Alle inzendingen over de taal die we zocht

jij bent van goud, en hebt alles mee, maak jij een fout, maak ik er twee, loop ik op mijn tenen, door verkeerde taal, is boosheid snel verdwenen, want jij bent het voor mij helemaal, in mijn ogen is er niemand zo mooi als jij, in mijn hart is geen plaats voor een ander, alles wat ik zocht heb ik naast mij, jij en ik bestemd voor elkander…

Ik heb gereikt naar de sterren om die te plukken voor jou ’t maanlicht wilde ik stelen en strooien boven ons bed ik zocht rozen zonder doornen een hart dat nooit breken zou.…

ik heb keien gezien op de paden die mijn leven kruisten imposante brokken rots van basalt of graniet in hun schaduw was je er niet zocht onopvallende stenen met een handzaam gewicht bij toeval rakend belicht kleur en vorm bepaalden of ik ze zou rapen om mijn bestaan completer te maken zij spraken de talen van plaats en tijd door…

Zo langzaam als een slak. Wandel ik over straat. Ik loop op mijn gemak. En niets dat mij ontgaat. Iedereen raast mij voorbij. Druk met de dingen van de dag. Kijkend naar hen voel ik mij vrij. En blij dat ik iets langzamer lopen mag. Want ik wandel als een slak. Ik kijk om mij heen en geniet. Ik wandel op mij gemak. En haal rust en blijdschap…

jij zocht ik zag ik kwam jij keek wij keken we kletsten we kwetterden tetterden kusten we wilden we deden waren zo gretig zo dwingend zo naïef zo onwetend zo veel zo vlug te onbewust te onmachtig te gewond te bevechtend te weinig tevreden waren wij dat? wie was jij? waar was ik?…

We zochten de rennende rukker Maar vonden de trekkende trucker Die riep: 'Dit is niets Kijk die man op de fiets En dat zie ik het beste als kenner Daar rijdt nou een rukkende renner.'…

Wie lacht niet, als hij de mens beziet. Ja, hij is mens ten allen tijde. Met al zijn hebbelijkheid. Vooral als hij eet. De één schrokt, gunt zich geen tijd. De ander eet als een muis, zoekend naar ongerechtigheid. Stel je voor een lief oud vrouwtje, ze zegt geen woord, omdat ze het niet kan. Maar wordt stilletjes gevoerd, door een aardige…

bij toverslag, out of the blue Meldt zich een doctor in de oude talen Een godsgeschenk, een wijvat vol verhalen Voor tien jaar, met tienduizend euro toe De rectrix denkt, die talen zijn niet dood Maar goed dat ik hem tien mille extra bood!…

Kijk dan in 't Groene Boekje of Van Dale Bij twijfel kun je 't beter niet inhalen Be careful met zo'n Engels fetisjisme 't Is advertentie- en reclametaal Als headsets, slips of ladyshave en speakers Als pants en carwash greendeal shorts en sneakers Die gaan met 'Onze Taal' norm aan de haal Wat ik maar zeggen wou, ik zocht en keek…

terwijl hij uitkeek op de hoge witte blinde muur zag hij het mangrove moeras de reflectie van de vurige zon op het water hij zag de adelaar in het grijze licht de wilde haas in de verte het glooiende land het wisselende wolkenspel erboven geen ijdele woorden maar pure poëzie waarmee hij de zieke uit zijn bed bevrijdde…

~~~ ooit wilden we na het begin een samenhangend midden en een uitgeleefd einde maar de groeiende leugen waarop onze relatie dreef was als een duistere rivier die alle echt verbrak in het somberdonker zochten we nog eenmaal naar verheldering jij keek als eerste weg we verloren allebei ~~~…

ik heb je gevonden eindelijk maar toch overal gezocht het verbaast me nu nog je was al die tijd al daar veel te dichtbij daar zocht ik niet naar ik keek je voorbij nu zie ik het wel we hebben vrij baan ik heb je gevonden laat je nooit meer gaan…

we zagen de kale hoofden van dunne bomen de droeve bladerloze dans van hun lange armen onze poreuze handen zochten meanderend de winterse weg naar elkaar…

Ook al zijn we als mens Nog zoveel verschillend In karakter, religie en waarden en normen Ook al spreken we niet altijd dezelfde taal Er is maar één wereld En die is van ons allemaal.…

Gevoel van vertrouwen en tederheid We zochten het we waren het kwijt En we hadden het op dat moment gevonden Het gevoel van spanning en van lust Van het willen en niet mogen Daar waren wij ons van bewust Het is ons overkomen En het blijft, wat ik ook probeer Dan denk ik er even aan terug Heel soms, af en toe ene keer Aan de nacht die er niet…

Begrijp me niet verkeerd Ik heb mijn leven lang geleerd hoe ik moest voelen: Ogen dicht, de rem eraf en Keihard op mijn doelen af Voelen deed je later maar Al was je daar waar je moest zijn - En deden dingen pijn en wilden Tranen mij omhelzen, knelden woorden met mijn hart En persten lauwe, grijze woorden zich een weg Door mijn geweten…

Welke taal dan als het hart zijn maatslag mist men met laarzen aan slapen moet vogeltaal niet langer hoorbaar is? Wat nu als we de wereld groter maken de taal van het hart leren verstaan we zeggen: kom maar kom maar bij ons!…

ik was één met rotsen en spelonken zocht naar een verborgen kras een tekening van hoe het vroeger was voelde je aanwezigzijn in steen, herinneringen schoten door me heen in ontzag voor kracht en opgeslagen macht tijd heeft hier niet stilgestaan is langsgegaan in tal van kleine levens die hun gevoel in kleur hebben…

Ik zocht mezelf en ik vond jou! Ik zocht vriendschap en ik vond liefde! Ik zocht een thuis en ik vond er twee! Ik zocht het heden en ik vond de toekomst! Ik zoek niet meer, ik heb genoeg gevonden......…

We spreken weer de Nederlandse taal en verlangen naar het Vaderland voor onze laatste rustplaats.…

een nieuwe vlam we zouden vrienden blijven laatst zei je dat je zocht naar een lief meisje naar een meisje zoals ik en nu pas weet ik zeker mijn nieuwe vlam is duizendmaal beter.…

Taal die mensen vervreemdt, van hun aardse paradijs. Vervreemden van elkaar. Waarom we kwaad willen spreken. Waarom een dichter dichten kan. Toon ons dan het misverstand, van dat we geen dieren zijn. Dat we niet beseffen. Wat pijnlijk is. Wat echt is. Wat waar.…

In het hart van een bloem vond ik een nieuw verhaal het sprak een taal die niemand kon verstaan alsof het langzaam zocht naar woorden van betekenis werd de wereld een waaier vol letters van liefde waar zoveel onzeker is mag morgen nog dromen in een dal tussen bergen of vangen bomen dan teveel wind?…

weet je nog dat we ergens naar zochten een gedachte een vermoeden een boek vragen zonder antwoord dat we steeds meer verdwaalden tussen zinnen en beelden dat we onze gezichten hadden afgewend weet je nog dat we ergens wel wisten dat tellen en meten ons niet verder brengt dat de kraai altijd de vogels verjaagt dat de wereld een landschap…

heb het brood met je gedeeld en uit je handen gegeten in oogopslag zijn woorden veranderd in weten ik zocht zon jij scheen en samen wolkten we blauw een zuchtje wind fluisterde bloemen uit gras langs de bomenrij we liepen in verse lentesporen de winter zo voorbij…

ik zocht een meisjeshart in jaren die vergaten hoe het leven was nu speel ik pas weet je blonde haar je ogen zo apart dat twee keer kijken nodig was je wereldje verdween die koude nacht toen je vertrouwen werd geknakt je hield je handen op je hoofd het water tot de lippen in emoties kon je zomaar stikken we zochten bloemen…

ik zocht een meisjeshart in jaren die vergaten hoe het leven was, nu speel ik pas en weet je blonde haar je ogen zo apart dat twee keer kijken nodig was je wereldje verdween die koude nacht toen je vertrouwen werd geknakt je hield je handen op je hoofd het water tot de lippen in emoties kon je verder stikken we zochten bloemen…

Als alle mensen op zoek waren naar de zin van het leven, zochten naar essentie of spiritualiteit naar zingeving dan, in de dimensie van tijd, liefde, licht en vrede kwamen we op aarde tot één reden: geloven is verbroedering!…

ik vraag me vaak af waar de taal begon ergens in een diepe verte waar taal waarschijnlijk nog net geen taal was maar ergens ook wel, die overgang denk ik vaak over: van geen betekenis naar betekenis, die kleine stap zien we al bij andere dieren, maar die stap verder naar taal, alleen bij ons, evengoed verlang ik naar het gekwetter…

Wat zocht ik hard in honderd boeken en vond toch nog het antwoord niet; de bakker bakt wel brood of koeken maar hij heeft soms ook groot verdriet.…