Alle inzendingen over den bosch

Er waren twee koningskinderen Die hadden elkander zo lief Ze konden elkaar niet bereiken Want dat zwarte gat was veel te diep De zon had tot dan toe Hen met hart en ziel beschenen Maar door het diepste duister Was het licht voorgoed verdwenen Tot uit de zondvloed van duisternis Een duif van vrede verscheen Met een klein groen takje…

Onder Huis ten Bosch loopt een gang naar de geldkluis van Dagobert Duck...…

In Bossche bollen pronkende brunettes Christina Aguilera om half twee Dan Dansen met Oranjes (voor tv) En chocoladepaaldansmajorettes De dertigste april: dat komt wel rond (ik lees nog even over wat er stond)…

Op een Rinoceros Al jarenlang wordt te Den Bosch Een vrolijke rinoceros Tot Prins Carnaval gekozen Door een buis cylinderrozen Als dank krijgt die dan van de vorst Een plak rinocereossenworst.…

gelijk duizend verhalen in één veelal licht kleurgebruik waarmee hij de mens portretteert, neerzet aanklaagt goed versus het kwaad tekent hij met minuscule precisie ieder detail met evenveel liefde ondergedompeld in zijn fantasierijke wereld, waar staarten rijkelijk worden toebedeeld aan een ieder, trechters steevast op koppen zitten vissen…

langzaam sloop het een in het ander en dan plots zijn dertien dorpen familie van elkander een trouwpartij in het groot; van wie krijg ik een warme hand wie staat op als de kouwe kant je kunt ook zeggen om middernacht werd de teerling geworpen, had ik zo gedacht de naam was reeds bekend en doorheen het eerste ochtendgloren zal…

Ik sta welwillend tegenover honden, maar pitbulls vind ik in- en ingemeen, in wijde bogen loop ik er omheen. Gelukkig is de muilkorf uitgevonden. Ook heel geschikt voor stadionpubliek met kwetsende racismeretoriek.…

Judoka Edith Bosch heeft de finale van de honderd meter niet gezien, omdat voor haar iemand zat die bij de start een bierflesje op de baan gooide. De winnares van de bronzen medaille heeft die man toen een tik gegeven. Het is het koningsnummer van de Spelen, Maar niets heeft Edith Bosch ervan gezien.…

Ik stond op 't duin onder maanlichte lucht, Rein blauw, dat plechtig rees en teder helde, - Of 't aarde omveilgen wou - ver achter velden, En ijle bomenlaan naar klein gehucht, En stille duinrij, ingeslapen vlucht Van doffe golven naast de lichtdoorwelde Woelgolven van de zee. De lucht vertelde: 'k Hoorde altijd graag naar 't spreken…

Schrijf wat ik niet kan eten, kan bezitten, niet kan schilderen schrijf wat niet stil blijft staan, beschrijf wat ik niet kan kweken, niet kan vangen, niet kan vergeten schrijf wat niet te raden is, te begrijpen om zelf maar te weten, schrijf over wat ik niet omhelzen kon, verwennen of verwijten, schrijf over verwildering, betreuren…

Vocals en muziek Edwin Bosch Mooi gedaan: Edwin Bosch! Mooi geschreven Alexander!…

Tijden sluipen onverwerkt door het donkere bos gemerkt de toverstaf van het seizoen wat niet toevallig voorbij kwam takken hebben hun bladeren vrijwillig afgestaan, troost als groeisel op de kale stammen rijpt het mos non-perfectie van ieder gevoelsmoment, onmogelijk uit te drukken in een expressie van de taal naar ieders dialect…

Zijn moeder Beatrix haalde hem in huis Huis ten Bosch voor de zomer Zijn vader Claus onthaalt hem thuis in 't Huis des Heren voor de eeuwigheid (s)amen!…

In Bosch' 'Tuin der lusten' wordt de liefde gevierd en bedreven Alle vormen komen in meer of mind're mate traag voorbij De tuin blijft wel de Tuin daar gevloeid zaad zeker niet zal bloeien...!…

Was Marilyn nu nog maar in ons leven Dan zeiden we: wat blijft ze toch gewoon Dan waaiden alle asbestwijken schoon En zou de wind een extra duwtje geven Aan Edith Bosch en Marianne Vos (Zij achterop bij haar! Dán gaat het los!)…

Die Oeteldonkse Bosch was een genie befaamd om ongezouten fantasie. Je ziet er monsters, duivels en demonen. Wordt u door die gedrochten wee en hol? Neem dan een grootse, zoete Bossche bol!…

De opknapbeurt van Paleis Huis ten Bosch Wordt 25 miljoen Euro duurder Maar ja, wie wordt hier nou de nieuwe huurder En dit gebouwtje is toch total loss De Dam, de Eikenhorst, ons Griekse pandje 'K ben niet voor niks de koning van dit landje.…

Een mooi gebaar van Willem Alexander 'Geef vluchtelingen in ons land een thuis' Geen bordkartonnen hok maar een echt huis Maak zo van een migrant een medelander De Eikenhorst, ten Bosch, wordt even slikken Maar hij is graag bereid wat in te schikken.…

Een nazaat van een regentesk geslacht En zelf bestuurlijk ook royaal ervaren Mag nu het onderkoningschap gaan klaren Al was de procedure wel verdacht Hier rapt Piet Hein zich fietsend vast wat los Voor eigentijds advies in Huis Ten Bosch…

Geen leuke avond daar in Huis ten Bosch, Want wie er straks ook wint, de hel breekt los.…

De schaamteloosheid, als onrecht met een combine met macht, verminking van moraal, willekeur van maatstaf en de taal, verbannen uit het prisma van ethiek bestaan, verveelt zich in weerwil van humaniteit, lijkt een metafoor waarover we struikelen, denkbeeldige scheidslijn aan een horizon, een akkoord waarin niet ieder woord op schrijdend…

Er zijn momenten die je leven plotseling iets kostbaars geven. Je voelt het vlindervluchtig even maar wilt het telkens weer beleven. Je wilt zo’n ogenblik bewaren, stil koesteren, opnieuw ervaren. Het streelt steeds weer die tere snaren… Is ontroering te verklaren?…

Zon aan de hemel Zon op mijn pad Zon in jouw ogen Zon in mijn hart De zon geeft de wereld Die geelgouden gloed De zon laat mij weten: Het leven is goed!…

Wispelturig, ongedurig. Zoekend, tastend, dwalend gaan in de wirwar van ’t bestaan. Twijfel, hoop, illusie, strijd, ontgoocheling, onzekerheid... De emoties die het leven spanning, zin en inhoud geven.…

Tintelend mysterie Twinkelend kristal Lieflijke materie Spiegel van ’t heelal Bikkelharde gratie Tedere cesuur Simpele creatie Edel avontuur. ’t Magisch beeld der sterren bracht ons samen hier riep ons tot twee-eenheid: rozekwarts en stier. -------------------------------------------------------------------- Toelichting: Met dit…

Er was eens een heertje in Assen dat wandelde steeds door de plassen. Z'n vrouw zei: 'Man, trek je kaplaarzen an, anders moet ik je sokken weer wassen'.…

Soms kan je het praten maar beter even laten en zonder woorden zeggen wat je hebt uit te leggen.…

Soms kan ik me zo treurig voelen. Waarom? Ik weet het niet. Het komt me zomaar overspoelen. Die moedeloosheid, dat verdriet. Soms kan ik me gelukkig voelen. De hele wereld kan ik aan. Het komt me zomaar overspoelen. Die blijheid, ‘k lach en zing spontaan. We kennen ze toch allemaal, die ups en downs in ’t leven? Zo’n up mag van mij héél…

Soms moet je je gedwee gewonnen geven. Je weet: je hebt je best gedaan. Maar ondanks al je ploeteren en streven is het toch ergens mis gegaan. Een nederlaag gelaten accepteren, terneergeslagen verder gaan. Proberen van ’t fiasco iets te leren… Hoe pak je dat in al je wanhoop aan?…

0, wist je `t nog niet, ik snoep toch niet meer? Nee dank je, nee heus, ik hoef echt niet meer! Ik doe aan de lijn, zo voel ik me fijn. Zeg, dring nu niet aan, ik laat het toch staan! Of zal ik één keer...? Hè nee, nou niet weer...! Ach, geef me dan maar één stukje, heel klein. Maar morgen dan doe ik echt weer aan de lijn!…