Alle inzendingen over de dichter leeft

Dood is hij niet dood want de stilte is waar hij begint. Zijn muziek is altijd dichtbij het leven en de woorden die leven met zijn stem die wenst wat niemand kan vergeten als hij de dood weer ontroerd laat wachten op zijn laatste act. (25 jaar is geen eeuwigheid)…

al draai je niet meer mee in het spel op aarde je blijft voor mij altijd van grote waarde ik zal je koesteren in het besef dat je niet meer leeft ik zal je liefhebben zolang de rivier in mij tranen geeft…

boodschap me niet over jouw laatste kerst dit jaar ik wil het, hoor je, toch niet horen alsof je de dood nu al binnenlaat begin deze keer niet over het duister en kom me niet aan met het leed van oorlog en honger en zorgen kom alsjeblieft met je warmte ik kruip dicht tegen je aan en besef godzijdank dat je leeft…

Dwalend in gedachten gaan mijn ogen voort naar al wat leeft. En wat mij toelachte op de helling van pijn en vrees. Ergens in een hoekje waar ik een boek lees. De stilte overheerst mijn hartslag lijkt monotoon. Is af en toe van slag van immer wonderschoon.…

Wie dan leeft zal omkijken en denken dat wij zonder zorgen waren, maar wij zijn niet zonder zorgen, dat wij ons druk maakten om een dode mus, maar wij maken ons niet druk om een dode mus, maar om een levende, een levensgevaarlijke, een dodelijke mus en dat wij gelukkig waren en niet beseften hoe dood wij spoedig zouden zijn. ---…

de wind die over de zeedijk ons bevoer als vreemdelingen op haar rug blies de klanken van de door ons bespeelde klankschalen over kwelder en Wad zij, zij die de dood heeft geaccepteerd leeft haar laatste momenten voor vandaag aan mijn zij, spelen met de muziek en de klanken de wereld laten overgaan en wellicht de hemel alvast voor haar…

Wat leeft groeit spontaan. Een blad valt, zoals alle bladeren vallen. Zaden kiemen. Een mens wordt geboren, zoals alle mensen geboren worden. Zoals deze kreupele woorden zeggen, zijn daar bepaald geen woorden voor. Gedichten verwijzen alleen maar, naar de werkelijke werkelijkheid. Ware dichters zijn sprakeloos.…

Onvoorstelbaar saamhorig, kosmisch sterrenstof, is al wat samen leeft. Zijn strandmensen. Zijn zandkorrels. Zijn wonderen. Zijn wij.…

Wanneer ik U meen te zien, zie ik wolken kleuren, in het breken van Uw licht. Wanneer ik meen U te horen. hoor ik het jagen van de wind. Wanneer ik in diepe stilte bid, voel ik het kloppen van mijn hart. Wanneer mensen U menen te kennen, kennen ze zichzelf niet.…

De onuitgegeven gedachten en regels grond, de gezaaide dagboekfragmenten de straten en lanen die ik slapend beliep, dat verdrietige, de liefde, die publiekelijk aan het voetlicht leggen, ik denk van niet. Bij sommige momenten hoeft niemand toe te kijken, te schoffelen in onze tuin of gazon wat we niet hadden, te maaien of betreden. Nu…

Dien ze toe en u zult ervaren hoe ook in u een dichter huist.”…

Wijsheid die alle mensen delen, met al wat leeft en leven geeft. Ervaringen die wij vergeten, maar die niet verloren gaan. Ze worden veilig opgeslagen. Ze gaan terug naar een bron, waar intuïtie gevoel uit put. Waar herinneringen leven. Dichters zoeken er naar zin, maar vinden er geen woord.…

Vrede zou zich mogen verbreiden en verspreiden als het strooigoed van Sint Nicolaas je zou het mogen rondstrooien zodat hart en geest zouden ontdooien en waar eens oorlog was en heerste zou dan vrede eindelijk zich kunnen ontplooien.…

Hij leeft. Hij vermoedt dat hij leeft. Hij wendt zich van veel dingen af die zijn. En sluitende man kiest hij vrouw om aanspreekbaar te blijven. --------------------------------------------------------- Piet Gerbrandy (1958) is classicus, dichter en poeziecriticus.…

het even Een tijdstip te geven Van hot naar her Ren je rot Je gaat te ver Woorden schieten door elkaar En raken soms de juiste snaar Die een streling geeft Of een eigen leven leeft Ontspant het verhaal Ontspant het geheugen helemaal Een stuk lichter Is de dichter Een stuk dichter Bij zijn gedicht Zijn verhaal Het eind is al in zicht…

Oude dichters verliezen niets, zolang hun hart blijft kloppen, zolang ze adem blijven halen. Genadige gedichten blijven. Zo verliezen oude dichters ook hun wilde haren niet.…

de nagels nog zijn bevuild van de brijerige ontlasting, ook in de natuur leven heeft zijn nadelen neen, een dichter heeft niet altijd slapeloze nachten…

De herfst waait door mijn hoofd en ik verlang slechts naar de zang en storm van de wind over wat mij is beloofd: een lang en gelukkig leven zolang als dat ik deze herfst voorgoed mag beleven.…

Veel vermoeden, weten dat je 't niet verklaart; zoveel hoofden, zoveel hoeden elk ziet het naar eigen aard, ieder leeft zijn rouw of woede.. Dichter is ... wie beelden baart.…

Veel vermoeden, weten dat je 't niet verklaart; zoveel hoofden, zoveel hoeden elk ziet het naar eigen aard, ieder leeft zijn rouw of woede.. Dichter is ... wie beelden baart.…

Een vlindertje zit op het raam Zittend wacht hij met zijn vleugels gevouwen Niet wetend van de faam Niet wetend hoe hij zijn leven zal opbouwen Maar ondanks dat gaat hij de wereld tegemoet En pompt zijn vleugels vol met bloed Hij vliegt verzekerd over de heg Zoekend naar zijn levensweg Ik kijk met grote ogen naar zijn cocon Die hij als rupsje…

Sterren zo ver in het zwart, her en der. Wat is de wereld klein en het Rijk der Hemelen groot, oneindig. In ieder wezen brandt het vuur, doch het leven dooft op den duur...…

Ik voelde mij als een kogelvrij vest, niets kon mij raken. Voor donder en bliksem was ik veilig. Stormen deerden mij niet. Zelfs het duister kon mij niet opslokken. Maar ik miste het Licht!…

Door dit soort liefde, van die naaste naast je, die een luisterend oor gegeven heeft, merk ik weer dat na een tijdje deze dichter toch weer dichter bij het heden leeft.…

Dichter, Je mag dan misschien denken dat je de sterren bent en de maan en de zon waarschijnlijk ook en dat je niet in de wereld leeft, maar in het heelal.…

De reiger danst met afgehakte poten de merel zingt met doorgesneden keel de dichter schrijft met haar ontstolen woorden alleen de laster is wat er blijvend blijft.…

er is een engel die mijn kind hoedt die zo vaak in zijn overmoed het leven zo roekeloos lijd misschien is het juist omdat hij zo om het leven geeft dat die engel zo dicht bij hem leeft.…

Als je wordt geboren, onschuldig en naakt In een Paleis of ergens drie hoog achter Staat er geschreven wat je van je korte leventje maakt Had Leonhardt Huizenga niet ooit eens de gedachte “Je leeft maar zo kort, en je bent zo lang dood” Dat mag dan wel zo zijn, maar wie zegt me dat... ...het leven eindigt bij de laatste ademstoot?…

Leef je leven Je leeft jouw leven Je leeft je leven slecht of goed Je leeft gewoon je leven, zoals jij denkt dat het moet Je leeft zoals je leeft, aan jou is het leven gegeven Je leeft op deze aarde maar èèn keer Je leeft en richt je ogen ten hemel, bidt en vraagt om genade Je leeft, wanneer je leven eindigt dat weet alleen de Heer Je leeft…

Hoe eindeloos leeft vertrouwen onopgebouwd, hoe raakt illustere illusie troostloze doffe liefde kwijt? Als waarheid leeft, onbevreesdheid in vragen die bij het leven horen. Als de leugen verschuilt waar eerlijkheid verschijnen kan, waar geen liefde macht weergeeft.…