Alle inzendingen over diamanten dauw

ik boom mijn weg door gapend bos waar slapend mos ontwaakt door fluisterend blad en droom mij weg langs paddenpoel een paddenstoel verraadt mijn zwijgzaam pad…

ach dat arme gras bij het krieken van de dag al zo in tranen…

Het is de dauw van het crematorium die verschroeit de huid er ontbreekt een lach een liefdevolle warmte in ogen en gulheid in tijd en ruimte net als de bril op het gezicht met het gewelddadige gewicht van gedode beeldende dromen een onsterfelijke werkelijkheid in verlangen het blijft wat in dromen sterfelijk blijkt.…

Ik heb de dag gekust er hangt nog dauw aan mijn lippen. Ik proef de puurheid van haar tranend zijn wanneer ik haar zachtjes, voorzichtig met mijn tong van mijn lippen wil likken. Dauwdroppel, uit nevelige sluier drager en spiegeling van het ganse heelal.…

De ochtend gloort, ik stap uit bed Omdat ik het wil voelen, doe ik het geboren worden over in het openbaar Ik kleed me uit op straat en dat voelt raar Ik streel mijn kippenvel, het is gênant dat ik moet plassen aan de waterkant We staan stil om niet te vallen Schouder voor schouder met zijn allen We staan stil voor de foto als atleten…

buiten het dorp waar stilte het kenmerk van stil nog Stiller verstilt in de afwezigheid van rumoer zwoegt het opkomend gras zich door de poriën van dauw om voor het eerst het zonlicht te beschaduwen door in de luwte van het nog niet-weten het herstel van na de winter te zijn vergeten, kleine stroompjes water voeden de nerven die…

Ik geniet de vroege maagdelijk ochtendschijn De frisse ochtenddauw over het vlakke veld De zon rijzend boven verre horizonlijn De glans van de laatste ster die wordt geteld Ik geniet parelende druppels dauw aan twijgen Die schitteren als diamant, smaragd of robijn Geen mens kan ooit een schoner ketting rijgen Van kralen of van edelsteen die…

op een zwart velours duizenden diamanten sterren in de lucht…

maanloze vriesnacht - als een zwartfluwelen doek vol diamanten…

Lentetraan schittert als een ruwe diamant zo puur en zuiver.…

Eens was je jong En straalde jouw zon Straal dan nu… jij gekke diamant Je ogen zijn zwart Zoals de gaten in de lucht Straal dan nu… jij gekke diamant Gevangen in je wereld van jong en onwijs de wind waait koud kom op voor het recht van je eigen gevecht te vreemd als legende als martelaar als eenling maar kom op en lééf!…

Nooit hebben de rozen zo schoon gebloeid, Nooit zag ik de hemel zó blauw, Nooit was het gras zó blij getooid Met diamanten van dauw. Ik had een rose kleedje aan, En stond bij 't struikgewas. Een vogel zong een lied. Hij dacht, Dat ik een roosje was! Nooit heb ik het veld zó onrustig gezien.…

Van goud recht naar diamant. Het geluk rent mee.…

Mijn ogen fluisteren mij gedachten in beelden zetten zich om in woorden fantasie wordt werkelijkheid dromen zijn zéker géén bedrog wat zijn de kleuren mooi sombere kleuren bestaan helemaal niet alles zet zich naar mijn hand alles is zo licht als een blad op het water de regenboog wijst naar stralende diamanten, die hun schittering over…

Als alle sterren aan de hemel diamanten waren, en als alle tranen die over mijn wangen rolden diamanten waren, en als alle zandkorrels van het strand diamanten waren, dan nog zouden ze de waarde van mijn geluk niet evenaren.…

De bomen zijn arm maar de wereld is rijk Nu het blad goud is en de zilveren lucht kleine diamanten strooit…

Ik wenste mij een steen ik kreeg een diamant wat valt er nog te wensen ik wenste mij het licht wat ik kreeg was een gedicht wat kan ik mij nog meer wensen…

voor mij bent U een diamant met ontelbare lichten en kleuren bent U blauw en dan weer rood lichtgeel donkerviolet bent U in oplichtende ogen zonnestralen bliksem bent U als schittering zo vaak anders dan wij verwachten (uit de bundel tot leven geroepen)…

't Zijn dropjes uit een bron, Die eindigt, noch begon. De mens wil gaarn sierlijk zijn, Door diamantsteen, of robijn, Opdat zijn rijkdom zij geprezen: 't Was beter dat hij 't recht begon, Om eens te blinken als de zon, Dat zal een andre schoonheid wezen.…

Kom, Turbo, zet de vliegmachine aan Een miljardair die Govert Goudglans heet Vond deze week, zo zegt ‘ie, een planeet Die puur uit diamant lijkt te bestaan Maar hoogmoed komt natuurlijk voor de val Daar heb je Donald en de neefjes al…

Op amper 4000 lichtjaren valt grote rijkdom te vergaren. "Kom, teken nu hier" aldus mijn bankier "voor ons ultieme pensioensparen !"…

Saffier noch diamant, laat staan smaragd, of welke edelsteen je maar verzint, met ik weet niet wat voor toverkracht die bij de eerste aanblik elkeen verblindt, ik ontken hiervan geenszins de pracht die zich natuurlijk daarin bevindt, maar die ik toch zoveel minder acht dan de vrouw, door mij bemind. In waarde overtreft zij ieder ding.…

Schitterend als diamanten, zo blonken die ogen van jou. Waarvan ik de scherpe kanten, wel even afslijpen zou. Ik heb me erin kunnen verdrinken, tot op de bodem van je ziel. Maar toen kreeg ik te horen, dat je op iemand anders viel. Opeens zag ik je ogen van een andere kant, als van een ongeslepen diamant. Ruw en zonder enige glans.…

Op haar diamanten jubilee maakte het adellijk panoplee de Queen apetrots. Maar die apenrots hield 't Spaanse Hof van het diner…

De ochtenddauw legt zijn kristallen op het nu nog onzichtbare gras de zon zal het laten verdwijnen de kleur weer geven wat het was. Mistend nevel in de ochtendgloren maakt het zicht wat minder scherp turend staar ik in dat grijs gordijn waar ik eventjes mijn blik op werp. Zie daar dan de eerste zonnestralen voel de warmte op mijn huid…

zonsopgang in september mistflarden drijven over gras een vaalbruine spin draagt een kruis er vloeit kleffe zijde uit haar tepel ondersteboven wacht zij in het web gif sluimert in de holte van een kaak trilharen meten elke gril van de wind elke loze vliesvleugelslag maar de druppel glinstert en verraadt haar plan…

We renden hand in hand over vochtig gras en trokken ochtendnevels speels uiteen tot ze als ijle vogels van ons vluchtten stil stonden we te kijken hoe de zon hen warm ontving voor ze als parels dauw op onze monden daalden waar ze stierven in een zoen en wij elkaar plechtig beloofden die elke morgen te herhalen…

Dag herboren in 't ochtendgloren door dauw gewassen groene maagd ruikt zoals nieuwe dingen geuren. Dichters-wereld bijna volmaakt, één hoog achter, waar hij verwoordt wat hij uit z'n onbewuste put hem deze nieuwe dag vooral bekoort.…

als je eindelijk weet wat je wil maar je liefde van nu staat stil weet dan dat ik van je hou en fluister zacht ik weet dat jij ook op mij wacht net als de ochtend op weer een nieuwe dauw als dan door de zon die toch weer schijnen gaat de dauw het blad verlaat zal ik de aarde zijn waarop die druppel vallen gaat…

Het vallende lover Melancholie in de herfst Elk jaar weer opnieuw…