap, zo zacht van zede,
Met stap en stamp, buiging, handslag en kushand?
Een knaap, die mijn hart heeft verzoend met Rusland,
Die maat en muziek maakt van zijne leden.
Mijn open mond drinkt het zoet van de lucht,
Mijn oog verzadigt zich van zalig schoon,
De muziek wiekt, gelijk een vogelvlucht,
Zo zacht van slag, en fluit…
Over mezelf (De danser)
netgedicht
2.2 met 11 stemmen 892 Door plezier en jolijt gedreven,
- de drijfveren van mijn leven -,
dans ik van ochtend naar nacht.
Ik ben 'n zoeker, 'n dichter,
met een vol hart, maar lichter
dan ik van mezelf had verwacht.
Ik zie het goede in elk mens
en vrede is mijn grootste wens,
naast een lach op je gezicht.
Ik ben gewoon en ook bescheiden,
laat me niet door…
De Oude Danser
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 236 ik ken nog lang niet de geheimen
die je voor jezelf
verzwijgt
maar voel ze inktzwart
als een schaduw dreigen
een kracht die alles overstijgt
ze zullen niet verdwijnen
zomaar in het niet
ze blijven aan je kleven
tot je ze werkelijk ziet
en je jezélf kunt vergeven
en dan gaan ze, eerder niet.…
Danser in Elysion
netgedicht
4.8 met 4 stemmen 228 Mijn zus beitelde haar afscheidswoorden
diep in mijn hart, in het eelt op mijn ziel
was vrij toen ze in vergetelheid viel
zoekend naar het licht dat elders gloorde
Zag haar weer in droom - vanop 'n grazig strand
haar drijvende graf deinde zachtjes mee
op Darckheims groen-golvende meersenzee
'n wijze wind blies d'r naar de overkant
Want…
De danser op de kade
gedicht
2.7 met 3 stemmen 2.746 Dagelijks denk ik aan de man
hier in de buurt die als de brug geopend was
wild begon te dansen
langs de Kosterverlorenvaart
en met zijn dans de schepen begeleidde
die zand naar IJburg brachten
hij sliep in een verloren hoekje
naast het skatepark en het hondenveld
in de beschutting van een elektriciteitshuisje
onder een struik en zijn matras…
Aan Dorothy H.
poëzie
3.7 met 3 stemmen 1.166 Velen die 'k noodde in mijner dromen woon
En die er 's levens wondre beelden zagen
Hoorde ik elkander met verwondring vragen:
"Hij roemde zo, is dit dan al zijn schoon?"
En andren lachten luid: "Hoe ongewoon!
Hoe vreemd, hoe dwaas: hoe kan hem dat behagen!"
En keerden weer naar de eigen grijze dagen.
Doch geen van hen gaf mij 't verwachte…
MELISSA
poëzie
4.8 met 4 stemmen 1.038 Dat nu dit ene zacht-herlezen woord
Zo diep mijn zwijgend mijmren kon ontroeren
En tot die traag-vervaagde erinnring voeren
Als had mijn luisteren haar naam gehoord.
Dat was geluk: door angst noch lust gestoord
Schreden wij over winters sneeuwen vloeren
En spraken samen in een zoet vervoeren
Van wat ons in dit leven had bekoord.…
De beminden
poëzie
4.4 met 7 stemmen 988 Verlangen deed hen gaan met sneller schreden,
Hun weemoed zweeg bij deze vreemde schroom
Het vage pad samen zo vaak betreden
Leidde naar 't dal, het einde van hun droom.
Daar strekten zij zich zoet-vermoeid beneden
De fijne schaduws van een ijle boom
En streelden traag elkanders warme leden
En zuchtten diep: — hun ziel was droef en loom.…
DE JONGGESTORVENE
poëzie
3.9 met 8 stemmen 613 En toch toen dood u 't koele bed kwam spreiden
Sprak gij geen woord dat om een troostwoord vroeg, -
Bereid als een die lang en schoon mocht strijden
Zeidet gij zacht: 'Ween niet, het was genoeg.'
Gij wist: - wij zwerven door dit vreemde leven
Bij vreugdes dag, bij droefheids duistre nacht,
Zoekend het woud waar liefdes klanken beven;…
WEELDES HERDENKING
poëzie
3.8 met 5 stemmen 504 Ter stad gekeerd herdenk ik blij de weelden
Der donkre heide, breed en eindeloos,
Van 't hoge bos waar reeds de blaren geelden
En van de dreven die mijn dolen koos.
Iedere dag, of zon en geur mij streelden
Of dat de regen viel, stil-troosteloos,
Was vol van vrede en dromen die me omspeelden
Als vlinders soms een teer-ontbloeide roos.…
De gelukkigen
poëzie
3.7 met 9 stemmen 890 Zij schrijden onder 't vaag geruis der blâren
Door 't zwoele duister van een sombre laan
Waar hier en daar een eenzame lantaren
Het lover in een zilver licht doet staan.
Zij spreken van hoe droef ze eens beiden waren,
Wat pijn ze elkander hebben aangedaan,
Maar dat zij toch na leed van vele jaren
Een grenzeloos geluk zijn ingegaan.…
DE ELLENDIGEN
poëzie
3.3 met 7 stemmen 642 ZIJ zijn de zwervers met de doem geboren
Van eenzaamheid en eindloos-schrijnend leed:
Hun wereld heeft haar diepste schoon verloren
Sedert hun droefheid alles ledig weet.
Geen helle droom, geen vreugd kan hun behoren,
Liefde is hun nooit een zacht-verwarmend kleed:
Zij pogen slechts het stil verdriet te smoren
Dat rustloos aan hun zieke…
De maagd
poëzie
2.0 met 1 stemmen 756 Dan gaat mijn peinzen langs mijn lege jeugd,
Langs de ijdele uren onbewust doorweend
Toen mijn smalle lichaam rijpte tot vrouw,
En wat daarna kwam: langs mijn korte vreugd,
De hoop van eenmaal met een man vereend
Te zijn, langs al wat nooit gebeuren zou.…
De zwerver
poëzie
5.0 met 1 stemmen 1.146 Mijn peinzen zwijgt, - heb ik dan niets gewonnen
Bij 't rustloos zwerven langs des levens kusten
Dat niet verbrak, dat niet tot niets verging?
En in mijn ziel waar zoveel smarten bronnen
Rijst zacht geluid, een stem van stil berusten: -
Toch, één ding bleef: de schone erinnering.’…
HET NAAKTE MEISJE
poëzie
4.0 met 4 stemmen 832 Vreemd: haar figuur zo jong en fijn-gebouwd
Doet niet de wilde hartstochten opbruisen
Van wie haar zoele heerlijkheid aanschouwt
Doch voert zijn denken naar een land van droom
Waar langs een weg de hoge bomen ruisen
En de avondlucht vervuld is met aroom.…
DE SCHONE HERFST
poëzie
4.5 met 4 stemmen 880 Naar deze herfst had ik ontroerd gewacht
Als naar een nacht van zwoel doorgeurde dromen:
Naar 't koele licht en naar de gouden bomen
In grauwe nevel langs de smalle gracht.…
Grijs landschap
poëzie
4.0 met 1 stemmen 467 Het landschap ligt, een droom zo onbewogen,
Door't ijle floers van dampen overtogen.
De dag is stil en fijne regen leekt
Wiens zoete ruising vage treurnis kweekt.
De bomen staan ontloverd en gebogen,
Hun zwarte takken grillig voor de hoge
En strakke hemel die, tot grijs verbleekt,
Geen milde zon of troost van blauwte breekt.
En hier…
Het Lichte Beeld
poëzie
4.5 met 2 stemmen 514 En al de dagen naar wier stil genaken
Zo lang ons droef verbeiden was gericht
Zullen wij samen zoete vreugden smaken
En fluistrend gaan of mijmren, de ogen dicht.…
De eenzame
poëzie
4.0 met 3 stemmen 383 Moeder, hebt gij dees foltring dan gewild,
Moet ik om u de barre nacht vervloeken?
Ik vind geen rust zelfs in de schoonste boeken,
Niets is er dat mijn dof gekerm nog stilt.
Gij smaaddet haar: toch was zij lief en mild...
Gij deed ons de onherbergzame oorden zoeken
Waar ze eindlijk stierf. - Moeder, zal ik u vloeken
Nu weer mijn droom…
Dood
poëzie
4.0 met 1 stemmen 605 Mijn peinzen kan de vreemde dood niet loven
Die me u welhaast voor steeds genomen had:
Uw lichaam dat mijn droom ontroerd bezat,
Uw bleek gelaat welks lach mijn smart kan doven.
Dan had ik u nooit bevend meer omvat,
Nooit meer uw haar gestreeld, zijn geur gesnoven,
Met u nooit meer door zomers blijde hoven
Gedwaald of laat door de avondlichte…
Herinnering
poëzie
4.0 met 2 stemmen 462 Velen die 'k noodde in mijner dromen woon
en die er 's levens wondre beelden zagen
hoorde ik elkander met verwondring vragen:
‘Hij roemde zo, is dit dan al zijn schoon?’
En andren lachten luid: ‘Hoe ongewoon!
Hoe vreemd, hoe dwaas: hoe kan hem dat behagen!’
en keerden weer naar de eigen grijze dagen.
Doch geen van hen gaf mij 't verwachte…