Alle inzendingen over deur

stil enkel de echo van een zucht in een kamer onbeschreven komt tot leven in een oogwenk komen schimmen turen ze sieren zwart op witte muren handen komen grissen ik wijs ze de deur dat wat ze komen halen kan ik nog niet missen is het een droom is het werkelijkheid is het een kwestie van tijd……

Zelden waren er meer stille tochten zelden lieten geliefden het leven, bij rampen ontelbaar, ze terughalen is geen optie, ze herdenken in onze harten altijd, met stilte, witte ballonnen oplaten, gebeden opzeggen, waarna een ieder zijn deur dicht trekt. Stilte is voel en tastbaar!…

In het schemergebied Waarin het altijd nu En gisteren is, drijven Onherkenbare schimmen voorbij, Vage schaduwen van dode En levende wezens die evengoed Allebei onrustig bewegen In mijn hersenschemering - 'k Weet niet precies of Ik nu de heer Parkinson Of toch meneer Alzheimer Voor de deur heb staan - Ik ken ze niet meer uitelkaar…

ik zag je in je glazen huis gesondeerd aan alle kanten jouw komst hield alle deuren dicht je entree was keizerlijk niet vederlicht de vuistjes al gebald oogjes in gepeins verzonken maar morgen is dat klaar en vrij van tijd en zorgen dan ga je naar je echte thuis…

Kippen in dichte schuren worden tot de dood gekweld door gehersenspoelde wroeters die oprecht menen aan hun slachtoffers te zijn gehecht Al is het maar voor een week of zes, langer dan kost geld Bedrogen beulen zet uw kap af, wendt het roer gooi uw deuren open, wordt weer boer…

Zijn ramen bedoeld om te zien dat deuren open kunnen? Ze weet alleen dat ze van haar tas af moeten blijven. Dan fluister ik haar naam.…

stil is de machteloosheid als door duizend glazen deuren roep ik jou toch hoor je mij niet (veilig) binnenin gekropen naar daar, waar woorden niet te vinden zijn zwijg je in alle talen ogen spreken boekdelen vol inktloze letters die nooit geschreven zullen worden daar verdriet geen kleur heeft…

Wat blijft malen Bijvoorbeeld dat je man iets Met je vriendin Of iemand die je juist hoog inschatte Je besteelt Je kind dat altijd eerlijk is, of dat denk je Iets achterhoudt voor jou En jij maar malen En dan plots, Je doet de deur open Ineens beseffen Dat zoiets heel menselijk is Ineens dat!…

Regen hing er boven de haven van Honfleur De donkere wolken -blijkbaar- nog niet klaar voor het vallen Deuren van de hemelsluizen nog in het slot Je schrikt je kapot als het dan zover is Het schijnend gemis van paraplu en regenjas of cape En alles wat water heet blijkt zich samen te ballen wij worden werkelijk…

dit bestaan is onbezet, nog open van geest en kind iets dat voor de deur staat, betast door weer en wind met blindheid van ramen in de kraamkamer van gestalten die met de jas over de arm in hun krimploze adem treden tot de stilte hen zal naderen, door afwezigheid omgeven de muren zijn alleen, zij maken nog geen leven…

De V&D gaat nog een tijdje open Dus stonden we vanochtend allemaal Te dringen voor de deur in het portaal Zo'n buitenkansje laat je toch niet lopen Want wat er om ons heen ook explodeert Een tientje voor een tas is niet verkeerd! (Hoe edel, trots of oud het lijk ook was De gieren storten zich op het karkas.)…

Wanneer een mens, de gebroken illusies op durft ruimen, dan ziet zij gesloten deuren opengaan. Pas dan kan iemand, vrij en van zich bewust, op gaan stáán.…

Waarvoor men hem dat bandje liet dragen tja dat moet je MIJ niet vragen, want: Garantie met een bandje reikt slechts tot de deur!…

ze verschuilt zich in een verlaten apenbroodboom achter de wortels vindt ze in de holle baobab haar onderdak oud en naamloos verborgen in een Afrikaanse boom ze zwijgt als het graf een gesloten deur de bosbewoners weten weten dat ze haar moeten verzorgen en aanbidden ze is immers een bosgeest verzonken in verlatenheid…

door weidse deuren geurt de kamperfoelie zoet als de avond valt altijd heb ik je lief op aardse gronden nu de haiku zweeft hart in jouw boezem dromen over verhalen verlangen ligt stil steeds echter voel ik emoties bij anderen mensen zoals jij…

een kamer, gevuld met achterkant van deuren een bed met ingebouwde nacht stapelbaar en net zo bestaand gordijnen, van goede kwaliteit vitrage, sanseveria’s, lekkend dak een voortuin met grensconflict verder landinwaarts dient zich de factor mens aan door muren gescheiden in gemeenschap van goederen…

over een zee van daken zeilt een kwetterende zwaluw alleen dat wat hij vorm kan geven brengt hij naar buiten achter de loodzware deur sterft het verzwegen verhaal ik geef je de sleutels bewonder onder de witte dakrand het nest van de zwaluw woordloos toont hij je zijn huis vol verhalen…

Deur wagenwijd open Herfstzonnetje schijnt Mijn kat is naar buiten gelopen Alles buiten heeft een andere teint Ik aai haar met mijn voet, En zie de bladeren zweven De zonnestralen doen ons goed Al is het maar voor even Nu nog mijn tas koffie erbij Schommelen in mijn stoel Ik voel me eventjes vrij, vrij van al het gewoel…

De waterdrager, controleur de anonieme balafpakker, de niet af te schudden plakker, ‘t extra slotje op de deur die als gedoemde overspeler bedekt met bloed en zweet zijn pass beperkt tot tikkie breed aan de geroemde spelverdeler zwaait niet bij de ereronde want: draagt waterzak in elke hand.…

Tijd sombert verder Onder najaarsluchten De stad verbergt haar gelaat Contouren vervagen Amorfe schaduwen Klimmen gestaag In dit uur tussen hond en wolf En ik Wil nog een keer dansen Op de sintels Van een zomervuur Sluit Ramen en deuren Ben alleen nog duur In de koestering Van mijn winterhuis.…

stel je voor dat het nooit regent achter gesloten deuren dat de gedachte niet gebonden is aan hersenschimmen zou er dan een reden tot klagen zijn, tot ondeelbaar voortbestaan stel dit jezelf nogmaals voor terwijl tijdsduur hetzelfde blijft beeld daarna nog één keer iets in dat er altijd zal zijn wat kan er dan nog misgaan tussen…

Je fiets gestolen binnen een kwartier Veel geld verloren op de beurs met gokken Je vrouw is met de noorderzon vertrokken Wanhopig snak je naar een potje bier Al heb je nog zo’n vrees’lijk rothumeur Eerst even lachen naar de koelkastdeur…

De beelden hier op het Journaal vertellen het afschuwelijke verhaal van Katrina in een slecht humeur, zij raasde en tierde, en zegde leed aan van deur tot deur... Als er een God zou zijn, had hij haar kunnen temmen, en weer net als toen, het wonder kunnen doen, met slechts een woord van hem, had hij haar kunnen remmen...…

Je staat op en slaat met de deur. Weer stil. Heel stil. In mijn eentje op de bank. En dan opeens, een traan, over m´n wang. Een beetje bang, kom je nog terug? De deur gaat heel zacht open, maar daarna storm je binnen, met verwijten. Alles komt op me af. Woorden gaan langs me heen. Een korte gil.…

Het tijdstip is aangebroken ik ga jou nu snel ontmoeten Ik rijd snel naar je toe trillend hart en koude voeten Ik stop vlak voor jouw huis stap zenuwachtig uit Ik loop snel naar je deur en tik zachtjes op de ruit Je doet de deur dan open vuurwerk in mijn hoofd Dat je zó mooi zou zijn had ík zelfs nooit geloofd Ik groet je beetje timide…

Open de deur, ik ben het maar Ik heb dat wanhopige gevoel En problemen staan voor me klaar Ik weet dat je me hoort kloppen Dus open de deur en laat het wachten stoppen Gaat er achter dat alles een koninkrijk schuil? Is er dan een God die van ons allemaal houdt? Geloven we eigenlijk überhaubt wel in de liefde?…

Ik sloot de deuren. Naar beneden, snel, een dag was begonnen. ------------------------------- uit: 'Gedichten 1991-2012'.…

Ons verleden en onze toekomst, zijn gastvrije open deuren, die gesloten blijven. Het leven is een gevangenis, waarvan de gesloten deuren, gastvrij openstaan. Het woord toevernu bestaat niet. Bestudeer het, nu, vannacht. Droom, maar haast u niet. Leef, met vlag en wimpel. Vergeet angst en beven. Juich hiep hiep hoera.…

Je hoeft er niet de deur voor uit, kaartje kopen is er niet bij, verslavend ja, dat is het wel, maar dat maakt niks uit, althans niet voor mij!…

je loopt door de straten liefste en je zoekt het bordje met een naam de naam van een dode man gestorven voor het raam het licht is nog aan een roos in zijn hand je foto op de tafel zijn hart opgebrand je klopt op de deuren en het beeld versteend een standbeeld van een man in niemandsland en een verloren meisje in de straten weent…