Alle inzendingen over de lucht was blauw

Een glimlach dwars doorheen de grijze wolken die regen zeggen, straks of al heel gauw; Vanmorgen was nochtans de lucht nog blauw en zouden lichte liederen mijn ziel bevolken.…

De lucht is blauw en koud vandaag alsof de dampkring dunner is en ik de lege ruimte ervaar waaronder de huizen klein en laag zijn zonder enige betekenis vluchtig en inwisselbaar De oude houtfabriek lijkt lek Rechts opzij aan de onderkant stijgt er rook op uit het pand…

De lucht vertelde: 'k Hoorde altijd graag naar 't spreken van de lucht. En in mij vingen aan, dankblij, te zingen Uit lichtetijden lichterinneringen Glanswoorden vol van liefde: vleugelwoorden, Die altijd hoger ruisten; vredewoorden, Die altijd heller straalden, tot zij blonken, In 't blauw verspreid, als eeuw'ge sterrenvonken.…

eens schreven we samen zee ik keek in je hand en glinsteringen van zomer vulden de lucht met blauw, bloesems bomen, beminnen vlinders aarzelden niet, ze waren gewoon onmeetbaar en wij zee daarna zei je woorden van wolken, meestal vogels in regen rotsen roest rozen verscheurd en het water werd donker, de poëzie haastig in…

morgen zal ik je haren vlechten mijn kind morgen wanneer ik de aarde ben rondgegaan en de zon heb aanschouwd ik zal ze door je haren strelen we zullen stoeien en spelen en hoog in de lucht met blauwe bloemen om ons heen zullen we de verte liefhebben en zachte woorden spreken morgen, ja morgen mijn kind zal ik je omhelzen…

De nacht wacht op dat wat komen gaat de lucht kleurt blauw een tranen dauw gekroond met rozen klapscharlaken vurig rood. Beminnelijk groen springt gazellewaardig in het oog, heesters weven een gedicht. Een eenhoorn breekt het licht aan de oever bewegen zwanen pirouettes in sierlijke bogen.…

In een penthouse in Manhattan vermaken zij elkaar glimlachend De lucht is blauw, balkondeuren open beiden in ontklede staat Tere schaamstreek bedekt zit zij het oude wicht in balans met blote dij de armen wijd uitgespreid Zijn haar krult roodblond uit zijn slip Zou hij zich omdraaien en haar naar beneden smijten vanwege levensverzekering…

De lucht is blauw. Boterbloemen bloeien. Voorbij het pad verschijn ik weer alsook de schaarse auto's. Een haan kraait honden blaffen. De stilte blijft de lome traagheid van zomerdagen lang geleden. De zomer rekt zich uit tot in november.…

De eerste maandag De Zon kwam op, de lucht klaarde blauw, besneeuwde weide nog wit, niet door vervuiling grauw, ik liep langs sloten, dichtgevroren, met een enkele wak en Zwanen, heel verloren.…

tot op een dag de roze bril is afgegleden de wereld kreeg weer zijn normale kleur jij was weer jij en ik weer ik met ieder weer een eigen deur ooit zal de lucht weer blauw gaan kleuren en zie ik bomen weer in 't groen oh... weet alles maar eens van tevoren... ik zou 't zo weer over doen.…

Ik keek omhoog de lucht was blauw en in mijn gezicht scheen de zon fel. Gedachtes gingen door mijn hoofd. Door een ongeluk ben je niet meer hier.. What the hell! Nooit meer die lieve lach, nooit meer chillen in de avond of een praatje overdag. Die lieve meid ik altijd zag met een lach, zo ineens weg zonder gedag.…

is blauw, ik blijf mij laven Aan schone kunst, maak beelden buit Sculptuurtuin; voedsel voor poeten…

De lucht was blauw geverfd. Ik zag het tikken Van iemand vinger, zonder één geluid. Er waren sterretjes, als speldenprikken. Toen werd ik wakker. Languit in het gras Zag ik de blauwe hemelkoepel trillen, De sterretjes nog steeds oneindig klein. Een wind stak op. Het gras begon te rillen.…

De lucht was blauw geverfd. Ik zag het tikken Van iemands vinger, zonder één geluid. Er waren sterretjes als speldenprikken. Toen werd ik wakker. Languit in het gras Zag ik de blauwe hemelkoepel trillen. De sterretjes nog steeds oneindig klein. Een wind stak op. Het gras begon te rillen.…

alle luchten waren blauw uren schreden voort in kerks groen de paden op met zachte demping spelden in gebroken witte knop oeverloze zwam het hoofd loodzwaar vol voos bezinksel stevens recht vooruit moe en klam een bord zei dit is natuur gevallen bomen gaan gewoon rotten er kwam een paard met mens voorbij soms een hijgende trimatleet…

ik zag hoe de wolken elkaar kusten de lucht was blauw; de zon verstreek langs witte hoogtes beneden op de grond stond de tijd alleen gelaten door mijn hart verloren tussen bomen liepen slechts mijn dromen over hoe het was geweest- ik mis je zo ik mis de glans van wie je was, van wie je bent van wie je steeds zult zijn het blijft- en…

ook al oogt de lucht zomers blauw en het late groen nog steeds tot verbeelding spreekt vult mijn adem de geest al met belegen dauw; ik word deels van de hemel losgeweekt de voeten dragen schaduw zwaar als het gras in zijn lengte gaat berusten ook de ochtend die steeds meer verlaat verkort mede het licht op gangbare lusten neen, het zijn…

De luchten weer blauw alsof een schilder een nieuwe tube verf aanspreekt en zich verwondert over de helderheid en de breking van het licht. Heel binnenkort weer dromen van eindeloze avonden waarop de mysteries ter sprake komen van liefde, geboorte en dood, van tederheid en hartstocht, kinderen en toekomst. Heel binnenkort.…

Kijk bij je voet, maant hij, waar speenkruid bloeit, de lucht gespiegeld blauw is in het diep. Voel warmte op je neus, zie 't vroege blad van vlier. Je keek te ver. Wat je zoekt is hier. -------------------------------- uit: 'Uitzicht genoeg', 2013.…

Het bewenen de zon gaat onder de lucht kleurt blauw rood en geel een hemelse troost de duisternis valt de moeder beweent haar kind ze rouwt om haar zoon samengevouwen handen smartelijk tegen haar borst Roger van der Weyden, Piëta ( bewening van Christus) Museum voor Schone Kunsten van België, Brussel Het doorbreken wolken…

Een heel klassiek gedicht dat kan bevrijden, met beelden die de lucht weer blauw doen zijn, wat zou ik graag daaraan mijn woorden wijden, hoe vreugdevol zou zo'n gedicht de pijn van velen toch en beetje ooit verzachten, wat zou de wereld blinken in het licht!…

De lucht is blauw de wolkjes wit. Een prachtig tafereel.. Ik kijk naar hem. bewonder hem. Zwaai maar wat overmoedig. Zijn oog is klein. Hij kijkt naar mij, ik voel me heel reusachtig. Hij is niet bang, ach ja waarom. Hij is nu blij te leven. Ik heb een boek, daar staan alleen maar mooie vlinders in geweven.…

wolken die drijven aan een lucht zo blauw de wind hult zich in zwijgen waar ze aarzelde of ze spreken zou de zon die zo vroeg begon verjaagt enigszins de kou deed haar best al wat ze kon maar toch klamp ik me vast warm me intens gelukkig alleen aan jou ik ben jouw aapie en jij die van mij we zij elkaars ballast en toch ook elkaars slaapie…

blijf nu eens - zegt ze in mijn wereld waar luchten altijd blauw regen niet striemt en toverballen in blijde afwachting van kleur verwisselen niet van gedaante waar niets verdwijnen kan ook jij niet en dan kijkt hij haar aan - niet gewoon maar vijftig graden warm en lang zij wankelt en smelt wees maar niet bang zegt hij terwijl…

Ik zag in mooie visioenen het gras zo groen en lucht zo blauw en in het midden van dat veld daar zat een hele oude vrouw. Ze kon vertellen als geen ander had voor iedereen een lief woord ik had daar altijd willen blijven in dat mooi en heerlijk oord.…

Het geeft niet, het doet er niet toe, de lucht is blauw en ik voel me goed. Ik wandel verder en voel me niet moe, ik loop zingend de horizon tegemoet. Er is niets wat ik wil of wat ik zoek, ik voel me ontspannen, er is geen druk. Als ik goed kijk, ligt het om de hoek; sommigen onder ons noemen het geluk.…

was blauw er kwamen vogels aangevlogen wat een rare vogels zei jij alle vogels zijn raar zei ik een rare droom ik heb het op dromen gezien…

Nu is de lucht met blauwe denkbeelden overtrokken, de avond koel als een avond werkelijk is: licht, koel, hulpvaardig. Ik strijk je over je haar. Je haar is veilig: bloemen zijn overal aanwezig. Je handen zijn overal aanwezig. In de stoel lees je me als een krant. Je legt de krant weg: adem die je inhoudt, uitademt, inhoudt; vormt.…

Of was de lucht niet blauw en klaar, Al kromp de blijde dag? Geen bloempje nam de vijand waar, Die op de hoogten lag, - Eer, in het grauwe nevelkleed, Dat kilheid met zich droeg, De berggeest van zijn sterkte gleed, En kleur en geur verjoeg.…

‘t Is mei, ‘t is mei, de lente is gekomen, De wind is warm, de lucht is blauw, ik ruik De jonge blaadjes aan de blije bomen, De vlinders vliegen, buiten. En mijn buik Zit ook vol met fladdervlinders, binnen. Vandaag, vanavond, gaan we samen uit. Vandaag, vanavond, gaat het echt beginnen. Vanavond streel ik zacht haar zachte huid.…