Alle inzendingen over dichter-vorst

koninklijk bezoek de vijver is gesloten lang leve de vorst…

de mieren hebben zich verscholen de natuur sluimert afwachtend in en de dichter houdt zich verborgen verbaasd tussen zomer en winter agressie neemt zienderogen toe ook de mens is wat uit het lood komt er vorst regen of de zomer of dobberen we voort zo boven zero maar diep in het hart groeit besef hoe aarzelend dan ook beleefd dat de mens…

tóch een mooi begin op eerste lentemorgen als vorst heen te gaan…

Oude vijgenboom hoofdstam kreeg beet van de vorst zijstam neemt over…

Kou regeert het land vorst houdt de grond in zijn greep de dagen lengen.…

Een vlindertje zit op het raam Zittend wacht hij met zijn vleugels gevouwen Niet wetend van de faam Niet wetend hoe hij zijn leven zal opbouwen Maar ondanks dat gaat hij de wereld tegemoet En pompt zijn vleugels vol met bloed Hij vliegt verzekerd over de heg Zoekend naar zijn levensweg Ik kijk met grote ogen naar zijn cocon Die hij als rupsje…

Er dwarrelde een kind mijn leven binnen, één en al lente en vrolijk jolijt. Haar leven moest nog beginnen; Het mijne was al bijna uit de tijd. De frisheid van heur haren danste om mij heen, bedwelmde mijn zinnen en bracht mij terug naar tijden lang heen. Vervluchtigd, Verloren, Vergaan in de tijd. Haar lipjes, zo roze, weken vaneen…

Wanneer de nacht de dag inhaalt en zij jou dichter droomt, tekent vorst in het schijnsel van sterren ijzige bloemen op beslagen ramen een prachtig boeket spreekt nooit gesproken woorden en groeit naar morgen, waar in een glazen vaas gisteren snel verdort, langzaam bedekt een witte laag ooit gelopen verleden, als schoonheid een nieuwe…

Wanneer de Vorst des lichts slaat aan de gulden tómen Zijn hand, en beurt omhoog aanzienlijk uiter zee Zijn uitgespreide pruik van levend goud, waarme Hij nare angstvalligheid, en vaa, en creple drómen Van 's mensen lichaam strijkt, en berg, en bos, en bómen En steden volkrijk, en velden met het vee In duisternis verdwaald, ons levert op haar…

Bevroren vijver, het ijs rond gouden vormen maakt diepvriesvissen…

de vorst zit aan de grond, na rijp beraad is bestloten dat de wintervakantie naar Lech voorlopig in de ijskast gaat…

de vorst zit aan de grond, na rijp beraad is besloten dat de wintervakantie naar Lech voorlopig in de ijskast gaat…

De populaire tocht door Friese steden Die is nog niet gereden deze eeuw. Nu vriest het flink, maar ligt er ook veel sneeuw: Het ijs is slecht en mag men niet betreden. De tocht komt pas na kilometers vegen Of na een dag met lekker warme regen.…

Alsof ze iets te verbergen hebben - winterbomen met in gure wind wandelende takken - gesluierd in de wiegende vrieskou geworteld in winterbeelden ruw behangen met de dood in nerfstructuur aan hun schenen ligt nu loos en gesteven in wolkenzweet de afgeworpen zomermode een hoogzomerse heerlijkheid vergaat in de stilte van het bevroren…

Het wordt een hele koude koningsdag Dus blijf ik liever warm en lekker binnen Om nieuwe snelsonnetjes te verzinnen Zelfs zeer belegen grappen bakken mag Ik hoor nog wel hoe erg u deze vond: 'Vanochtend zit de vorst ook aan de grond.'…

NACHTVORSTIN wonderlijk ongerept maagdelijk wit blinken geluidloos voorbij-ijlende ijspaleizen ijl tot in eindeloos indigoblauw op zwarte lakens van hemelse zuiverheid in het universum ener sterrenwemelende vrieskraakheldere rozevingerige polaire dageraad op een wintertintelende ochtend in de zuidelijke hemisfeer van een bevroren planeet…

Vorst aan de grond kleurt het landschap grijsgroen in het vroegste licht hervat ik het leven ben op weg en ontmoet groet vroege vogels nog diep in hun kraag vorst aan de grond hangt koud boven het land kleurt het leven tot waas ik ontmoet snelheid als een schim uit de mist groet geschrokken wijs op mijn voorhoofd en raak onzichtbaar…

Een week na sneeuw en ijs, tien graden vorst Drong door het bodemrijk uit alle macht, Ontworsteld aan de diepe winternacht Een krokuskoor dat zong uit volle borst Het Lied der aarde, rijm- en woordeloos Heel even maar, toen kreeg ik het te kwaad Door kou bevangen zong het uit de maat Hun paars tapijt zonk terug, voor vorst te broos...…

onderweg ik dacht: ik ben er en: ik wil er blijven ik dacht: ik kan blijven binnen deze ommuurde tuin verborgen voor tergende demonen die me verjoegen naar godverlaten oorden stil luisterend rustig ademend onder het bladerdak onrust vond moeiteloos zijn weg en ik dacht: ik kan hier niet meer zijn ik was opnieuw onderweg…

je wintert warmer dan gedacht valt in regen naar beneden daar waar sneeuw is verwacht je vorst nog voor geen ogenblik slechts een enkele ochtend had een wit gezicht want jij kunt niet vriezen in een warm hart door alle lieve lentebloemen die ik bracht open het seizoen en weet dat vorst is afgelopen samen breken we een nieuwe lente…

Het kristal Van de heldere nacht Innig gearmd Met Het cracquelé Van de vorst - Het prille begin Van Een nieuwe winter…

kent hemel noch hel Een dichter gooit geen zand in ogen Een dichter is gemaakt uit regenbogen Een dichter is waarheid noch leugen Een dichter gaat nooit mee Een dichter is een veulen Een dichter zegt ja noch nee Een dichter is muziek Een dichter komt aan Een dichter is uniek Een dichter zon noch maan Een dichter is de dood De dichter…

Koffie heb ik geloof ik al gezet maar was het voor de vorst of na de dooi ik denk zelf vrij en onverlet: het moet dan wel geweest zijn ná het verzet Ik geef me over…

Laatst sprak een vorstin tot haar natie: Ik hecht zeer aan mijn reputatie Dus word ik onwel vervolgde zij fel Als ik mijn gemaal op zwart zaad zie…

nog donkert herfst in de humus van nat blad wintert vorst sporadisch onder dit afdekkend pak het rustige is schijn onstuimig bruist en heelt de evolutiepijn daar ontkiemt wat ooit is geweest maakt lente al tot feest voor hen die in de aarde onrust voelen waar voorjaar is gaan woelen wil melker 03/01/2019 www.wilmelkerrafels.deds.nl…

in sneeuw- een kleine voetstap gevolgd door de indruk van een kind niet groter dan verbeelding raden laat buitenom gaat de schets van koude velden spreeuwen melden dat hun maag weer leger is, rantsoenen raken op nu de vraag veel groter dan het aanbod rekent op de onderlaag van voederplaatsen bovengronds aanstonds strooi ik wat en vertrouw…

Hoewel... ....daders nooít zijn gestraft is hun wáárheid inmiddels gelogenstraft 't Gelijk draagt de sporen van hun kennis in zijn duim Uitgezogen Heel typisch dat juist dan op hun moment van heengaan de Vorst van de Duisternis (samen met die Ander) verstek laat gaan... ....ongestraft Op de grens van millennia…

waar muren zich terugtrekken in grijs de ijzig koude dag zijn sporen nalaat, in de patrijspoort van een kokerblik staat een snik zich in te houden nochtans kruipt de kille pijn van niet meer onder mensen zijn door merg en been waar gaat dit heen? vraagt zij zich af, de molensteen van morgen prijkt vandaag al op mijn graf haar eenzaamheid…

Zie doch eens: in deze poel Was te voren geen gewoel, Geen geruchte, geen geschil; Alle dingen waren stil, Al de vogels zonder nijd, Al de vogels zonder strijd; Maar een schreeuwer, metter vlucht, Hier gevallen uit de lucht, Maakte, door zijn hees geschal, Twist en oproer overal; Maakte dat het ganse rot Kwam gesprongen uit het kot, Kwam…

He torenvalkje fladdert in de kou, vergat zijn jaarlijkse trek.…