Netgedichten

1979 - heden

netgedicht (nr. 43.179):

De Twee Koningskinderen

Er waren twee koningskinderen
Die hadden elkander zo lief

Ze konden elkaar niet bereiken
Want dat zwarte gat was veel te diep

De zon had tot dan toe
Hen met hart en ziel beschenen

Maar door het diepste duister
Was het licht voorgoed verdwenen

Tot uit de zondvloed van duisternis
Een duif van vrede verscheen

Met een klein groen takje in zijn bek
Licht en leven bracht zij mee

Het donker begon te wijken
De kloof oogde minder zwart en minder diep

Rakend aan het nieuwe licht
Werd het donk're gat geleidelijk aan geslecht

En kwamen de twee koningskinderen
Na een lange, zware tocht toch weer

Bij elkaar terecht

In liefde opgedragen aan Jeannet
1980 - vandaag