Alle inzendingen over de perspectieven proberen te zien van ieder kind maakt jou en het kind gelukkiger.

Vrouwen geven mannen graag een standje opdat ze een stootje krijgen of zoals Anouk het vertelde in Linda's zomerweken 2013 o.l.v. de sensuele vileine Linda de Mol: "Je wilt wel eens door de kamer geduwd worden! "…

Zelden zag ik zoveel klazen, zelden zoveel pieterbazen, vanaf mijn galerij bezien, goed, dat de koters ze niet zien, want zoveel overdaad van sinterklazen, moet toch ieder kind wel erg verbazen. Een duplicaat van een verklede man, geen kind, die er dan nog in geloven kan!…

Kind Meisje Vrouw Dat zag ik in jou Je bent wie je bent Zoals iedereen je kent Een wonder Dat maakt jou zo bijzonder…

Zij die twee gezonde Kind'ren het levenslicht Liet zien en ze in liefde Heeft grootgebracht moet Nu de dood haar langzaam In bezit neemt constateren Dat alleen de dochter nog Om haar geeft - haar zoon Heeft al vijf jaar niet Meer van zich laten horen En hoe dierbaar de kind'ren Voor haar zijn blijkt wel Als ze na uren diepe…

Waarom voel ik iedere dag nog het gemis? Waarom is het zo moeilijk om uit te leggen, hoe leeg mijn leven zonder kinderen is?…

steeds bedrogen toen ik dacht dat ik je in vrijheid liet ach kind je weet toch dat een moeder nooit los kan komen van haar kind ze is zoals een schapenhoeder die zoekt tot hij het lam weer vind geef me de kans om te proberen of ik je toch begrijpen kan we moeten beiden nog veel leren mijn zoon mijn kind een man.…

En door al die jaren en tijden heb ik jou, mijn kind zien lijden en vechten, en muren slechten. De tijden vergleden en nu in het heden ben ik nog slechts een schim, met een vage herinnering. Kijk mijn kind, kijk in mijn ogen zo oud en leeg en heb mededogen met deze vrouw die je moeder is. Ik vraag je om vergiffenis.…

Wie waakt er steeds wanneer we ziek zijn, wie maakt zich zorgen over jou. Het is weer moeder die zich anders, geen goede moeder vinden zou. Een moederhart is heel begrijpend, het staat open voor ieder kind. Dat zij, wat ook het kind haar aandoet, van ganser harte steeds bemint.…

ik vat je tere leven samen in een notedop het broze kan daar talmend toeven tot vermoeide stormen de luwte vinden en jij in een scheepje de zee opgaat vat ik je tere leven samen in een notedop…

Ik houd van bier en sherry, rum en gin, van whisky, wijn, cognac en van Cointreau, tequilla, port, jenever en Pernod en een glas wodka gaat er ook wel in. Mijn moeder leed aan postnatale stress; ik kreeg de borst, en zelf nam zij de fles.…

Hoe zal het blonde kindje zijn met neusje fijn en oortjes fijn en zachte haartjes als satijn? Hoe zal het blonde kindje zijn met oogjes blauw als morgendauw En rode lipjes als karmijn? Hoe zal het blonde kindje zijn met lidjes rond, en lachgezond en lonkend lachend zonder grijn?…

hoe schuldig is het kind als de streling het kleine lijf wakker maakt het weerloze hart ontkleedt hoe intens is de zee als de kleine boot verloren en verward in ongrijpbare stormen verdwijnt hoe brandbaar is de wanhoop als de man zoveel later weet dat het kind onderhuids naar liefde zocht…

mijn kind ik hou van jou maar hou je niet meer vast laat je uit mijn nestje gaan voor we elkaar ervaren als last indien nodig zal ik naast je staan spring nu maar uit het nest de wereld staat open voor jou vertrouw op haar en op de rest sla je vleugels uit op de wind vind de juiste windvlagen om te zweven om te slagen probeer zwevend…

Het glipt mij door de vingers, Nu nog niet, dat scheelt Slechts in een fractie Houd ik de eeuwigheid vast Probeer het te rekken, Materialisatie van momenten Het kan niet, Wat het machtig maakt Bestaat niet, Omdat het niet bestaat Straks een bejaarde Nu een volwassene Daarnet een kind Niemand Die de dans des tijd ontspringt…

ik wil weer de wereld spelen zonder touwtjes en structuur de eenvoud van het spel beleven zonder mens en duur niet om te ontdekken geheimen bloot te leggen maar met ontspannen lach voel me weer kind in het zien van lijnen waarin gedachten lijken te verdwijnen in wat handen creëren links of rechts om proberen zoekend naar balans…

Je bent er inderdaad niet meer, maar het woordje papa weergalmt in mijn hoofd, keer op keer Ik beloof je zoontje: ik zal elke dag aan jou denken, en graag wil ik jou dit gedichtje schenken Met elke hartslag en ademhaling denk ik aan jou, heb geen angst ik zal je niet vergeten, ik blijf je trouw…

Je doet je ogen open, één voor één en slaat me gade. Ik doe mijn ogen toe, één voor één en ga te rade. Ik zie je zo heel veel beter, intens leef ik met je mee, jouw levensloop, mijn replay. Je vallen en opstaan,  je vreugde en verdriet, je glimlach en je traan Jouw leven, mijn bestaan.…

hoe doelloos mijn reiken was zag ik niet als kind er waren dagen dat ik had kunnen beseffen misschien was ik blind of dom waarom dan al die jaren nog proberen ik had toch moeten leren van vruchteloze momenten de pijn van het niet krijgen de kilte van het zwijgen maar nee ik waagde iedere dag opnieuw en de teleurstelling…

Dat is niet lief Wat jij vindt Naar kind Dat is niet aardig Wat jij verzint Naar kind Wie denk je wel dat je bent Schijnheilig en verwend Wij hoeven jou niet meer Jij verpest de hele sfeer Klein ben je, en nietig Je maakt iedereen verdrietig En jezelf onbemind Dat je harteloos zegt Wat je werkelijk vindt Naar kind…

De kinderen rond de tafel de kleinkinderen aan het spelen op de wip de grote schommel, de glijbaan af en toe even bij de grote mensen om wat te drinken Opa en oma veertig jaar getrouwd in de tuin van Heidelust ik was net negen een van de oudsten van de vijfentwintig die er later zouden zijn Als enig kind van de oudste zoon voelde…

Vaarwel mijn zoon, leg je hoofdje neer De nacht valt voor jou, je bent aan het einde Van je zo korte reis, slaap nu mijn kindje Je voorouders, die voor je waren Ze roepen je mijn zoon, van verre oorden Huil niet mijn kind, ga de weg die je moet gaan Spoedig zul je hen zien, die je eens zijn voorgegaan Charon zal je leiden naar het Zomerland…

in deze zwijgzaamheid probeer ik jou te vinden de stilte past mij als een tweede huid wij zijn weer kinderen en delen ons verleden dragen elkaar in groot verdriet ook hier toont ons gezicht de droefenis en wederom is er niemand die het ziet…

de slaap was vannacht onberispelijk aanwezig, zelfs de taart hing aan de klok die grijnzend naar me keek, vele dromen brachten de kers terug en werd gelegen in een toef van een zoet roomhartig verlangen de bochten in de weg werden verlegd tot wijde hoepels met een enkele strook die het vluchten bleef behoeden daar de omtrek van de nacht zich…

Als jij niet steeds het goede kiest of van de weg afraakt en zo steeds meer je doel verliest wat jou onzeker maakt: Aan Mijn hand loop je nooit verloren Mijn kind, Ik ben voor jou geboren.…

beelden van hoe het ooit was verschijnen bij het zien van kinderen spelend in het gras vader en moeder dichtbij zo was dat ook voor mij maar nu nu het niet meer zo is ervaar ik steeds sterker het gemis van jou om mij heen want zonder vader of moeder ben je zo maar ineens half minder kind en een beetje meer alleen…

de Sint kan niet komen wie dat nu verzint de Sint kan niet komen dat gelooft toch geen kind ja, opa's en oma's en vaders en moeders en de juffrouw op school maar ik zeker niet!…

Je zingt in mij, je maakt me vrij Je schrijft in mij, je dicht in mij, het kind in mij De kleuren in mij, een bont schilderij Het kind dat woont in mij La, La, La, La, La, La, La, La La, La, La, La, La, La, La, La…

Oh wat ben ik reuze blij Nederland wordt groter Nederland wordt groter er komen 6 wadden bij dat maakt mij zo verschrikkelijk blij!…

de zee had het jongetje aan het strand gegeven het moest zichtbaar worden voor ieders oog 'n dood kind spreekt meer dan ellenlang vertoog de fotografe gaf het plaatje voor immer leven hun rubberbootje had het in de storm begeven onstuimige golven beukten het meters hoog de mensenhandelaar die de ouders bedroog en machteloos hun strijd moesten…

de overzijde van de stilte de overkant van de taal vallen grote woorden uit onze handen de schone is gekomen onstilbaar mooie ogen als sterren als wit glas haar gezicht de maan vaart de wereld voorbij zachte stappen tussen de schelpen de nacht sluit ons in haar armen de schone is gegaan we leren afscheid nemen nooit van jou…