Alle inzendingen over de obsessie

zuivere wiel van geest en ziel, waaruit de vrije passie spreekt, zuigt alle energie uit de beelden waarin de helderheid ontbreekt, zijn alleen te pareren met oprechte daden met de drang in stilte te ageren en wordt op dat moment vermoord, verlamt je in de angst, tot je op de hoek van de straat, een gelijk gelaat ontmoet, dat met de obsessie…

Het was een obsessie geworden en daar was ze zich van bewust. Ze sloot haar ogen in de nacht en ze sloot ze overdag als de geluiden van de buitenwereld door het venster naar binnen drongen. Dáár was de vrijheid, oh , heerlijke vrijheid.…

energie tot beelden waarin de helderheid ontbreekt, zijn te repareren met oprechte daden in een echte drang te ageren, is in 'mond en mind 'gesmoord, verlamd tot verbale angst,wat in het verleden werd vergeten in het heden weer versleten, waaruit de stilte spreekt tot ik op de hoek van de straat passanten ontmoet, die met de obsessie…

het lijkt verdomme wel of ik ben opgegroeid tussen witte jassen; altijd pogingen een wankel evenwicht te verruimen of bezig lege bladzijden te vullen met opgeraakte gedachten het moet geen obsessie worden geen ontworteling van maangewassen dan liever op pad met dode paarden die niets zeggen terwijl de levenden op ontknaping van gemis wachten…

zalen waar meesters van de schilderkunst nog tonen hoe de voorlopers van de Jugendstil de Romantiek tot leven brengen Het grote fluisteren begint: de femmes fatales van Klimt laten zich zien Door zijn ogen laat hij ons kijken naar de vrouwen die hij zo meesterlijk "versierde", naakt of gekleed maar steeds ontroerend Was het zijn obsessie…

Door media belagend danste zij jong over het scherm Blondgelokte borsten vragend heupen wellustig vooruit verwrongen wulps beeld tastbaar bezongen Drang niet stillend werd sterk dwingende lust thuis op het werk zijn passie rijkelijk betastend Obsessie speelde met geweten het beeld niet uit te zweten Dromen teisteren ongekend gedreven…

snaar diep in mij even kruisten onze blikken het is misschien ridicuul maar dat was genoeg ik wist onmiddellijk dat we voor elkaar gemaakt waren we werden geliefden verstrengeld in samenklank van tedere innigheid de eeuwige liefde was bij haar kortstondig ze wilde haar leven leiden zonder liefde als ballast tabula rasa was haar obsessie…

Door de schok van de foto van een onopgemaakte Oprah is de obsessie begonnen. Ze praat alleen nog over de vergankelijkheid der dingen. Ze gebruikt botox; haar huid is zo strak dat bij praten de lippen scharnieren in de mondhoeken en de oren in cadans mee bewegen, rest van het gezicht is onbeweeglijk glad als een naakte diepvrieskip.…

Elkaar te lief te hebben in elk verschil verder dan de dood op de favoriete plek, uiting van de kracht klinkt in ieders wil gevoel komt voort uit een vreemde obsessie, leidt tot in de aarde geploegde concessie.…

Tot die obsessie breekt met vele maskers, die huilen op de eerste rij, het geeft de passanten wat ruimte en wat moed, alleen verliest een wolf nooit zijn gecamoufleerde streken en blijft in verbale bedoelingen steken.…

Terwijl ik dicht bij jou ben en zachtjes met je praat Dringt zich ineens het idee op, waardoor het niet meer gaat Ik wil zo graag weer samen leven, luisteren naar een lied Maar de gedachte houdt het tegen, genieten kan ik niet Ik probeer het idee te bestrijden, de gedachte tegen te gaan Maar hoe meer ik vecht ertegen, hoe meer het door blijft…

Ik zie dichtbij je op de plaatjes de foto's genomen van jou Je vult de lege stilte's met je leuke praatjes Ik zou je willen zeggen dat ik echt van je hou Maar niet op een manier die ze in de liefde bedoelen Ik zou het uren volhouden alleen maar praten met jou En dat jij mij uit zou leggen hoe je het zo mooi maakt op papier…

ineens voelde ik het het was er al heel lang het was alleen niet bevatbaar geweest of ik was niet bevattelijk haar vorm zwevend boven het licht was ik tienduizend ezels die zich aan dezelfde steen stootten zij was een gewoonte geworden ik en mijn verborgen zadelpijn niemand op een roestende fiets kan uit twee verschillende werelden komen…

Iets kleins dat groot wordt: je ziet een schroefje liggen – dat ergens ontbreekt.…

daar is ze in het verschiet en ze is alles wat je ziet veel te lang heb je aan de poort gestaan veel te lang ben je vreemd gegaan en dan is er niets dan die tollende irissen die me naar peilloze diepten doen vissen een duiker die naar adem snakt een oester die de zee inhapt een woordeloze aandrang en tijdeloos in de tang na haar is er…

Als ik nou 's zou vergeten dat ik om je geef Als ik nou 's zou vergeten dat ik door jou leef Als ik nou 's zou vergeten dat je belangrijk bent Misschien zou ik dan ook vergeten dat je me helemaal niet kent...…

Tussen harde omslagen liggen Mozarts sonaten. Ik sla ze op en kijk in een heelal met zwarte gaten. Nu zou ik willen spelen, branden, verdampen tot muziek. Hoe ook mijn energie de toetsen ranselt: Mozart, je naam is nacht, geen licht komt gloren. Mozart, je maan is zwart en stil. Niets hoegenaamd komt mij ter…

ik zie je in de HEMA het is net half tien lig nog steeds op schema jij hebt me niet gezien ik zoek er naar een broek drie kaarsen en een pop neem snel wat boterkoek want zuurtjes die zijn op jij staat bij kassa vier voel me volstrekt verloren het duurt wel een kwartier voor ik je stem kan horen wil niet dat jij mij spot ik volg je…

In heldere eidetische dromen waar ik gebeurtenissen oproep waarvan het beleven voelt als werkelijkheid - verzeil ik in dimensies waarin tijd en afstand door verbeelding geslecht mij inleef in Vincent zijn strijd - arriveer in Arles waar ik hem de hand reik maar zoals elke keer in een gevaarlijke tremor steken blijf - mij…

in het dichte riet verscholen, de schaduwen van jou en mij, ik lig hier kijk in je holle ogen, roerloos ben je, onbewogen achter ons het water, beweeglijk fris onder ons het zwart van vlees ik vrees de ochtend nog het meest, de zon die schaduwen langer maakt de tijd die wegkruipt naar het licht, ik nu met mijn ogen dicht jouw beeld…

mijn hart danst van verlangen in het ritme van onzekerheid het jaagt mijn warme bloed in al mijn verliefde cellen gedachte aan dit erotisch festijn vult de nachten met dromen droomt de nacht die gaat komen laadt mijn passie met hartstocht vage contouren van zilverdraad in een web gevangen geraakt glij ik langs de ragfijne banen naar de…

De staat bespaart geeft minder uit het volk spaart geeft veel minder uit Zo sparren we met elkaar zo sparen we elkaar Voor wat, voor wie "waartoe leidt die weg die wij moeten gaan...?"…

Groene kleuren zwermen om je heen Je gaat naar daar, Alleen, Je staat daar met de kaars in je hand Je bent niet tegen het geelrode bestand Vuur teert op het zachte hout De knettering, je voelt je oud Je weet niet wat je ziet De hitte voel je niet Steek jezelf in brand Sta niet domweg aan de kant Zorg dat je je niet verbrandt…

het heelal in jouw hoofd is de bron van mijn gedachten oneindigheid in denken beëindiging van leven stuurt rusteloosheid naar waanzin…

tomeloze kracht die mijn stroom van woorden brengt in een vrije val als een sneeuwbal die bergafwaarts voortrolt, ongeremd en groeit zonder oog voor werkelijkheid steeds weer passeren striemende beelden mijn geestesoog verlating, jaloezie vernedering amper overwonnen dient een volgende zich aan een wond die ik open houd bezeten…

Nauwelijks bewogen, de grote ogen, de hoge de belangrijke en onderweg vergeten bedenkingen de verschillende gezichten die hij over z'n kop trok sinds hij zelf als een man uit een stuk door de dagen wandelen moest en niets mocht hij laten liggen niets ontsnapte aan hun taaie aandacht op afstand geen meisje is geknakt blijven liggen, geen moeder…

Het ligt in de planten de kasten de manden met was de keukenladen de krantenbak en het krabt zich de hele tijd en je luistert want je wilt weten hoe groot het is maar het verplaatst zich voortdurend zodat van hier tot daar telkens iets anders wil zeggen. En als je schreeuw je niet maar nog steeds weet je niet hoe groot het is. En je bent zelf…

altijd op zoek gewapend met zijn zaklamp naar ongein die zijn leven zou kunnen verstoren zijn leven is zoeken zoeken is zijn leven helaas zijn leven is zoek onvindbaar…

Hoeveel houdt u van een gedachte? Meer dan van een levend mens? Hoeveel eert u een waanbeeld? Meer dan alle prestaties van alle personen om u heen? Hoelang blijf ik voor u een schim? Hoelang blijf u mij nou negeren? Hoelang moet ik blijven bidden, tot dat u mij ook zal eren?…

Elke dag keek ik achter de gesloten deur waar jouw verborgen hartstocht wachtte. nihil zicht door de sleutel in het slot met één versterkt droombeeld in gedachte. Het enigste kijkgaatje kon niets verzachten. het wonder voor een geopend boek een taal dat is geschreven en gedrukt met een cijfercode achter een gesloten doek. Met gesloten…