Alle inzendingen over de vrouw in mannelij

met een roze strik de grauwe vrouwen die enkel houden van en verder zich onthouden van oprecht in de echt de wereld ooit vergeven in tijden lang vervlogen in ieder schrift beschreven dat ze niet te betrouwen ook maar slechts des mensen zo boven, zo onder de zoden iedere dans met zeden een ronde onbeslecht elk gevecht al lang verloren…

Mooi bekoorlijk zacht handen glijden over haar huid zonder enige weerstand weten `t zelf eeuwenlang bezongen in menig liefdeslied mannen knielen als voor de grootste opponent vrouwen weten mannen knielen eeuwenlang…

bruindonkere guirlandes over groengrijs azuur met tussenin een lief klein neusje en fijne schelpenoren; niet ver naar verlangende mond en naakte schouders met zachte overgang als eeuwige belofte van slapeloze Aphrodite: nooit zonder jouw warme ronde borsten zwaar in de schalen van mijn hand als zacht rijpe vruchten met bruine ogen de…

Ik hou van alle vrouwen die, als ik dood ben, liggen te rouwen. Ik hou van alle chicken die, als ik dood ben, lopen te snikken. Maar ik ben nog lang niet dood dus ik hou niet van die vrouwen en die chicken. Laat mij maar lekker stikken.…

het litteken waar eens mijn vrouw zijn was zal me vormen de rest van mijn leven. moge god het me geven ik wil deel zijn van de levensloop. ik noem het een litteken van de hoop!…

we wisten veel...behalve dit: grijp mijn hart en ik blijf je altijd trouw, grijp mijn hand en de ring zegt, 'kijk naar mijn vrouw'... Marcel, 29-01-2008…

ik gooi symbolen in haar schoot zij is mijn dwaaltuin zoals zand en strand en land goed samengaan in de stroming van verlangen ik schrijf tekens in haar afrastering zij is mijn groene klimop uit de grond van mijn bestaan zoals huis en tuin goed samengaan in een geboorte van samenhangen. ik trek lijnen in haar hand zij is mijn waarzegster…

Soms hebben wij van die dagen dat we niet lekker zitten in ons vel dan is alles om ons heen kommer en kwel Man, kind huis en werk is ons dan te veel en valt ons de somberheid ten deel Sta dan op met de zon kijk in de spiegel en glimlach naar je zelf en zeg Ik ben een 10 Nee ik ben een elf gebruik de kracht van je gedachten Echt het…

Ach, Bredero zei al: ‘het kan verkeren’, want niets zo wispelturig als een vrouw.…

Ik zie haar nog zitten: een simpele bank met een simpele vrouw met twee simpele handen omhoog naar de lucht, voor het rood van de tuin in de zon, als een meisje zo rank, als een kind zo verwachtingsvol, ondanks haar jaren. Ze neuriede zacht en ze lachte daarbij in geboeide vervoering. Ze keek niet naar mij, ze keek naar haar handen.…

Ach, Bredero zei al: ‘het kan verkeren’, want niets zo wispelturig als een vrouw.…

I Haar armen glad en blank in 't lome van donker tule, veel parfum en lippen van karmijnrood - ik zie de tippen van haar borsten deinend gaan en komen. II Winkel schemering, veel stoffen op de toonbank Zij buigt voorover in begerig kijken Ik zie haar blouse soepel open wijken en ben verzonken - diep en blank. III Haar benen lang en glad…

voelt haar Hij kust jou maar proeft haar Hij vrijt met jou maar bevredigt haar Ik koester geen illusies over de prins op het witte paard Ik verlies me niet in een hart waar geen liefde voor mij bestaat Dus begrijp me niet verkeerd als ik zeg dat ik van je hou Ik wil je plaats niet bepalen als je geen genoegen neemt met één vrouw…

Als zij geen sex wil met haar man moet de vrouw maar honger lijden. Wie zal haar van dit juk bevrijden in middeleeuws Afghanistan?…

Lichaam, wentelend al-leven. gedrochtelijk staan wij en massaal geheven tegen de rottend-paarse hemel van verlangen hijgende nacht mijn vale handen tasten even het slierend kransen van uw blauwe haren, die, gif en scheemring, vachten hemel waren over al-ruimte, uw gelaat, ivoor ovaal, waarin uw ogen, spitse spleten, hangen: een groen signaal…

En kan alleen maar, met een vrouw zijn.…

Vrouwen Benne om van te houwe Vrouw in de verkeringstijd: Ik hou van jou Vrouw in de verlovingstijd Ik hou super veel van jou Vrouw na het huwelijk Ik hou alles van jou Maar toch Vrouwe Benne om heel veel van te houde…

De lieflijkheid van vrouwen houdt verbonden Wat mannendrift of mannenwijsheid scheidt. Zij voelen achter gronden diepre gronden En achter 't Recht het ongesproken Pleit.…

En andre vrouwen ('t smart mij dat ik 't weet!) Zullen dán lijden wat hun zuster leed. Zie! voor die andren, die nog tripplen thans, Met dartle voet, in jonkheids jubeldans, Het rozenaanschijn in het morgenlicht, Blijft dichten zoet mij, als een moederplicht.…

lauwert zij haar oogopslag trefzeker laat hij je alle hoeken van de aarde zien de hoge ogen die je gooit kaatst ze met een backhand de verste netten in ...en weer sta je voor aap en toch wil je met huid en haar in haar verdwalen de schaduwplekken uit haar hoeken vegen de vulkaan op haar lippen tot uitbarsten bewegen ze is vrouw…

‘'k Ben een vrouw, als alle vrouwen, waarom wilt ge mij omhangen met het kleed van Uw verlangen en mijn lichte lach vertrouwen?’ ‘Om de zucht, die ik eens vond, om d'onuitgesproken woorden, die verdoolden op de boorden van tomatenrode mond.’…

haar verdomde best om hem waterdicht te vertrouwen haar liefde voor hem deed de rest zij dacht dat ze op hem kon bouwen Haar leven rondom hem ingericht altijd een geborgen veilige haven elke dag zijn mooi weerbericht zoveel warmte die zij elkaar gaven Zij hield van hem met hart en ziel en droomde altijd met een gulle lach een andere vrouw…

Dat wij van Hindeloopen naar Stavoren zijn gelopen jij vergeleek mij met de dijk waaraan wij lagen stonden te kijk met onze kussen zonder vragen ooit eens rijke dame hoonde: wat moet je als vrouwe die in de bedelstand vervallen is en hier al eeuwen woonde…

Ne li occhi porta la mia donna Amore, Per che si fa gentil cio ch'ella mira. Dante Alighieri (1265-1321). Je fijne gratie mij omwevend Als geuren delicaat, Je geest zo lichtend en zo levend Mijn geest omzwevend, saâm opstrevend ... Je tere vrouwlijkheid, mij gevend Een nieuw geluk nog laat Maar jong en lichtend als een avend…

Waar moet je bij ’t kiezen eig’lijk op letten? Bij Mora, Van Dobben of Kwekkeboom ‘Er is wel verschil,’ zegt de snackeconoom ‘Maar ‘t blijven in wezen altijd kroketten’ ‘Het blijven toch kerels,’ haalt zij haar gram ‘Die Samsom en Plasterk en baasje Van Dam’…

Ze droeg een mantel schreeuwerig groen één oorring deed ze meer zei ze…

altijd tegendraads als hij staat gaat zij liggen onbegrijpelijk…

ze zou gaan sterven deelde wat omging in haar hart open ze werd mens leeft voor altijd in mijn hart een vrouw…

Zij die levens mogen maken zij die levens kunnen breken!!! Opgedragen aan alle dwaze vaders die zonder hun bloedeigen kinderen moeten zien te leven.…

Met hare zachte handen rukken zij open wat jaren lang ten bodem sliep - nemen haar deel, met een glimlach, en hopen op sterren en stromen, ànders licht en diep.…